Manusmryti

Manusmryti (sanskryt मनुस्मृति manusmṛti) – starożytny indyjski traktat dotyczący dharmy, omawiający wszystkie aspekty i przejawy życia jednostki i społeczeństwa[1]. Powstał ok. II w. p.n.e. – II w. n.e. Tradycja autorstwo przypisuje mitycznemu praojcu ludzkości – Manu.

Księga zawiera także reguły prowadzenia wojny, takie jak zakaz używania broni zatrutej czy zabijania bezbronnych[2].

Strofa 90 : Kiedy walczy ze swymi wrogami w bitwie, niech nie uderza bronią ukrytą, ani też kolczastą, zatrutą, lub płonącą[3].

  • Lekcja 3. Domowe ofiary zadusznego rytu (w strofie 205) poleca odszukać miejsce nachylone ku rzece po stronie południowej i wysmarować kałem krowim, zanim przystąpi się do ofiar dla dewów i przodków[4].

Przypisy

  1. ↑ Marta Bręgiel-Benedyk, Obraz struktury społecznej w Manusmryti.
  2. ↑ Zarys historyczny rozwoju prawa wojennego.
  3. ↑ Manusmriti s. 40.
  4. ↑ Lekcja 3. Domowe ofiary zadusznego rytu. W: Manu Swajambhuwa: Manusmryti, czyli traktat o zacności. Maria Krzysztof Byrski (tł.,red.nauk.). Wyd. 1. PIW, s. 106, seria: Bibliotheca Mundi.