Marc Porel
 | |
| Imię i nazwisko | Marc Michel Marrier de Lagatinerie |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 3 stycznia 1949 |
| Data i miejsce śmierci | 15 sierpnia 1983 |
| Zawód | aktor, scenarzysta |
| Współmałżonek | Barbara Magnolfi |
| Lata aktywności | 1967–1983 |
Marc Porel, właściwie Marc Michel Marrier de Lagatinerie (ur. 3 stycznia 1949[1] w Lozannie, zm. 15 sierpnia 1983 w Casablance[2]) – szwajcarsko-francuski aktor filmowy. Jego kariera trwała szesnaście lat, udało się wystąpić niemal w czterdziestu filmach, z których ponad połowa był realizowana we Włoszech.
Życiorys
Wczesne lata
Urodził się w Lozannie w Szwajcarii w rodzinie pary aktorów Gérarda Landry (1912-1999)[3] i Jacqueline Porel (1918-2012)[4]. Jego rodzice pobrali się dwa lata po jego urodzeniu.
Kariera
Dostrzeżony przez Jeana-Claude’a Brialy, zadebiutował na ekranie w wieku osiemnastu lat w roli Jeana w dramacie Costa-Gavrasa Un homme de trop (1967)[5] z Michelem Piccoli. Wkrótce potem wystąpił w dramacie policyjnym Henriego Verneuila Klan Sycylijczyków (Le Clan des Siciliens, 1969)[6] u boku Jeana Gabina i Alaina Delona. Po występie w filmie Koń (La Horse, 1970), zagrał nieletniego delikwenta, który jest oskarżony o morderstwo w dramacie kryminalnym Édouarda Molinaro Najsłodsze wyznania (Les aveux les Plus doux, 1971).
We wczesnych latach 70. wolał grać za granicą, głównie we Włoszech, ale także w Niemczech, m.in. w filmie Luchino Viscontiego Ludwig (1972) z Helmutem Bergerem, Żołnierz fortuny (Il soldato di ventura, 1976) z Budem Spencerem, filmie giallo Lucio Fulciego Sette note in nero (1977) z Jennifer O’Neill i Gianni Garko, filme drama Eriprando Viscontiego Una spirale di nebbia (1977) z Claude Jade czy komedii Mario Monicelliego Il Marchese del Grillo (1981) z Alberto Sordi[7].
Zmarł 15 sierpnia 1983 w Casablanca w Maroku w wieku 34. lat, według oficjalnego oświadczenia przyczyną śmierci było zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych[8]. Miał dwie córki: Bérangére (1968-1991; zmarła w młodym wieku dwudziestu trzech lat i jest jedną z tych, którzy leżą pochowani razem z nim w grobie rodzinnym na cmentarzu Passy) ze związku z Bénédicte Lacoste i Camille (ur. 1980) z Barbarą Magnolfi.
Filmografia
- 1967: Un homme de trop jako Octave
- 1969: Klan Sycylijczyków (Le Clan des Siciliens) jako Sergio Manalese
- 1970: Koń (La Horse) jako Henri, wnuk Auguste
- 1970: La route de Salina jako Rocky
- 1971: Najsłodsze wyznania (Les aveux les Plus doux) jako Jean Dubreuil
- 1971: Un peu de soleil dans l'eau froide jako Gilles Lantier
- 1972: Nie torturuj kaczuszki (Non si sevizia un paperino) jako Don Alberto Avallone
- 1972: Ludwig jako Richard Hornig
- 1973: Tony Arzenta jako Domenico Maggio
- 1975: Colpo in canna jako Manuel
- 1976: Niewinne (L'innocente) jako Filippo d'Arborio
- 1976: Żołnierz fortuny (Il soldato di ventura)
- 1977: Spirale di nebbia jako Fabrizio
- 1977: Sette note in nero jako Luca Fattori
- 1978: Milano... difendersi o morire jako Pino Scalise
- 1981: Il Marchese del Grillo
Przypisy
- ↑ Marc Porel. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-01-27]. (ang.).
- ↑ Le bogoss du jour n°3: Marc Porel. Le Film du jour. [dostęp 2017-01-27]. (fr.).
- ↑ Gérard Landry: Sa généalogie. GeneaStar. [dostęp 2017-01-27]. (fr.).
- ↑ Jacqueline Renée Porel (1918-2012). Find A Grave Memorial. [dostęp 2017-01-27]. (ang.).
- ↑ Marc Porel. AllMovie. [dostęp 2016-11-12]. (ang.).
- ↑ Marc Porel. AlloCiné. [dostęp 2016-11-12]. (fr.).
- ↑ Marc Porel (1949-1983). Find A Grave Memorial. [dostęp 2017-01-27]. (ang.).
- ↑ Marc Porel. ČSFD.cz. [dostęp 2017-01-27]. (cz.).
Bibliografia
- Marc Porel w bazie IMDb (ang.)
- Marc Porel w bazie Filmweb
Media użyte na tej stronie
Autor: Thomon, Licencja: CC BY-SA 4.0
Sépulture Porel au cimetière de Passy (division 8) : Réjane, Paul Porel, Jacques Porel, Jacqueline Porel, Marc Porel, François Périer, etc.