Marc Dorcel
Prawdziwe imię i nazwisko | Marcel Herskovitz |
---|
Data i miejsce urodzenia | 27 marca 1934 Paryż, Francja |
---|
Zawód | producent filmowy, reżyser, założyciel Video Marc Dorcel, kompozytor |
---|
Lata aktywności | od 1965 |
---|
Strona internetowa |
Marc Dorcel (ur. 27 marca 1934[1][2][3] w Paryżu) – francuski producent filmowy i reżyser filmów pornograficznych[4][5].
Życiorys
Syn węgierskiego krawca, Marc Dorcel rozpoczął pracę w firmie maszyn do szycia jako projektant przemysłowy, a następnie objął w firmie stanowisko sprzedaży. Po odbyciu służby wojskowej, przy finansowym wsparciu rodziców, w 1965 stworzył własne przedsiębiorstwo transportowe. I choć na początku firma dobrze prosperowała, szybko doszła do bankructwa[6]
W 1968 rozpoczął publikowanie erotyki. Wydał książkę Select Diffusion, którą sprzedawał za pośrednictwem reklamy[7]. Publikacja stała się bestsellerem i w niespełna trzy miesiące sprzedała się w ilości ponad dwadzieścia tysięcy egzemplarzy[8]. Na początku lat 70. wydał pierwszą francuską powieść erotyczną ze zdjęciami. W 1979 założył wytwórnię Vidéo Marc Dorcel. Następnie w 1980 wyreżyserował 53-minutowy film pornograficzny Jolies Petites Garces z Marilyn Jess i Piotrem Stanislasem. Jego współrealizatorami byli: Michel Ricaud, Cyril Randuineau, Marc Ange i Michel Barny. Wylansował europejskie gwiazdy, takie jak: Anita Blond, Anita Dark, Briana Banks, Jenna Jameson, Karen Lancaume, Katsuni, Laure Sainclair, Melissa Lauren, Nikki Anderson, Nomi, Oksana czy Silvia Saint.
Był wielokrotnym laureatem branżowych nagród, w tym Hot d’Or[9] w tym jako najlepszy europejski reżyser filmu Obywatel Shane (1996) z Christophem Clarkiem w roli tytułowej, AVN Awards[10] czy Venus Award[11]. W 2001 został uhonorowany nagrodą za całokształt twórczości na Festival Internacional de Cine Erótico de Barcelona[12]. Był też nominowany do XBIZ Award jako reżyser roku projektu indywidualnego Casino, No Limit (2008)[13] z Melissą Lauren, Horstem Baronem i Nacho Vidalem.
Z czasem prowadzenie Vidéo Marc Dorcel przejął jego syn Grégory Dorcel (ur. 17 kwietnia 1974)[14][15][16][17][18].
W 2002 uruchomił serwis DorcelVision.com pozwalający oglądanie wideo na życzenie[19]. Filmy dystrybuowane zostały na terenie Stanów Zjednoczonych przez Wicked Pictures[20]. 1 marca 2006 uruchomił telewizję Dorcel TV[21]. W sierpniu 2008 Private Media Group ogłosiła, że stworzyła sojusz z Vidéo Marc Dorcel do współpracy na rynku domowego wideo[22].
