Manuel Silvela (obraz Goi)
 | |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania | |
| Medium | |
| Wymiary | 95 × 68 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Manuel Silvela[4] – obraz olejny wykonany przez hiszpańskiego malarza Francisca Goyę (1746–1828). Obecnie należy do zbiorów Muzeum Prado[2].
Okoliczności powstania
Portret przedstawia Manuela Silvelę (1781–1832), hiszpańskiego prawnika, filozofa i wykładowcę uniwersyteckiego. W okresie okupacji francuskiej i rządów Józefa Bonapartego przyjął wysokie stanowisko sędziego w Madrycie. Został sędzią, aby zapobiec niesprawiedliwościom wobec współobywateli i pomagać więźniom politycznym. Mimo to był niesłusznie uważany za kolaboranta. W 1813 roku po powrocie Ferdynanda VII do władzy wraz z rodziną wyjechał do Francji; zamieszkał w Bordeaux, a następnie w Paryżu[1]. Silvela poznał Goyę poprzez ich wspólnego przyjaciela pisarza Moratina, który również wyemigrował do Francji[2][5].
Portret jest tradycyjnie datowany na końcowy okres hiszpańskiej wojny o niepodległość, lata 1810–1813. Jednak ostatnie badania nad obrazem sugerują późniejszą datę powstania – lata 1824–1827, kiedy Goya i Silvela jednocześnie przebywali w Bordeaux[1]. Biorąc pod uwagę ciemną paletę barw, neutralne tło i prostotę kompozycji, portret przypomina prace Goi z ostatniego etapu malarskiego, a nie z 1810 roku[3]. Ponadto, w 1810 roku Silvela miał 29, a w 1824 roku 43 lata – na portrecie ma już siwe włosy i wydaje się starszy. Przyjaźń między Goyą a Silvelą zacieśniła się po przybyciu malarza do Bordeaux i dzięki obecności ich wspólnego przyjaciela pisarza Moratina[3].
Opis
Silvela został przedstawiony w pozycji siedzącej na krześle, którego oparcie widać ponad jego ramionami. Jest zwrócony lekko w prawo i tam kieruje wzrok. Ma na sobie szary płaszcz, żółtą kamizelkę i białoniebieski krawat. Ten strój w stylu romantycznym popiera hipotezę, że obraz został namalowany później[3]. Biorąc pod uwagę posturę modela i kierunek spojrzenia można przypuszczać, że Goya namalował także portret jego żony, który stanowił parę z portretem Silveli[1].
Sposób przedstawienia postaci i niektóre elementy portretu, takie jak trudne do malowania ręce, znacznie wpływały na cenę obrazu. Z tego powodu na licznych portretach pędzla Goi ręce modeli są ukryte w połach kamizelki, za plecami modela, lub w inny sposób[6].
Historia obrazu
Obraz należał do spadkobierców Silveli: jego wnuka Francisca, a następnie wdowy po nim Amalii Lorig i prawnuka Jorge Silveli, który sprzedał obraz do Muzeum Prado w 1931 roku[3].
Przypisy
- ↑ a b c d Museo del Prado (hiszp.). [dostęp 2014-02-18].
- ↑ a b c María Jesús Díaz (red.): Goya. Madryt: Susaeta Ediciones, 2010, s. 243. ISBN 978-84-9928-021-9.
- ↑ a b c d e Fundación de Aragón: Manuel Silvela (hiszp.). [dostęp 2014-02-19].
- ↑ Francisco Goya. Poznań: Oxford Educational, 2006. ISBN 83-7425-497-1.
- ↑ Ferrán Aribau, Francesc Ruidera, Lluís Altafuya, Roberto Castillo, Xavier Costaneda: Goya: su tiempo, su vida, su obra. Madryt: LIBSA, 2006, s. 387. ISBN 84-662-1405-4.
- ↑ Federico Torralba Soriano: Goya. Economistas y banqueros. Zaragoza: Banco Zaragozano, 1980, s. 22. ISBN 84-300-3225-8.
Media użyte na tej stronie