Manuel María Pólit y Laso

Manuel María Pólit y Laso
Data i miejsce urodzenia25 marca 1862
Quito
Data śmierci30 października 1932
Biskup Cuenca
Okres sprawowania1907–1918
Arcybiskup Quito
Okres sprawowania1918–1932
Wyznaniekatolicyzm
Kościółrzymskokatolicki
Prezbiterat22 grudnia 1894
Nominacja biskupia12 stycznia 1907
Sakra biskupia1 listopada 1907
Sukcesja apostolska
Data konsekracji1 listopada 1907
Konsekratorkard. Rafael Merry del Val
WspółkonsekratorzyPietro Gasparri,
Rinaldo Camillo Rousset OCD

Manuel María Pólit y Laso (ur. 25 marca 1862 w Quito, zm. 30 października 1932) – ekwadorski duchowny rzymskokatolicki, prawnik, polityk, biskup Cuenca i arcybiskup Quito.

Biografia

Pierwsze nauki pobierał w szkole braci szkolnych w Quito. Później uczył się w Nantes we Francji, gdzie zdał maturę francuską i angielską. Ukończył studia prawnicze na Universidad Central del Ecuador. Następnie wykładał język i literaturę francuską na tym uniwersytecie. Zaangażowany był w działania katolickich ruchów młodzieżowych.

Następnie pracował jako sekretarz Senatu. W 1888 został adwokatem. Wybrany deputowanym stołecznej prowincji Pichincha. W 1890 niespodziewanie porzucił dotychczasowe życie i wyjechał do Włoch, gdzie wstąpił do seminarium duchownego.

22 grudnia 1894 otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem archidiecezji Quito. Był kojarzony z liberalnym skrzydłem ekwadorskiego Kościoła.

12 stycznia 1907 papież Pius X mianował go biskupem Cuenca. 1 listopada 1907 przyjął sakrę biskupią z rąk sekretarza stanu kard. Rafaela Merry del Vala. Współkonsekratorami byli sekretarz Świętej Kongregacji Nadzwyczajnych Spraw Kościelnych abp Pietro Gasparri oraz biskup Bagnoregio Rinaldo Camillo Rousset OCD.

Z powodu antyklerykalnej polityki rządu prezydenta Eloy Alfaro nie mógł objąć diecezji aż do 1912. Jako biskup prowadził duszpasterstwo w duchu pojednania.

7 czerwca 1918 papież Benedykt XV mianował go arcybiskupem Quito. Abp Pólit y Laso dążył do uwspółcześnienia stanowiska ekwadorskiego Kościoła w duchu nauk Leona XIII. W wyborach prezydenckich w 1925 otwarcie poparł konserwatywnego kandydata archeologa Jacinto Jijóna y Caamaño. Władzę przejęła jednak junta wojskowa. W kolejnych latach popierał ruchy katolickie i konserwatywne. Od 1926 był ponadto administratorem apostolskim diecezji Portoviejo.

28 października 1932 doznał zawału serca, który był przyczyną jego śmierci dwa dni później.

Bibliografia