Nagrody
- 1995: Najlepszy film europejski (Zapach Matyldy (Le Parfum de Mathilde))
- 2010: Najlepszy reżyser zagraniczny (Moire Candy / Ritual)
- 2012: Najlepszy reżyser zagraniczny (Max Candy / Inglorious Bitches)
- 2014: Najlepszy reżyser niewinny (Max Candy i Michael Ninn)
- 2014: Najlepszy film zagraniczny (Claire Castel: Femme de chambre, Hervé Bodilis)
- 2014: Najlepsze sceny seksu niewinna (Max Candy i Michael Ninn)
- 2015: Najlepszy film zagraniczny (Anissa, la veuve)
- 2015: Najlepszy reżyser zagraniczny (Hervé Bodilis / Anissa, la veuve)
- 2015: Nagroda honorowa dla całej kariery Marca Dorcela
- 2015: Najlepszy film wideo (Anissa & Lola à l’école d’infirmières)
- 2020: Najlepsza produkcja MILF (40 Years Old, Temptations of a Married Woman)[23]
- 2021: Najlepsza zagraniczna produkcja (Impulses)[24]
- 2022: Najlepsza międzynarodowa produkcja (One Night in Barcelona)[25]
Hot d’Or- 1992: Najlepszy francuski reżyser (Michel Ricaud / Les putes de l’autoroute)
- 1993: Najlepszy reżyser europejski (Michel Ricaud / Les Menteuses)
- 1993: Najlepszy oryginalny scenariusz (L’Affaire Savannah)
- 1993: Najlepszy plakat (La Cité des pêches)
- 1994: Najlepszy film europejski (Délit de Séduction)
- 1994: Najlepszy reżyser europejski (Michel Ricaud / Délit de séduction)
- 1995: Najlepszy reżyser europejski (Marc Dorcel / Obywatel Shane (Citizen Shane))
- 1995: Najlepszy film europejski (Obywatel Shane (Citizen Shane))
- 1995: Najlepszy oryginalny scenariusz (Zapach Matyldy (Le Parfum de Mathilde))
- 1996: Najlepszy film europejski (Księżniczka i dziwka (La Princesse et la Pute))
- 1996: Najlepszy reżyser europejski (Księżniczka i dziwka (La Princesse et la Pute))
- 1996: Najlepszy oryginalny scenariusz (Księżniczka i dziwka (La Princesse et la Pute))
- 1996: Najlepszy nowy reżyser (Christoph Clark / Młode lubieżne wdowy (Jeunes veuves lubriques))
- 1996: Najlepsza kampania marketingowa (Talizman – Ukryte pożądanie (Le Désir dans la peau))
- 1996: Najlepszy plakat (Talizman – Ukryte pożądanie (Le Désir dans la peau))
- 1997: Platynowy film (Księżniczka i dziwka) (La Princesse et la Pute) – Najlepsza kampania marketingowa (Laure Sainclair)
- 1998: Platynowa kaseta wideo (Sexe de feu et cœur de glace)
- 1998: nagroda honorowa Hot d’Or
- 1999: Najlepszy film europejski (L’enjeu du désir)
- 1999: Najlepszy film europejski (Alain Payet / Labirynt (Labyrinthe))
- 1999: nagroda honorowa Hot d’Or (Laure Sainclair)
- 1999: Najlepszy scenariusz (Labirynt (Labyrinthe))
- 1999: Najlepszy plakat (Cena pożądania (L’Enjeu du désir))
- 2000: Specjalna nagroda wideo (Noce pani prezydent (Les nuits de la présidente))
- 2000: Najlepsze DVD (Amnezja – Apetyt na Laurę (La ruée vers Laure))
- 2009: Najlepszy film francuski (Ritual)
- 1996: Najlepszy reżyser
- 1999: Najlepszy film europejski (Cena pożądania (L’Enjeu du désir))
- 1999: Najlepszy reżyser europejski (Alain Payet / Cena pożądania (L’Enjeu du désir))
- 2000: Najlepszy reżyser europejski (Alain Payet / La Fête à Gigi)
