Marc Rosset
| Państwo |  Szwajcaria | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 7 listopada 1970 Genewa | |||||||||
| Wzrost | 201 cm | |||||||||
| Masa ciała | 88 kg | |||||||||
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend | |||||||||
| Status profesjonalny | 1988 | |||||||||
| Zakończenie kariery | 2005 | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 15 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 9 (11 września 1995) | |||||||||
| Australian Open | QF (1999) | |||||||||
| Roland Garros | SF (1996) | |||||||||
| Wimbledon | 4R (2000) | |||||||||
| US Open | 4R (1995) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 8 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 8 (2 listopada 1992) | |||||||||
| Australian Open | 2R (1991, 1992, 1994) | |||||||||
| Roland Garros | W (1992) | |||||||||
| Wimbledon | 3R (1993, 2001) | |||||||||
| US Open | 2R (1990, 1992, 1993, 2000) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Marc Rosset (ur. 7 listopada 1970 w Genewie) – szwajcarski tenisista, zwycięzca French Open 1992 w grze podwójnej, złoty medalista olimpijski w singlu w Barcelonie (1992), reprezentant w Pucharze Davisa.
W 1998 roku głośno było o szczęściu Rosseta, który w ostatniej chwili zmienił rezerwację lotniczą po porażce w US Open – samolot, którym pierwotnie Szwajcar miał lecieć, spadł do Atlantyku[1].
Kariera tenisowa
Rosset jest zawodnikiem wysokim (201 cm) i swoją grę opierał przede wszystkim na silnym serwisie i forhendzie. Jest graczem praworęcznym. Na korcie zachowywał się często impulsywnie, czego wyrazem był incydent w trakcie meczu w Pucharze Hopmana, gdy poirytowany nieudanym zagraniem uderzył pięścią w otaczającą kort reklamę i złamał rękę.
Zaliczał się do światowej czołówki juniorów, kończąc sezon 1988 jako nr 4. rankingu.
Jako zawodowy tenisista występował w latach 1988–2005.
Pierwsze zwycięstwo turniejowe z cyklu ATP World Tour wywalczył 1989 roku w Genewie, pokonując w finale Guillermo Péreza Roldána. Rok później wygrał turniej w Lyonie, a w 1991 odniósł pierwsze zwycięstwo deblowe, ponownie w Genewie, gdzie partnerował mu Sergi Bruguera.
Sezon 1992 okazał się dla Rosseta przełomowy i zapewnił mu miejsce w szerokiej czołówce światowej. W parze z Jakobem Hlaskiem wygrał turniej ATP Masters Series w Rzymie, a następnie wielkoszlemowy French Open (w finale z parą Andriej Olchowski–David Adams), a także poprowadził drużynę narodową do finału w Pucharze Davisa. W finale rozgrywek pucharowych Szwajcarzy nie sprostali Stanom Zjednoczonym, mimo zwycięstwa Rosseta nad ówczesnym liderem rankingu Jimem Courierem. Latem Rosset odniósł zwycięstwo na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie. W drodze po złoto olimpijskie Szwajcar pokonał kilku zawodników ścisłej czołówki światowej – Wayne’a Ferreirę, Jima Couriera, Emilio Sáncheza i Gorana Ivaniševicia, a w finale Jordi'ego Arrese po pięciosetowym pojedynku.
Łącznie Rosset odniósł 15 zwycięstw turniejowych w grze pojedynczej i 8 w grze podwójnej. Był ponadto w 8 singlowych i 3 deblowych finałach. Zarówno w singlu, jak i w deblu awansował do czołowej dziesiątki rankingu światowego – w grze pojedynczej klasyfikowany był na pozycji nr 9. (11 września 1995), w grze podwójnej na pozycji nr 8. (2 listopada 1992).
Od 1990 roku był regularnym reprezentantem w Pucharze Davisa, od 1991 regularnie w najwyższej grupie rozgrywkowej (grupie światowej). Po raz ostatni grał w zespole narodowym w 2003 roku. Poza Pucharem Davisa i igrzyskami olimpijskimi reprezentował Szwajcarię w Drużynowym Pucharze Świata (w 1996 roku był w zwycięskiej ekipie) oraz Pucharze Hopmana.
W latach 1999–2001 Rosset był członkiem rady zawodników Związku Tenisistów Zawodowych (ATP). Pełnił funkcję kapitana reprezentacji w Pucharze Davisa, zrezygnował w lipcu 2005 roku po porażce w 1 rundzie kolejnej edycji rozgrywek.
