Manuela Wiesler

Manuela Wiesler
Data i miejsce urodzenia

22 lipca 1955[1]
Tungas[1]

Data i miejsce śmierci

22 grudnia 2006[2]
Wiedeń[2]

Instrumenty

flet[1]

Gatunki

muzyka poważna[1]

Zawód

flecistka[1], pedagog[3]

Wydawnictwo

BIS[3], Dacapo[4]

Manuela Wiesler (ur. 22 lipca 1955 w Tungas[1], zm. 22 grudnia 2006 w Wiedniu[2]) – austriacka flecistka[1] i nauczycielka akademicka[3].

Życiorys

Jej ojciec był filmowcem, a matka tancerką. Naukę gry na flecie postanowiła rozpocząć w wieku 9 lat po obejrzeniu opery Czarodziejski flet Wolfganga Amadeusa Mozarta; jej pierwszym nauczycielem został Peter Hirschbüchler. W 1967 rozpoczęła naukę u Camillo Wanauseka na Universität für Musik und darstellende Kunst Wien, następnie od 1971 w Paryżu u Alaina Mariona. W 1973 wyszła za mąż. Od 1973 do 1983 mieszkała na Islandii, gdzie razem z Robertem Aitkenem przyczyniła się do rozwoju muzyki fletowej tego kraju. W 1976 uzyskała pierwszą nagrodę na The Nordic Chamber Music Competition (akompaniował jej islandzki pianista Snorri S. Birgisson). Następnie kształciła się u Jamesa Galwaya oraz Aurčle'a Nicoleta. W 1979 zagrała z London Philharmonic Orchestra, zaś rok później została stypendystką Sonning Foundation oraz wystąpiła na biennale w Kopenhadze. Współpracowała z m.in. z Leifurem Þórarinssonem[1][5]. Swoje utwory dedykowało jej wielu islandzkich kompozytorów, m.in. Leifur Þórarinsson, Magnús Blöndal Jóhannsson, Atli Heimir Sveinsson, Þorkell Sigurbjörnsson oraz Hjálmar Helgi Ragnarsson. W 1983 przeniosła się do Szwecji, gdzie do 1985 zagrała ponad 200 koncertów w ramach autorskiego projektu „Solo Flute at the Sawmill”. W 2001 zakończyła karierę koncertową poświęcając się psychologii muzyki. Dwa lata później została kierowniczką Kształcenia Podyplomowego w Wyższej Szkole Muzycznej na Uniwersytecie w Göteborgu po obronie rozprawy habilitacyjnej pt. Psychische Probleme bei Instrumentalsolisten: Wie kann Beratung helfen?[3] Zmarła na nowotwór w 2006[2].

Dyskografia

Uwagi

  1. ↑ a b Także zespół Kroumata.
  2. ↑ Także Robert von Bahr (perkusja).
  3. ↑ a b Także Roland Pöntinen (fortepian).
  4. ↑ Także Musica Vitae pod dyrekcją Wojciecha Rajskiego.
  5. ↑ Także Helsingborgs symfoniorkester pod dyrekcją Philippe'a Auguina.
  6. ↑ Także Erik Kaltoft (fortepian), Eyvind Rafn (flet), Frode Stengaard (fortepian) oraz DR SymfoniOrkestret pod dyrekcją Børge'a Wagnera.
  7. ↑ Także Tapiola Sinfonietta pod dyrekcją Paavo Järvi.
  8. ↑ Także Ulf Söderberg (klawesyn), Mats Widlund (fortepian) oraz Musica Vitae pod dyrekcją Pétera Csaby.
  9. ↑ Także Solveig Faringer (sopran), Clas Pehrsson (flet blokowy), Gunilla von Bahr (flet), Cecilia Peijel (gitara), Diego Blanco (gitara), Carl-Axel Dominique (fortepian), zespół Kroumata oraz New Stockholm Chamber Orchestra pod dyrekcją Ketil Hvoslef i Royal Philharmonic Orchestra pod dyrekcją Per Dreier.
  10. ↑ Także Southern Jutland Symphony Orchestra pod dyrekcją Tamása Veta.
  11. ↑ Także Jacqueline Delman (sopran), Gunilla von Bahr (flet), Christian Lindberg (trąbka), Lucia Negro (fortepian), Roland Pöntinen (fortepian), Julius Jacobsen (fortepian), Hans Fagius (organy).
  12. ↑ Także Christian Davidsson (fagot), Erica Goodman (harfa), Patrik Swedrup (skrzypce), Håkan Olsson (altówka), Helena Nilsson (wiolonczela), Roland Pöntinen (fortepian), zespół Kroumata oraz Tapiola Sinfonietta pod dyrekcją Paavo Järvi.
  13. ↑ Także Dan Laurin (flet blokowy), Jesper Mikkelsen (wibrafon), Anne Bisgaard (czelesta) oraz Aalborg Symphony Orchestra pod dyrekcją Owain Arwel Hughes.
  14. ↑ Także Noriko Ogawa (recytacja i fortepian).