- 2000: Najlepsza lesbijska scena (Nikki Anderson, Kate More i Silvia Saint/Alexia i spółka (Alexia and Co.))[26]
- 2001: Ninfa Award – nagroda honorowa
- 2002: Najlepszy reżyser (Alain Payet – People’s choice award)
- 2005: Najlepszy film gejowski (Flight Club / Body Prod)[27]
- 2005: Ninfa Award za całokształt twórczości[27]
- 2008: Najlepszy film (Casino-No-Limit)
- 2008: Najlepszy reżyser (Hervé Bodilis / Casino-No-Limit)
- 2008: Najlepszy film lesbijski (Fuck Vip Extasy)
- 1997: Najlepszy film europejski (Le prix de la luxure)
- 2000: Nagroda honorowa
- 2001: Najlepsza produkcja francuska
- 2002: Nagroda honorowa
- 2003: Najlepszy film francuski (La jouisseuse)
- 2003: Najlepszy reżyser francuski (Alain Payet / La jouisseuse)
- 2004: Najlepszy film francuski (Le parfum du désir)
- 2004: Najlepszy reżyser francuski (Alain Payet)
- 2006: Najlepszy film (Road MoviX)
- 2007: Najlepszy reżyser (Hervé Bodilis)
- 2008: Najlepszy film (Casino-No-Limit)
- 2008: Najlepszy duży budżet (Casino-No-Limit)
- 2008: Najlepszy reżyser (Hervé Bodilis)
- 2009: Najlepszy reżyser (Hervé Bodilis)
- 2009: Najlepszy film (Ritual)
- 2009: Najlepszy film (Tarra White)
- 2009: Najlepszy kanał telewizyjny (DORCELTV)
- 2010: Najlepszy kanał telewizyjny (DORCELTV)
- 2010: Najlepsze innowacje (DORCEL 3D)
- 2010: Najlepsza oferta europejska VOD (DORCEL VOD)
- 2010: Najlepsza seria (Russian Institute)
- 2014: Niewinny (L’innocente) – Max Candy i Michael Ninn
V Premios Turia (Madryt, Hiszpania)- 1996: Najlepszy film (Zapach Matyldy (Le Parfum de Mathilde))[28]
Eroticon Warsaw (Polska)- 1998: Nagroda honorowa
- 1998: Najlepsza scena (Laure Sainclair / Journal d’une infirmière)
- 2000: Najlepszy reżyser (Marc Dorcel / Alexia i spółka (Alexia & Co))
- 2002: Najlepszy film europejski (Les 12 coups de minuit)
- 2003: Najlepszy reżyser (Alain Payet / La jouisseuse)
- 2004: Najlepszy film (Le parfum du désir)
- 2004: Najlepszy reżyser (Juergen Wolf)
| Prague Erotica Sex (Czechy)- 1997: Najlepszy film europejski
- 1997: Najlepszy reżyser europejski (Cyril Bézier)
- 1998: Najlepszy film europejski (Garip)
- 2000: Najlepszy reżyser (Alain Payet)
- 2001: Najlepszy film europejski (Maxime)
- 2001: Najlepszy reżyser (Alain Payet / Cena pożądania (L’enjeu du désir))
- 2002: Najlepszy reżyser (Alain Payet / La Fête à Gigi)
- 2002: Najlepsze DVD (Alexia & Co)
- 2002: Najlepszy film (Le point Q)
- 2003: Najlepszy film (Karim)
- 2003: Najlepszy reżyser europejski (Alain Payet / La Jouisseuse)
- 2003: Najlepsze DVD (David Boob’s)
- 2004: Najlepszy film (Maxime)
- 2004: Najlepszy reżyser (Alain Payet)
- 2005: Najlepszy film (Hervé Bodilis / Pornochic 5)
- 2005: Najlepszy reżyser (Alain Payet / Call Girls deluxe)
- 2006: Najlepsza seria (Russian Institute)
European X Festival (Bruksela, Belgia)- 1995: Najlepszy film francuski (Zapach Matyldy (Le Parfum de Mathilde))
- 1995: Najlepszy reżyser francuski (Marc Dorcel)
- 1996: Najlepszy film francuski (Talizman – Ukryte pożądanie (Le désir dans la peau))