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (15–8)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 17 września 1989 | Genewa | Ceglana |  Guillermo Pérez Roldán | 6:4, 7:5 |
| Finalista | 1. | 6 maja 1990 | Madryt | Ceglana |  Andrés Gómez | 3:6, 6:7 |
| Finalista | 2. | 27 maja 1990 | Bolonia | Ceglana |  Richard Fromberg | 6:4, 4:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 2. | 21 października 1990 | Lyon | Dywanowa (hala) |  Mats Wilander | 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 3. | 3 sierpnia 1992 | Barcelona | Ceglana |  Jordi Arrese | 7:6, 6:4, 3:6, 4:6, 8:6 |
| Zwycięzca | 4. | 15 listopada 1992 | Moskwa | Dywanowa (hala) |  Carl-Uwe Steeb | 6:2, 6:2 |
| Zwycięzca | 5. | 7 lutego 1993 | Marsylia | Dywanowa (hala) |  Jan Siemerink | 6:2, 7:6(1) |
| Zwycięzca | 6. | 29 sierpnia 1993 | Long Island | Twarda |  Michael Chang | 6:4, 3:6, 6:1 |
| Zwycięzca | 7. | 14 listopada 1993 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Patrik Kühnen | 6:4, 6:3 |
| Zwycięzca | 8. | 6 lutego 1994 | Marsylia | Dywanowa (hala) |  Arnaud Boetsch | 7:6(6), 7:6(4) |
| Finalista | 3. | 21 sierpnia 1994 | New Haven | Twarda | Boris Becker | 3:6, 5:7 |
| Zwycięzca | 9. | 23 października 1994 | Lyon | Dywanowa (hala) | Jim Courier | 6:4, 7:6(2) |
| Finalista | 4. | 6 listopada 1994 | Paryż | Dywanowa (hala) | Andre Agassi | 3:6, 3:6, 6:4, 5:7 |
| Zwycięzca | 10. | 23 kwietnia 1995 | Nicea | Ceglana |  Jewgienij Kafielnikow | 6:4, 6:0 |
| Zwycięzca | 11. | 25 czerwca 1995 | Halle | Trawiasta | Michael Stich | 3:6, 7:6(11), 7:6(8) |
| Finalista | 5. | 3 marca 1996 | Mediolan | Dywanowa (hala) |  Goran Ivanišević | 3:6, 6:7(3) |
| Zwycięzca | 12. | 23 lutego 1997 | Antwerpia | Twarda |  Tim Henman | 6:2, 7:5, 6:4 |
| Finalista | 6. | 14 września 1997 | Taszkent | Twarda | Tim Henman | 6:7(2), 4:6 |
| Finalista | 7. | 15 lutego 1998 | Petersburg | Dywanowa (hala) | Richard Krajicek | 4:6, 6:7(5) |
| Finalista | 8. | 22 lutego 1998 | Antwerpia | Twarda | Greg Rusedski | 6:7(3), 6:3, 1:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 13. | 14 lutego 1999 | Petersburg | Dywanowa (hala) | David Prinosil | 6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 14. | 13 lutego 2000 | Marsylia | Twarda (hala) | Roger Federer | 2:6, 6:3, 7:6(5) |
| Zwycięzca | 15. | 27 lutego 2000 | Londyn | Twarda (hala) | Jewgienij Kafielnikow | 6:4, 6:4 |
Gra podwójna (8–3)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 15 września 1991 | Genewa | Ceglana | Sergi Bruguera | Per Henricsson Ola Jonsson | 3:6, 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 2. | 5 stycznia 1992 | Adelaide | Twarda | Goran Ivanišević | Mark Kratzmann Jason Stoltenberg | 7:6, 7:6 |
| Zwycięzca | 3. | 17 maja 1992 | Rzym | Ceglana | Jakob Hlasek |  Wayne Ferreira Mark Kratzmann | 6:4, 3:6, 6:1 |
| Zwycięzca | 4. | 8 czerwca 1992 | French Open, Paryż | Ceglana | Jakob Hlasek | David Adams Andriej Olchowski | 7:6, 6:7, 7:5 |
| Finalista | 1. | 19 lipca 1992 | Stuttgart | Ceglana | Javier Sánchez | Glenn Layendecker Byron Talbot | 6:4, 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 5. | 25 października 1992 | Lyon | Dywanowa (hala) | Jakob Hlasek | Neil Broad Stefan Kruger | 6:1, 6:3 |
| Zwycięzca | 6. | 11 lipca 1993 | Gstaad | Ceglana | Cédric Pioline | Hendrik Jan Davids Piet Norval | 6:3, 3:6, 7:6 |
| Finalista | 2. | 16 lipca 1995 | Gstaad | Ceglana | Arnaud Boetsch | Luis Lobo Javier Sánchez | 7:6, 6:7, 6:7 |
| Zwycięzca | 7. | 11 lipca 1997 | Bazylea | Dywanowa (hala) | Tim Henman | Karsten Braasch Jim Grabb | 7:6, 6:7, 7:6 |
| Zwycięzca | 8. | 19 września 1999 | Taszkent | Twarda |  Oleg Ogorodov | Mark Keil Lorenzo Manta | 7:6(4), 7:6(1) |
| Finalista | 3. | 11 lipca 2004 | Gstaad | Ceglana | Stan Wawrinka |  Leander Paes David Rikl | 4:6, 2:6 |
Przypisy
- ↑ S.L. Price, After The Fall The crash of Swissair Flight 111 a year ago had an impact on people in sports, changing some of them forever--and one athlete not at all, „SI.com”, 6 września 1999 [dostęp 2017-05-17].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-10-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2014-10-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2014-10-20] (ang.).
- Profil na stronie Sports-reference (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2014-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 lipca 2009)].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Made by author of Xramp, first uploaded by Denelson83 as Flag of Ecuador.svg, modifications by Husunqu.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
