Marcin Gugulski
| Data i miejsce urodzenia | 25 sierpnia 1958 |
|---|---|
| Rzecznik prasowy Rządu RP | |
| Okres | od 27 grudnia 1991 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  | |
Marcin Norbert Gugulski (ur. 25 sierpnia 1958[1] w Warszawie[2]) – polski dziennikarz i polityk, w latach 1991–1992 rzecznik prasowy rządu Jana Olszewskiego.
Życiorys
Jest synem Ireneusza Gugulskiego, mężem Katarzyny Chmiel-Gugulskiej i bratem Zofii Staneckiej.
W okresie PRL rozpracowywany przez funkcjonariuszy SB[2]. Związany z działalnością Gromady Włóczęgów 1 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Romualda Traugutta „Czarna Jedynka”, funkcjonującej przy VI Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Reytana w Warszawie. Współpracował z Komitetem Obrony Robotników, w latach 1980–1981 działacz Niezależnego Zrzeszenia Studentów na Uniwersytecie Warszawskim[2]. Podjął nieukończone studia na Wydziale Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW[3].
Związany z podziemnym wydawnictwem Głos, był jednym z redaktorów niezależnego czasopisma „Głos” oraz czasopism NSZZ „Solidarność”, tj. „Wiadomości Dnia” i „Wiadomości”[4].
Po 1989 pracownik wydawnictw oraz dziennikarz, pisał dla takich czasopism jak „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, „Gazeta Polska”, „Głos”, „Przegląd Katolicki” i inne[3]. Od 27 grudnia 1991 do 31 maja 1992 był rzecznikiem prasowym rządu Jana Olszewskiego[5] w randze podsekretarza stanu w URM[3]. W opinii Antoniego Dudka jako rzecznik rządu unikał kontaktów z dziennikarzami[6].
Bliski współpracownik Antoniego Macierewicza, należał do inicjowanych lub współtworzonych przez niego ugrupowań (ZChN, Akcja Polska, RdR, ROP, RKN i RP)[3]. W 2007 powołany w skład tzw. komisji weryfikacyjnej ds. byłych pracowników i żołnierzy Wojskowych Służb Informacyjnych. Zatrudniony w latach 2006–2010 w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, następnie w biurze poselskim Antoniego Macierewicza i centrali Prawa i Sprawiedliwości, do której to partii wstąpił w 2014. Od 2010 doradca powołanego przez parlamentarzystów PiS zespołu parlamentarnego ds. zbadania przyczyn katastrofy Tu-154M w Smoleńsku[3]. W 2016 został członkiem Podkomisji ds. Ponownego Zbadania Wypadku Lotniczego (katastrofy Tu-154M w Smoleńsku), powołanej przy Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego przez ministra obrony narodowej Antoniego Macierewicza[7][8].
W wyborach samorządowych w 2010[9] i w 2014 wybierany do Rady Dzielnicy Mokotów. Objął funkcję wiceprzewodniczącego Klubu Radnych Prawa i Sprawiedliwości[10]. W 2015 bezskutecznie ubiegał się o mandat poselski[11].
Odznaczenia
Postanowieniami prezydenta RP Andrzeja Dudy został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2017)[12][13] oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2018)[14].
Przypisy
- ↑ Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956–89. Jan Skórzyński (red.). T. 3. Warszawa: Ośrodek Karta, 2006.
- ↑ a b c Dane osoby z katalogu osób rozpracowywanych. ipn.gov.pl. [dostęp 2015-10-06].
- ↑ a b c d e Marcin Norbert Gugulski. mamprawowiedziec.pl. [dostęp 2015-10-09].
- ↑ „Wiadomości Dnia”. encyklopedia-solidarnosci.pl. [dostęp 2015-09-23].
- ↑ Rzecznicy prasowi poprzednich rządów. premier.gov.pl. [dostęp 2015-10-06].
- ↑ Antoni Dudek: Historia polityczna Polski 1989–2005. Warszawa: Wydawnictwo Arcana, 2007, s. 190.
- ↑ Podpisanie rozporządzenia w sprawie KBWLLP. podkomisjasmolensk.mon.gov.pl, 4 lutego 2016. [dostęp 2016-11-24].
- ↑ Skład podkomisji. podkomisjasmolensk.mon.gov.pl. [dostęp 2016-11-24].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2015-10-06].
- ↑ Kluby Radnych Rady Dzielnicy. warszawa.pl. [dostęp 2015-09-23].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-12-02].
- ↑ M.P. z 2018 r. poz. 87.
- ↑ Uroczystość wręczenia odznaczeń państwowych. ipn.gov.pl, 13 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-13].
- ↑ M.P. z 2018 r. poz. 355.
Media użyte na tej stronie
Baretka Krzyża Wolności i Solidarności.