- 1996: Najlepszy reżyser francuski (Marc Dorcel)
- 1997: Najlepszy film europejski (L’indécente aux enfers)
- 1997: Najlepszy reżyser francuski (Marc Dorcel / Dręczona pożądaniem (L’indécente aux enfers))
- 1998: Najlepszy film europejski (L’empreinte du vice)
- 1999: Najlepszy reżyser francuski (Alain Payet)
- 2000: Najlepszy reżyser europejski (Alain Payet)
- 2000: Najlepszy film (Le contrat des anges)
- 2001: Najlepszy film francuski (Les 12 coups de minuit)
- 2001: Najlepszy reżyser europejski (Marc Dorcel)
- 2002: Najlepszy film francuski (Désir fatal)
- 2002: Najlepszy film europejski (Désir fatal)
- 2002: Najlepszy reżyser (Ovidie / Lilith)
- 2004: Najlepszy film (Le parfum du désir)
- 2004: Najlepszy Pro-Am (Hot Paradise)
- 2004: Najlepszy reżyser (John B. Root)
- 2004: Najlepszy scenariusz (L’éducation de Claire)
- 2004: Najlepsze DVD (No limit)
- 2005: Najlepszy film (Cabaret Sodom Club / François Régis)
- 2005: Najlepsza seria (Pornochic / Hervé Bodilis)
- 2006: Najlepsza seria (Russian Institute / Hervé Bodilis)
- 2006: Najlepszy scenariusz (En toute intimité)
- 2007: Najlepsze DVD (Les deux sœurs)
- 2007: Nagroda honorowa dla Dolly Golden
- 2007: Nagroda jury (Yasmine)
- 2008: Najlepsza seria (Russian Institute)
- 2008: Najlepszy film (French conneXion)
AEBN VOD Awards (USA)- 2011: Najlepszy film zagraniczny (Journal d’une fille au pair)
- 2010: Najlepszy film zagraniczny (La Gouvernante)
- 2013: Najlepszy film zagraniczny VOD (Claire Castel, comment je suis devenue une putain)
- 2011: Najlepsze studio europejskie
- 2012: Najlepsze studio europejskie
- 2012: Najlepszy film europejski (Les Filles de la campagne)
- 2013: Najlepsze studio europejskie
- 2013: Najlepszy film produkcji europejski (Inglorious Bitches, Max Candy)
- 2013: Najlepsza parodia roku (Inglorious Bitches, Max Candy)
- 2013: Najlepszy europejski reżyser roku (Max Candy)
- 2014: Najlepszy reżyser europejski (Herve Bodilis)
- 2014: Najlepsze studio europejskie
- 2015: Najlepsze studio europejskie
- 2015: Najlepszy reżyser europejski (Herve Bodilis)
- 2015: Najlepszy film (Russian Institute : Vacances chez mes parents)
- 2016: Najlepsze studio europejskie
- 2016: Najlepszy film (Comment je suis devenue esclave sexuelle)
- 2019: Zagraniczne studio roku[29]
- 2020: Zagraniczne studio roku[30]
XBIZ Europa Award- 2018: Studio roku[31]
- 2018: Film roku – Undercover (2017)[31]
- 2018: Efektowny film roku – Luxure: Wife to Educate (2017)[31]
- 2019: Studio roku[32]
- 2019: Efektowny film roku – Clea, Private Banker (2018)[32]
- 2020: Studio roku[33]
- 2021: Witryna studia roku – DorcelClub.com[34]
- 2021: Film glamcore roku – Luxure: My Wife’s Perversions (2020)[34]
|
Przypisy
- ↑ Marc Dorcel (niem.). FILMSTARTS.de. [dostęp 2016-08-30].
- ↑ Marc Dorcel (ang.). Listal. [dostęp 2016-01-31].
- ↑ Marc Dorcel (cz.). ČSFD.cz, 2006-03-01.
- ↑ Marc Dorcel (fr.). AlloCiné, 2016-08-30.
- ↑ Marc Dorcel (cz.). FDb.cz. [dostęp 2016-01-31].
