Marcin Gmys
| ||
| Kraj działania |  Polska | |
| Data urodzenia | 1970[1] | |
| doktor habilitowany nauk humanistycznych | ||
| Specjalność: muzykologia[2] | ||
| Doktorat | 12 lutego 2001[2] | |
| Habilitacja | 26 września 2013[2] | |
Marcin Gmys (ur. 1970) – polski muzykolog, dr hab. nauk humanistycznych, profesor uczelniany Instytutu Muzykologii Wydziału Nauk o Sztuce Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[2].
Życiorys
12 lutego 2001 obronił pracę doktorską Poetyka teatru operowego Ferruccio Busoniego. Idea - konkretyzacja - recepcja, natomiast 26 września 2013 uzyskał stopień doktora habilitowanego w zakresie nauk humanistycznych[2]. Objął funkcję adiunkta Katedry Muzykologii, oraz profesora nadzwyczajnego w Instytucie Muzykologii na Wydziale Historycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[2].
Piastuje stanowisko naczelnego redaktora czasopisma Res Facta Nova, a także opublikował książkę pt. Harmonie i dysonanse. Muzyka Młodej Polski wobec innych sztuk, która w 2013 otrzymała Puchar Rektora UAM na XVII Poznańskich Dniach Książki, a w 2015 Główną Nagrodę Narodowego Konkursu Centrum Kultury na najlepszą pracę z historii polskiej muzyki powstałej w pięcioleciu w latach 2010-2014[3].
Publikacje
- 2005: Mit dionizyjski w Królu Rogerze Karola Szymanowskiego[2]
- 2005: Wizerunek władzy totalitarnej w zwierciadle „IV Symfonii” i „Ubu Rex” Krzysztofa Pendereckiego[2]
- 2009: Mistrz i uczniowie? Kompozytorzy Młodej Polski wobec Zygmunta Noskowskiego[2]
Przypisy
- ↑ Gmys, Marcin (1970- ). katalogi.bn.org.pl. [dostęp 2019-10-16].
- ↑ a b c d e f g h i Dr hab. Marcin Gmys, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2019-10-16].
- ↑ prof. UAM dr hab. Marcin Gmys. amu.edu.pl. [dostęp 2019-10-16].
