Marcin Korolec

Marcin Korolec

Data i miejsce urodzenia	24 grudnia 1968 Warszawa
Minister środowiska
Okres	od 18 listopada 2011 do 27 listopada 2013
Przynależność polityczna	bezpartyjny (z rekomendacji PO)
Poprzednik	Andrzej Kraszewski
Następca	Maciej Grabowski
Odznaczenia

Marcin Korolec (ur. 24 grudnia 1968 w Warszawie) – polski prawnik, urzędnik państwowy. W latach 2005–2011 podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospodarki, w latach 2011–2013 minister środowiska, w latach 2013–2015 sekretarz stanu w Ministerstwie Środowiska i pełnomocnik Rządu ds. polityki klimatycznej.

Życiorys

Ukończył w 1996 École nationale d’administration w Paryżu, następnie studia na Wydziale Historycznym oraz Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego.

W okresie od czerwca 1993 do grudnia 1994 i ponownie od czerwca 1997 do marca 1998 pracował jako prawnik w kancelariach prawniczych. Od stycznia do kwietnia 1995 był zatrudniony na stanowisku prawnika w Departamencie Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Od 1998 pełnił funkcję asystenta Jana Kułakowskiego (będącego wówczas Pełnomocnikiem Rządu ds. Negocjacji o Członkostwo RP w Unii Europejskiej) następnie od 1999 do 2001 pracował jako jego doradca, odpowiadając m.in. za swobodny przepływ towarów, swobodny przepływ osób, rolnictwo, politykę konkurencji, politykę ochrony konsumentów.

W latach 2001–2004 był radcą ministra w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej, w okresie sprawowania tego urzędu przez Danutę Hübner. Następnie jako wspólnik prywatnej firmy zajmował się działalnością doradczą w zakresie funduszy unijnych.

Prowadził także działalność dydaktyczną w ramach warsztatów w Krajowej Szkole Administracji Publicznej i na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW.

23 listopada 2005 został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Gospodarki. Po powołaniu pierwszego rządu Donalda Tuska pozostał na tym stanowisku. W latach 2005–2011 pełnił także funkcję krajowego koordynatora współpracy RP-OECD.

18 listopada 2011 prezydent Bronisław Komorowski powołał go na urząd ministra środowiska w drugim rządzie Donalda Tuska^[1]. Podczas Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu (COP 19) odbywającej się w listopadzie 2013 w Warszawie objął funkcję przewodniczącego konferencji z kadencją do czasu następnej konferencji w 2014 w Limie. 27 listopada 2013 odwołany przez prezydenta Bronisława Komorowskiego ze stanowiska ministra^[2]. W tym samym miesiącu objął stanowiska pełnomocnika rządu do spraw polityki klimatycznej i sekretarza stanu w Ministerstwie Środowiska, które zajmował do listopada 2015^[3].

Został dyrektorem Instytutu Zielonej Gospodarki i prezesem Fundacji Promocji Pojazdów Elektrycznych^[3].

Odznaczenia

W 2017 odznaczony Legią Honorową V klasy^[4].

Życie prywatne

Syn Jerzego Korolca^[5]. Żonaty (żona Olga), ma trzech synów: Jana, Bartłomieja i Krzysztofa oraz córkę Teresę^[6].

Publikacje

• Organizacja i przebieg negocjacji akcesyjnych w dziedzinie polityki społecznej i zatrudnienia, [w:] Polityka społeczna i zatrudnienie, KPRM, Warszawa 2001
• Swobodny przepływ towarów, Rolnictwo, [w:] Członkostwo Polski w Unii Europejskiej – na jakich zasadach?, UKIE, Warszawa 2003

Przypisy

Bibliografia

• Nota biograficzna na stronie Ministerstwa Gospodarki. [dostęp 2011-11-18].