Marcin Górski

Marcin Górski

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	13 marca 1915 Radziwoniszki pow. Lida
Data i miejsce śmierci	27 lipca 2002 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie ludowe Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	wojna obronna 1939
Odznaczenia

Marcin Górski (ur. 13 marca 1915 w Radziwoniszkach pow. Lida, zm. 27 lipca 2002 w Warszawie) – generał brygady WP.

Życiorys

Syn Piotra i Doroty. Skończył Gimnazjum im. A. Mickiewicza w Nowogródku, potem był kancelistą w biurze ubezpieczeń. 1934–1935 odbył służbę wojskową w Słonimiu. Od 1937 referent urzędu skarbowego w Wołożynie. 1938–1939 zaliczył rok studiów na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Brał udział w wojnie obronnej 1939 jako kapral podchorąży w 1 Brygadzie Górskiej Armii „Kraków” pod Pcimiem, Myślenicami, Oleszycami i Tomaszowem Lubelskim.

W latach 1940–1941 pracował jako księgowy i robotnik rolny na Litwie. 1941–1944 był księgowym w Wołożynie i Lidzie. 20 września 1944 powołany do WP, odbył kurs oficerów finansowych. Po wojnie pracował w Oddziale Finansowym WP, a od 1946 w Departamencie Finansów MON. 1947–1950 studiował w Akademii Nauk Politycznych w Warszawie. Po ukończeniu studiów został szefem wydziału w Departamencie Finansowym MON. W marcu 1957 został zastępcą szefa tego departamentu. W 1960 skończył studia w Szkole Głównej Planowania i Statystyki z tytułem magistra ekonomii. Od 31 marca 1962 szef Departamentu Finansów MON. W październiku 1967 mianowany generałem brygady – nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa Edward Ochab. W marcu 1985 przeniesiony w stan spoczynku. Jest pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera BII-12-3)^[1].

Awanse

W trakcie wieloletniej służby w ludowym Wojsku Polskim otrzymywał awanse na kolejne stopnie wojskowe^[2]:

• kapral podchorąży – 1939
• chorąży – 1944
• podporucznik – 1945
• porucznik – 1946
• kapitan – 1946
• major – 1948
• podpułkownik – 1952
• pułkownik – 1957
• generał brygady – 1967

Życie prywatne

Mieszkał w Warszawie. Od 1949 był żonaty z Janiną z domu Głowacką (1918-1993). Małżeństwo miało córkę^[2][1].

Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy I klasy (1980)
• Order Sztandaru Pracy II klasy (1968)
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1973)^[3]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1964)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1959)
• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie – 1946 i 1949)
• Brązowy Krzyż Zasługi (1945)
• Medal za Warszawę 1939–1945 (1946)
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (1946)
• Medal „Za udział w walkach o Berlin” (1970)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1968)
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1972)
• Srebrny Medal Za zasługi dla obronności kraju
• Brązowy Medal Za zasługi dla obronności kraju
• Order Czerwonej Gwiazdy (ZSRR) (1968)
• Medal „Za wyzwolenie Warszawy” (ZSRR) (1946)

Przypisy

Bibliografia

• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, tom I: A-H, Toruń 2010.