- ↑ Ma Rencontre avec Gregory Dorcel, directeur général de Marc Dorcel SA (fr.). Journal du Net, 2016-08-30.
- ↑ Marc Dorcel – La biographie de Marc Dorcel (fr.). Voici.fr. [dostęp 2016-01-31].
- ↑ Grégory Dorcel, le fils de Marc, qui a repris les reines de l’empire familial du porno (fr.). Success Stories, 2016-08-30.
- ↑ Hot d’Or 1999 Winners (ang.). hotdor.org. [dostęp 2020-09-07].
- ↑ AEBN Announces Winners of 2010 VOD Awards. AVN.
- ↑ Exclusive: Complete 2008 eLINE Award Winners from Venus Berlin. AVN.
- ↑ Marc Dorcel Awards (ang.). FamousFix. [dostęp 2020-09-07].
- ↑ Awards for Marc Dorcel. IMDb. [dostęp 2020-09-07].
- ↑ Eric Loret: Marc et Grégory Dorcel: L’empire décent (fr.). Liberation.fr, 2016-09-15.
- ↑ Samuel Paulet: Interview: Grégory Dorcel, DG de Marc Dorcel, prince de la luxure et du X en France (fr.). Focusur, 2016-08-30.
- ↑ David Abiker: Grégory Dorcel: comment (fr.). Cadremploi. [dostęp 2016-01-31].
- ↑ Bertrand de Volontat: Grégory Dorcel: «Le sexe doit avoir un environnement haut de gamme» (fr.). 20minutes. [dostęp 2016-01-31].
- ↑ Sébastien Pierrot: Grégory Dorcel, signe particulier: né sous X (fr.). Capital.fr. [dostęp 2016-08-30].
- ↑ Jérôme Bouteiller: La Vidéo porno en ligne satisfait Marc DORCEL (fr.). clubic.com, 2002-09-04. [dostęp 2013-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-09)].
- ↑ Ron Martin: Dorcel Signs Priscila Sol to Performance Contract (ang.). AVN, 2004-10-01.
- ↑ Le producteur de films X Marc Dorcel lance Dorcel TV (fr.). avmaroc.com, 2006-03-01.
- ↑ Private Releases Full Media Archive on PrivateClassics.com (ang.). AVN, 2016-08-30.
- ↑ 2020 AVN Award Winners Announced (ang.). AVN. [dostęp 2020-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-25)].
- ↑ 2021 AVN Award Winners Announced (ang.). AVN. [dostęp 2021-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-24)].
- ↑ 2022 AVN Award Winners Announced (ang.). AVN.com. [dostęp 2022-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-23)].
- ↑ Ninfa Awards 2000 (ang.). Web.archive.org. [dostęp 2014-12-13].
- ↑ a b Barcelona International Erotic Film Festival (ang.). ficeb.com. [dostęp 2016-12-02].
- ↑ V Premios Turia 1996 (ang.). Cartelera Turia, 1996-07-01. [dostęp 2022-01-23].
- ↑ Rhett Pardon (2019-01-18): 2019 XBIZ Awards Winners Announced (ang.). xbiz.com. [dostęp 2019-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-19)].
- ↑ JC Adams (2020-01-17): 2020 XBIZ Awards Winners Announced (ang.). xbiz.com. [dostęp 2020-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-18)].
- ↑ a b c Alejandro Freixes (2018-09-11): 1st-Ever XBIZ Europa Awards Winners Announced (ang.). xbiz.com. [dostęp 2018-09-12].
- ↑ a b JC Adams (2019-09-11): Winners Announced for 2019 XBIZ Europa Awards (ang.). xbiz.com. [dostęp 2019-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-16)].
- ↑ Winners Announced for 2020 XBIZ Europa Awards (ang.). xbiz.com. [dostęp 2020-10-22].
- ↑ a b 2021 XBIZ Europa Awards Winners Announced (ang.). xbiz.com, 16 września 2021. [dostęp 2021-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-09-17)].
Bibliografia