Mar Jakub I

Mar Jakub I (właściwie Yaʿqob) był jednym z legendarnych zwierzchników Kościoła Wschodu. Według tradycji pochodził z rodziny Świętego Józefa, męża Marii z Nazaretu. Miał sprawować urząd biskupi około 190 roku.

Mimo iż część uczonych, na przykład J. M. Fiey, jeden z najwybitniejszych znawców dziejów Kościoła Wschodu, podaje w wątpliwość jego istnienie to nadal jest on umieszczany na liście patriarchów. Fiey twierdzi że postać Mar Jakuba, biskupa Seleucji- Ktezyfonu, została wymyślona w VI wieku[1] w celu zapełnienia luki między legendarnym Marim, uznawanym za ojca kościoła perskiego a Mar Papą bar Gaggią, pierwszym historycznie potwierdzonym biskupem Seleucji- Ktezyfonu.

Bibliografia

Wzmianki o życiu Mar Jakuba znajdują się w Chronicon Ecclesiasticum XIII wiecznego jakobickiego kronikarza Bar Hebraeusa i historiach kościelnych Kościoła Wschodu z XII i XIV wieku. Opisy we wszystkich tych źródłach różnią się od siebie, co zdaniem części uczonych pokazuje ewolucję jaką przechodziła legenda.

Życie

XII wieczna historia kościelna autorstwa nestoriańskiego pisarza Mariego mówi o nim:

Jakub, Żyd z rodziny Józefa, męża Maryi, został wysłany [tu] z Jerozolimy po tym jak, z powodu swojej skromności, odmówił objęcia ważnej godności kościelnej. Gdy jednak już ją objął, okazało się że swoje powinności wypełniał wspaniale. Obdarzono go wszystkimi uprawnieniami kapłańskimi a powierzonym mu kościołem zarządzał bardzo dobrze. Był on ostrożnym człowiekiem o wielkiej moralności, poświęcał się modlitwie i postom. Wybierał tylko takich biskupów którzy dorównywali mu w cnotach, dzięki czemu ich działalność nigdy go nie zawodziła. Za jego pontyfikatu rozkwitło perskie drugie imperium, wybudowano miasto Ardaszir, nazwane tak na cześć króla a filozof Porfiriusz publikował swoje pisma przeciwko chrześcijanom. Jakub po osiemnastu latach i sześciu miesiącach pełnienia swych obowiązków zmarł i został pochowany w Al-Mada'in[2].

Fragment Kroniki Bar Hebraeusa:

Po Mar Abrahamie, Jakub. Również i on pochodził z rodziny Józefa, męża Maryi. Został wybrany i konsekrowany w Jerozolimie po czym wysłano go na wschód. Wybrał życie w ubóstwie i ascezie. Po osiemnastu latach pełnienia swej posługi zmarł i został pochowany w Seleucji. Za jego pontyfikatu żył Porfiriusz Sycylijczyk, który w swych pismach atakował prawdy głoszone przez kościół[3].

Zobacz też

  • Lista patriarchów Kościoła Asyryjskiego

Przypisy

  1. ↑ Fiey J. M., Jalons pour une histoire de l'église en Iraq, 64-5
  2. ↑ Mari, O Patriarchach, 6 (wersja arabska) i 5 (wersja łacińska)
  3. ↑ Bar Hebraeus, Chronicon Ecclesiasticum (edycja Jean-Baptiste Abbeloos i Thomas Josephus Lamy), II. 24