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h Murawska 2007 ↓, s. 22.
  2. ↑ a b c d Biography of Manuela Wiesler (1955-2006) (ang.). W: flutepage.de [on-line]. [dostęp 2016-03-01].
  3. ↑ a b c d Murawska 2007 ↓, s. 23.
  4. ↑ Manuela Wiesler (ang.). W: dacapo-records.dk [on-line]. Dacapo Records. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  5. ↑ Sigurbjörnsson 1982 ↓.
  6. ↑ Kroumata and Flute (ang.). W: bis.se [on-line]. BIS Records. [dostęp 2016-03-01].
  7. ↑ To Manuela (ang.). W: bis.se [on-line]. BIS Records. [dostęp 2016-03-01].
  8. ↑ The Russian Flute (ang.). W: bis.se [on-line]. BIS Records. [dostęp 2016-03-01].
  9. ↑ Nordic Music, Vol.2 (ang.). W: bis.se [on-line]. BIS Records. [dostęp 2016-03-01].
  10. ↑ French Solo Flute Music (ang.). W: bis.se [on-line]. BIS Records. [dostęp 2016-03-01].
  11. ↑ Stonewave (ang.). W: bis.se [on-line]. BIS Records. [dostęp 2016-03-01].
  12. ↑ French Flute Concertos (ang.). W: bis.se [on-line]. BIS Records. [dostęp 2016-03-01].
  13. ↑ Orchestral and Chamber Music Works (ang.). W: dacapo-records.dk [on-line]. Dacapo Records. [dostęp 2016-03-03].
  14. ↑ Jolivet - Flute Music, Vol.1 (ang.). W: bis.se [on-line]. BIS Records. [dostęp 2016-03-01].
  15. ↑ French Orchestral Music (ang.). W: bis.se [on-line]. BIS Records. [dostęp 2016-03-01].
  16. ↑ Oiseaux tendres (ang.). W: bis.se [on-line]. BIS Records. [dostęp 2016-03-01].
  17. ↑ Hvoslef - Chamber Music (ang.). W: bis.se [on-line]. BIS Records. [dostęp 2016-03-01].
  18. ↑ Liongate - Manuela plays Flute Concertos by Þorkell Sigurdbjörnsson (ang.). W: bis.se [on-line]. BIS Records. [dostęp 2016-03-01].
  19. ↑ Martin - Vocal and Chamber Music (ang.). W: bis.se [on-line]. BIS Records. [dostęp 2016-03-01].
  20. ↑ Jolivet - The Complete Flute Music, Vol.2 (ang.). W: bis.se [on-line]. BIS Records. [dostęp 2016-03-01].
  21. ↑ Small is beautiful - Short Pieces for Solo Flute (ang.). W: bis.se [on-line]. BIS Records. [dostęp 2016-03-01].
  22. ↑ Holmboe - Concertos for Recorder and Flute (ang.). W: bis.se [on-line]. BIS Records. [dostęp 2016-03-01].
  23. ↑ Bridges to Japan - Music for Flute and Piano (ang.). W: bis.se [on-line]. BIS Records. [dostęp 2016-03-01].

Bibliografia