Marc Fischbach
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 22 lutego 1946 Luksemburg | |
|---|---|---|
| Minister obrony Luksemburga | ||
| Okres | od 20 lipca 1984 do 14 lipca 1989 | |
| Przynależność polityczna | Chrześcijańsko-Społeczna Partia Ludowa | |
| Poprzednik | Émile Krieps | |
| Następca | Jacques Poos | |
| Minister sprawiedliwości Luksemburga | ||
| Okres | od 14 lipca 1989 do 30 stycznia 1998 | |
| Przynależność polityczna | Chrześcijańsko-Społeczna Partia Ludowa | |
| Poprzednik | Robert Krieps | |
| Następca | Luc Frieden | |
Marc Fischbach (ur. 22 lutego 1946 w Luksemburgu[1]) – luksemburski polityk, parlamentarzysta krajowy i europejski, długoletni minister, w tym w latach 1984–1989 minister obrony, a w latach 1989–1998 minister sprawiedliwości.
Życiorys
Syn polityka Marcela Fischbacha. Uczył się m.in. w Athénée de Luxembourg, w 1969 ukończył studia prawnicze w Nancy. Odbył następnie praktykę adwokacką i notarialną. Praktykował później w zawodzie notariusza[2]. Swoją karierę polityczną związał z Chrześcijańsko-Społeczną Partią Ludową[1]. Był pracownikiem frakcji poselskiej partii. W latach 1979–1984 zasiadał w Izbie Deputowanych[2]. W tym samym okresie sprawował mandat posła do Parlamentu Europejskiego I kadencji, pracował w tym czasie w Komisji ds. Regulaminu i Petycji[1] W 1982 został zastępcą burmistrza Luksemburga[2].
Z ramienia partii chadeckiej sprawował później funkcje ministerialne[3]. 20 lipca 1984 w pierwszym rządzie premiera Jacques’a Santera i wicepremiera Jacques’a Poosa został ministrem rolnictwa i winogrodnictwa, ministrem sił policyjnych (obrony), ministrem służb publicznych oraz ministrem ds. kultury fizycznej i sportu. Funkcje te pełnił przez pięć lat[3][4]. 14 lipca 1989 w drugim gabinecie Jacques’a Santera objął stanowiska ministra edukacji narodowej, ministra sprawiedliwości i ponownie ministra służb publicznych. Na pierwszych dwóch stanowiskach pozostał również w utworzonym 13 lipca 1994 trzecim rządzie Jacques’a Santera[3][4]. 26 stycznia 1995 w nowo powstałym rządzie Jean-Claude’a Junckera powierzono mu urzędy ministra sprawiedliwości, ministra budżetu oraz ministra ds. relacji z parlamentem. Zakończył urzędowanie w trakcie rekonstrukcji z 30 stycznia 1998[3].
Został następnie sędzią Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, w którym orzekał do 2004[5]. W latach 2004–2012 był pierwszym luksemburskim rzecznikiem praw obywatelskich[6]. W 2012 objął funkcję przewodniczącego organizacji branżowej COPAS[7].
Przypisy
- ↑ a b c Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2020-04-26].
- ↑ a b c Parliamentary Assembly: Documents: 2001 Ordinary Session (Second Part), Volume IV. Strasburg: Rada Europy, 2001, s. 147–148. [dostęp 2020-04-26]. (ang.)
- ↑ a b c d Guy Thewes: Les gouvernements du Grand-Duché de Luxembourg depuis 1848. Verison 2011 (fr.). gouvernement.lu, 2011. [dostęp 2015-11-23].
- ↑ a b Rulers: Luxembourg: Ministries, etc. (ang.). rulers.org. [dostęp 2015-11-23].
- ↑ Judges of the Court since 1959 (ang.). echr.coe.int. [dostęp 2020-04-26].
- ↑ Neuer Ombudsman: „Vieles hängt von der Person ab” (niem.). wort.lu, 2 lutego 2017. [dostęp 2020-04-26].
- ↑ Marc Fischbach neuer Copas-Präsident (niem.). wort.lu, 30 marca 2012. [dostęp 2020-04-26].
|
|