Manuskrypt paryski M

Manuskrypt paryski M – zbiór notatek Leonarda da Vinci datowany na lata 1490-1500. Manuskrypt znajduje się obecnie w Institut de France w Paryżu.

Treść

Manuskrypt paryski M jest najmniejszym zapisanym rękopisem Leonarda. Jego treść skupia się na geometrii euklidesowej, balistyce i botanice z jego teoriami na temat wzrostu drzew.

W rękopisie znajdują się dowody na kontakty Leonarda da Vinci z Donato Bramante, który był najważniejszym renesansowym architektem i projektantem bazyliki św. Piotra w Rzymie.

Rękopis składa się z 48 kartek obustronnie zapisanych, w oryginalnej oprawie o wymiarze 10 × 7 cm i jest zapisany ołówkiem.

Opis wybranej strony

Na kartach manuskryptu paryskiego M, Leonardo prezentuje teorie na temat botaniki. Według niego wszystko w naturze podporządkowane jest zasadom matematycznym. nawet wzrost roślin i ich forma zależna jest od matematycznych i geometrycznych uwarunkowań.

Na stronie 78 i 79^[1] Leonardo twierdzi, iż każdego roku gdy gałęzie drzewa kończą rozkwit i dojrzewanie, suma ich przyrostu jest równa przyrostu grubości ich podstawy. Na rysunku, przedstawił problem na podstawie zasad geometrii. Na górnej grafice drzewo jest przecięte łukami, których punkt środkowy jest usytuowany w jednym punkcie na konarze. Każdy z łuków reprezentuje stopień rozwidlenia drzewa.

Wykres ilustruje teorię Leonarda, mówiącą iż poprzeczne przekrojowe obszary gałęzi będą równe między sobą o ile drzewo nie jest zniekształcone.

Przypisy

Zobacz też

• notatki Leonarda da Vinci

Linki zewnętrzne

• Fragment Kodeksu paryskiego M