Marcantonio Colonna (1724–1793)
| ||
| Kardynał biskup | ||
| Kraj działania | Państwo Kościelne | |
| Data i miejsce urodzenia | 16 sierpnia 1724 Rzym | |
| Data i miejsce śmierci | 4 grudnia 1793 Rzym | |
| Wikariusz generalny Rzymu | ||
| Okres sprawowania | 1762-1793 | |
| Archiprezbiter Bazyliki Matki Bożej Większej | ||
| Okres sprawowania | 1763-1793 | |
| Wyznanie | katolicyzm | |
| Kościół | rzymskokatolicki | |
| Prezbiterat | 1 lutego 1761 | |
| Nominacja biskupia | 19 kwietnia 1762 | |
| Sakra biskupia | 25 kwietnia 1762 | |
| Kreacja kardynalska | 24 września 1759 Klemens XIII | |
| Kościół tytularny | S. Maria in Aquiro (19 listopada 1759) S. Maria della Pace (19 kwietnia 1762) S. Lorenzo in Lucina (25 czerwca 1784) biskup Palestriny (20 września 1784) | |
| |||||||||||||||||||||
| Data konsekracji | 25 kwietnia 1762 | ||||||||||||||||||||
| Konsekrator | Klemens XIII | ||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Giovanni Francesco Albani Henryk Benedykt Stuart | ||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Marcantonio Colonna (ur. 16 sierpnia 1724 w Rzymie, zm. 4 grudnia 1793 tamże[1]) – włoski kardynał.
Życiorys
Pochodził ze znanego rodu Colonna; był jednym z piętnaściorga dzieci Fabrizia Colonny i Cateriny Zefiriny Salviati[1]. Jego bratem był kardynał Pietro Colonna Pamphili[1]. W 1745 otrzymał doktorat utroque iure oraz doktorat z teologii[1]. W młodości pełnił kilka różnych funkcji w administracji kościelnej: był protonotariuszem apostolskim (1744), referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (1747) i prefektem Pałacu Apostolskiego (1743)[1]. 24 września 1759 został kreowany kardynałem i otrzymał diakonię Santa Maria in Aquiro[2]. 9 marca 1760 przyjął święcenia diakonatu, a 1 lutego 1761 święcenia kapłańskie[2]. Rok później, 19 kwietnia 1762 został mianowany arcybiskupem Koryntu, a następnego dnia wikariuszem generalnym Rzymu[1]. Od 20 stycznia 1770 do 4 marca 1771 pełnił rolę kamerlinga Kolegium Kardynałów[1]. W późniejszych latach był protektorem zakonów: sylwestrynów, teatynów, pijarów i kamedułów[1]. 20 września 1784 został mianowany biskupem Palestriny i pozostał nim aż do śmierci[2].