Marcin Maciejowski

Marcin Maciejowski
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 czerwca 1974
Babice

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie

Dziedzina sztuki

malarstwo, rysunek

Marcin Maciejowski (ur. 14 czerwca 1974 w Babicach) − polski malarz, rysownik.

Wykształcenie

Ukończył Technikum Budowlane w Krzeszowicach[1]. Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej, przerwał studia po III roku i przeniósł się na Wydział Grafiki krakowskiej ASP[1]. W 2001 uzyskał dyplom w pracowni plakatu prof. Piotra Kuncego[1].

Obecnie mieszka w Krakowie.

Nagrody, stypendia

2001: stypendium koncernu Bayer AG w Leverkusen; 2003: laureat nagrody Paszport „Polityki” za rok 2002[2].

Twórczość

W latach 1996−2001 był członkiem grupy Ładnie. W 1998 założył i redagował (razem z Rafałem Bujnowskim) artzin "Słynne Pismo we Wtorek"[3]. Jego pierwsze wystawy odbywały się w Galerii Otwartej Rafała Bujnowskiego[3]. W 1999 wystawił swój cykl Obrazów o dobru, miłości i kulturze w krakowskim Klubie Kulturalnym[3].

Jego obrazy cechuje prostota formy: schematycznym figurom utrzymanym w konwencji komiksu towarzyszą napisy, wprowadzające element narracji. Najczęściej poruszanym tematem jest codzienność – zapośredniczona w przekazie popularnej prasy i telewizji, często przedstawiona w ironiczny sposób, odwzorowująca polskie, "swojskie" realia. Bohaterami jego obrazów są kibole, dresiarze, ale też sławni ludzie (m.in. o. Tadeusz Rydzyk). Zajmował się także malarstwem ściennym[4].

Maciejowski współpracuje z tygodnikiem "Przekrój" (od 2000)[4], oraz galeriami: Raster z Warszawy, Meyer Keiner z Wiednia, Wilkinson Gallery z Londynie oraz Leo Koenig.Inc z Nowego Jorku. Jego prace znajdują się m.in. w zbiorach Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski i Muzeum Narodowego w Krakowie[5], można je też oglądać na ulicznych billboardach.

W 2019 roku przygotował rysunki do książki Marcina Świetlickiego Ale o co ci chodzi? (Wydawnictwo Wolno 2019[6]). Książka zdobyła główną nagrodę w 60. Konkursie Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek – Najpiękniejsze Książki Roku 2019[7].

Wybrane wystawy

  • 2001 Polska, Galeria Zderzak, Kraków
  • 2002 Rzeczywiście, młodzi są realistami, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa
  • 2004 Dziupla/Schlupfloch/Stash, Galeria Arsenał, Białystok
  • 2006 Struktury Dobra, Galeria Raster, Warszawa
  • 2007 I Wanna Talk To You, Galerie Meyer Keiner, Wiedeń
  • 2008 Bildpolitiken, Salzburger Kunstverein, Salzburg
  • 2010 Tak jest, Muzeum Narodowe, Kraków

Galeria

  • Poręba Spytkowska (akryl na płótnie,2002)

    Poręba Spytkowska (akryl na płótnie,2002)

  • Popiersie kobiety (1944), 2014

    Popiersie kobiety (1944), 2014

Przypisy

  1. ↑ a b c Drągowska 2017 ↓, s. 24.
  2. ↑ Drągowska 2017 ↓, s. 25.
  3. ↑ a b c Drągowska 2017 ↓, s. 26.
  4. ↑ a b Drągowska 2017 ↓, s. 30.
  5. ↑ Obrazy Marcina Maciejowskiego w wirtualnym Muzeum Narodowym w Krakowie
  6. ↑ Ale o co ci chodzi? - Marcin Świetlicki, Wydawnictwo Wolno [dostęp 2020-02-09] (pol.).
  7. ↑ Poznaliśmy Najpiękniejsze Książki Roku 2019, instytutksiazki.pl, 26 października 2020 [dostęp 2021-01-15] (pol.).

Bibliografia

  • Marcin Maciejowski. POLSKA, red. Jan Michalski, Kraków 2001 (ISBN 83-87279-17-X)
  • Marcin Maciejowski. I Wanna Talk to You, Dieter Giesing, Goschka Gawlik/Christian Meyer, Wiedeń 2007 (ISBN 978-3-86560-253-4)
  • Magdalena Drągowska, Historia Grupy Ładnie (Sasnal, Bujnowski, Maciejowski), [w:] Artyści z Krakowa. Generacja 1970-1979, Kraków: MOCAK, 2017, s. 8-33, ISBN 978-83-65851-06-2.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Maciejowski M Poreba.JPG
Autor: Marcin Maciejowski, Licencja: CC BY-SA 3.0
"Poręba Spytkowska" - work by Marcin Maciejowski, from permanent collection of Zachęta National Gallery of Art (Warsaw, Poland)
Marcin Maciejowski - Popiersie kobiety (1944) (2014).jpg
Autor:
Marcin Maciejowski
, Licencja: CC BY-SA 3.0
Obraz "Popiersie kobiety (1944)" oparty jest na stosunkowo nowej dla Marcina Maciejowskiego autoreferencyjnej grze z widzem. Przedstawia on bowiem widza oglądającego i powielającego na swoim smartfonie, tytułowy obraz Picassa, znajdujący się na ścianie w Muzeum. Widz powtarza w pewnym sensie gest Maciejowskiego, który również zawłaszcza w ramach własnego przedstawienia obraz Picassa. Artysta składa w ten sposób hołd jednemu ze swoich ulubionych malarzy, ale jednocześnie komentuje nasz zapośredniczony przez media kontakt z rzeczywistością. Pokazuje współczesne doświadczenie malarstwa, przefiltrowanego zarówno na poziomie tworzenia jak i odbioru, przez fotografię cyfrową. Malarstwa, które trudno już odseparować od naszego "banalnego" zanurzenia w opartej na zwielokrotnieniu obrazu - internetowej komunikacji wizualnej.