Marcello Mastroianni

Marcello Mastroianni
Ilustracja
Marcello Mastroianni w 8½ (1963) w reżyserii Federico Felliniego
Imię i nazwisko

Marcello Vincenzo Domenico Mastroianni

Data i miejsce urodzenia

28 września 1924
Fontana Liri

Data i miejsce śmierci

19 grudnia 1996
Paryż

Współmałżonek

Flora Carabella

Odznaczenia
Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (1951-2001) Order Zasługi Republiki Włoskiej II Klasy (1951-2001)
Odciski dłoni i stóp Mastroianniego przed Grauman’s Chinese Theatre w Hollywood

Marcello Vincenzo Domenico Mastroianni (ur. 28 września 1924 w Fontana Liri, zm. 19 grudnia 1996 w Paryżu) – włoski aktor filmowy.

Życiorys

Marcello Mastroianni urodził się 28 września 1924 w miejscowości Fontana Liri. Rodzice aktora, Ida Irolle i Ottorino Mastroianni, poznali się w Rzymie, gdzie Ida pracowała w oddziale Banca d’Italia, natomiast Otterino przyjechał delegowany z prochowni w Fontana Liri, gdzie pracował najpierw jako majster, a potem jako laborant. Ślub odbył się w 1923 w Rzymie, jednak młoda para zamieszkała w Fontana Liri, gdzie żyła większość licznej rodziny Mastroiannich. Dziadek aktora Vincenzo miał dziesięcioro dzieci i pracował tak jak Ottorino w prochowni. W 1926 rodzina Mastroiannich przeniosła się do Turynu. Vincenzo Mastroianni został oddelegowany do tutejszego arsenału z prochowni w Fontana Liri. Natomiast Ottorino Mastroianni stracił pracę w tejże prochowni, ponieważ odmówił wstąpienia do partii faszystowskiej. 7 listopada 1929 Ida Irolle urodziła drugiego syna Ruggiero. W tym czasie cała rodzina Mastroiannich (14 osób) mieszkała w czteropokojowym mieszkaniu.

W 1933 Ida i Ottorino z dziećmi przenieśli się do Rzymu. Początkowo mieszkali u brata Idy Domenico. Był on kolejarzem i mieszkał w małym domku w dzielnicy San Giovanni. Miał pięcioro dzieci i z powodu ciasnoty nie był w stanie długo gościć siostry i jej rodziny. Dlatego Ida i Otterino z dziećmi przeprowadzili się do pokoju z kuchnią na dziesiątym piętrze w budynku przy via Gela w dzielnicy San Giovanni. Ottorino pracował dorywczo jako pomocnik malarski i nie zarabiał dużo. W dodatku zachorował na cukrzycę, czego konsekwencją była postępująca ślepota. W tym czasie Marcello skończył szkołę podstawową Armando Diaz i zapisał się do zawodówki Duca d’Aosta.

W 1936 do Rzymu przeniósł się Vincenzo Mastroianni z żoną i ośmiorgiem dzieci. W garażu przy ulicy San Remo Vincenzo i Ottorino otworzyli zakład stolarski. Natomiast Marcello po trzech latach szkoły zawodowej zapisał się do Instituto Carlo Grella, gdzie mógł zdobyć zawód geometry i technika budowlanego. W wolnych chwilach pomagał dziadkowi i ojcu w zakładzie stolarskim. Marcello Mastroianni zaczął interesować się aktorstwem ok. 1934. Występował w przedstawieniach organizowanych przez proboszcza parafii Santi Fabriano e Venanzio przy via Taranto. W 1938 udało mu się wystąpić w filmie Carmine Gallone Marionetki. Był tam jednym z chłopców oklaskujących śpiewających aktorów. Dopiero w dwa lata później dostał następną rolę w filmie. Zagrał wtedy w dwóch produkcjach: u Alessandra Blasettiego w Żelaznej koronie i u Maria Cameriniego w Historii miłosnej.

W 1942 Marcello Mastroianni poznał Vittorio De Sicę. Było to możliwe, bo matka Marcella znała Marię De Sica, siostrę już wówczas znanego reżysera i aktora. W 1943 Mastroianni skończył naukę w Instituto Carlo Gella i otrzymał dyplom geometry i technika budowlanego. Następnie zapisał się na Uniwersytet w Rzymie (Studium Urbis), na wydział ekonomii i handlu. Musiał równocześnie podjąć pracę zarobkową. Zatrudnił się w rzymskim magistracie jako geodeta. Bardzo chciał dostać się do teatru uniwersyteckiego,w którym w latach czterdziestych pracowało wielu znanych reżyserów i aktorów. Latem 1943 został powołany do wojska. Udało mu się uniknąć wysłania na front, bo zdał odpowiedni egzamin i znalazł się w Wojskowym Instytucie Geograficznym we Florencji. Po podpisaniu rozejmu 8 września 1943 wyżej wymieniony instytut został włączony do Organizacji Todt i przeniesiony do Dobbiaco w Górnej Adydze. W 1944, bojąc się deportowania do Niemiec, Marcello z kolegą sfałszowali przepustki i uciekli do Wenecji. Tam zarabiali malowaniem pocztówek, które sprzedawali turystom. Po wyzwoleniu Wenecji obaj wrócili do Rzymu. Brat aktora Ruggero pracował jako kelner w hotelu „Ludovisi”, gdzie mieszkali alianccy oficerowie. Dzięki temu w tych trudnych czasach rodzinie Mastroiannich powodziło się lepiej niż przed wojną. Natomiast Marcello po powrocie do Rzymu zatrudnił się jako księgowy w angielskiej spółce filmowej Eagle Lion Film.

W 1948 zadebiutował w filmie I miserabili.

Życie prywatne

Jego żoną była włoska aktorka Flora Carabella, z którą miał córkę Barbarę. Miał również drugą córkę Chiarę ze swoją partnerką Catherine Deneuve.

Nagrody

Dwa razy zdobył Złotą Palmę na festiwalu w Cannes, w kategorii „Najlepszy aktor”, za rolę w Dramacie zazdrości w 1970 i za rolę w filmie Oczy czarne z 1987. Był trzykrotnie nominowany do Oscara w kategorii „Najlepszy aktor” – w 1963 za Rozwód po włosku, w 1978 za Szczególny dzień i w 1988 za Oczy czarne.

Filmografia

  • 1948 I miserabili
  • 1949 Sierpniowa niedziela (Una domenica D’Agosto)
Cuori sul mare
  • 1950 Vita da cani
Contro la legge
  • 1951 Parigi è sempre Parigi
Cinque mamme ed una culla - Passaporto per l'oriente
Sensualità
L'eterna catena
  • 1952 Viale della speranza
Tragico ritorno
Penne nere
Dziewczęta z placu Hiszpańskiego (Le ragazze di Piazza di Spagna)
  • 1953 Non è mai troppo tardi
Lulù
Febbre di vivere
  • 1954 Giorni d’amore
La principessa delle Canarie
Cronache di poveri amanti
Schiava del peccato
Tempi nostri - Zibaldone N.2
  • 1955 Tam tam Mayumbe
Il bigamo
Piękna młynarka (La bella mugnaia)
Szkoda, że to łajdak (Peccato che sia una canaglia)
  • 1956 La fortuna di essere donna
Il momento più bello
  • 1957 Il medico e lo steegone
Białe noce (Le notti bianche)
Padri e figli
La ragazza della salina
Un ettaro di cielo
  • 1958 Amore e guai
Sprawcy nieznani (I soliti ignoti)
Tutti innamorati
Racconti d'estate
  • 1959 Ferdinando I, re di Napoli
Il nemico di mia moglie - Il marito bello
  • 1960 Adua e le compagne
Słodkie życie (La dolce vita)
Piękny Antonio (Il bell'Antonio)
Atto d'accusa
L'assassino
  • 1961 Noc (La notte)
Fantasmi a Roma
  • 1962 Życie prywatne (Vie privée)
Rozwód po włosku (Divorzio all'italiana)
Kronika rodzinna (Cronaca familiare)
Towarzysze (I compagni)
Wczoraj, dziś, jutro (Ieri, oggi, domani)
Io, io, io... e gli altri
Dziesiąta ofiara (La decima vittima)
Casanova ’70
Break-up
  • 1966 Spara forte, più forte... non capisco!
  • 1967 Obcy (Lo straniero)
  • 1968 Kochankowie (Amanti)
Diamanti a colazione
La legge
  • 1969 Słoneczniki (I girasoli)
  • 1970 Scipione detto anche l'africano
Leo the Last
Dramat zazdrości (Dramma della gelosia - tutti i particolari in cronaca)
  • 1971 Giochi particolari
Permette? Rocco Papaleo
To zdarza się tylko innym (Ça n'arrive qu'aux autres)
La moglie del prete
Correva l’anno di grazia 1870
  • 1972 La cagna
Co? (Che?)
Tempo d’amore
  • 1973 Masakra w Rzymie (Rappresaglia)
Mordi e fuggi
Wielkie żarcie (La grande abbuffata)
  • 1974 Allonsanfan
Non toccare la donna bianca
La pupa del gangster
  • 1975 Per le antiche scale
Niente di grave: suo marito è incinto
L'idolo della città
Kobieta na niedzielę (La donna della domenica)
Todo modo
  • 1976 Signore e signori, buonanotte
Culastrisce nobile veneziano
  • 1977 Mogliamante
Szczególny dzień (Una giornata particolare)
Podwójne morderstwo (Doppio delitto)
  • 1978 L'ingorgo - Una storia impossibile
Ciao maschio
Così come come sei
Krwawe zajście pomiędzy dwoma mężczyznami z powodu pewnej wdowy. Podejrzewa się przyczyny polityczne (Fatto di sangue fra due uomini per causa di una vedova, si sospettano moventi politici)
Taras (La terrazza)
  • 1981 Widmo miłości (Fantasma d’amore)
Skóra (La pelle)
  • 1982 Oltre la porta
Il mondo nuovo
Gabriela
  • 1983 Storia di Piera
L'armata ritorna
  • 1984 Henryk IV (Enrico IV)
  • 1985 Le due vite di Mattia Pascal
Ginger i Fred (Ginger e Fred)
Makaroniarze (Maccheroni)
I soliti ignoti vent'anni dopo
Miss Arizona
Wywiad (Intervista)
Która godzina? (Che ora é)
  • 1990 Cin Cin
Wszyscy mają się dobrze (Stanno tutti bene)
Verso sera
Il ladro di ragazzi
Druga miłość (Used People)
Le cento e una notte
A che punto è la notte
  • 1996 ...twierdzi Pereira (Sostiene Pereira)
Trzy życia, jedna śmierć (Tre vite e una sola morte)
  • 1997 Podróż do początku świata (Viaggio al principio del mondo)

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Cordone di gran Croce OMRI BAR.svg
Ribbon of a Cordon Grand Cross of Merit of the Italian Republic
Grande ufficiale OMRI BAR.svg
The ribbon of the Grand Officer medal of the Order of Merit, the Italian Republic
Golden Globe icon.svg
Autor: User:Bryan Derksen, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Stylized silhouette of the Golden Globe award, for use as an icon.