Marcus Daniell
_(29236690813).jpg) | ||||||||||
| Państwo |  Nowa Zelandia | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 9 listopada 1989 Masterton | |||||||||
| Wzrost | 191 cm | |||||||||
| Masa ciała | 78 kg | |||||||||
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend | |||||||||
| Status profesjonalny | 2008 | |||||||||
| Zakończenie kariery | aktywny | |||||||||
| Trener | David Sammel | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 0 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 500 (21 lipca 2014) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 5 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 34 (29 stycznia 2018) | |||||||||
| Australian Open | QF (2018, 2021) | |||||||||
| Roland Garros | 3R (2016) | |||||||||
| Wimbledon | QF (2019) | |||||||||
| US Open | 3R (2016) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Marcus Daniell (ur. 9 listopada 1989 w Masterton) – nowozelandzki tenisista, brązowy medalista igrzysk olimpijskich w Tokio (2020) w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Rio de Janeiro (2016) i Tokio (2020).
Kariera tenisowa
Karierę zawodową rozpoczął w 2008 roku.
W rozgrywkach gry podwójnej rangi ATP Tour Daniell wygrał pięć tytułów z piętnastu rozegranych finałów.
W roku 2011 Daniell zadebiutował w reprezentacji Nowej Zelandii w Pucharze Davisa przeciwko Uzbekistanowi. W sierpniu przyczynił się do utrzymania zespołu w grupie I strefy Azja/Oceania po zwycięstwie nad Filipinami. Daniell pokonał w singlu Jesona Patrombona, a w deblu razem z Artemem Sitakiem duet Rubén González–Cecil Mamiit.
W 2016 roku zagrał w konkurencji gry podwójnej na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro, odpadając w 1. rundzie wspólnie z Michaelem Venusem. Wspólnie z Venusem zdobył brązowy medal igrzysk olimpijskich w Tokio (2020) w deblu. Mecz o udział w finale przegrali z parą Marin Čilić–Ivan Dodig, natomiast pojedynek o medal brązowy wygrali 7:6(3), 6:2 z Austinem Krajickiem i Tennysem Sandgrenem.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był w lipcu 2014 roku na 500. miejscu, a w klasyfikacji deblistów w styczniu 2018 roku na 34. pozycji.
Finały w turniejach ATP Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (5–10)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 16 stycznia 2010 | Auckland | Twarda |  Horia Tecău |  Marcelo Melo Bruno Soares | 7:5, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 8 lutego 2015 | Montpellier | Twarda (hala) | Artem Sitak |  Dominic Inglot Florin Mergea | 3:6, 6:4, 16–14 |
| Zwycięzca | 3. | 12 czerwca 2016 | Stuttgart | Trawiasta | Artem Sitak |  Oliver Marach Fabrice Martin | 6:7(4), 6:4, 10–8 |
| Finalista | 1. | 17 lipca 2016 | Båstad | Ceglana | Marcelo Demoliner |  Marcel Granollers David Marrero | 2:6, 3:6 |
| Finalista | 2. | 5 marca 2017 | São Paulo | Ceglana | Marcelo Demoliner | Rogério Dutra Silva André Sá | 6:7(5), 7:5, 7–10 |
| Finalista | 3. | 27 maja 2017 | Lyon | Ceglana | Marcelo Demoliner |  Andrés Molteni Adil Shamasdin | 3:6, 6:3, 5–10 |
| Finalista | 4. | 1 października 2017 | Chengdu | Twarda | Marcelo Demoliner |  Jonatan Erlich Aisam-ul-Haq Qureshi | 3:6, 6:7(3) |
| Finalista | 5. | 25 lutego 2018 | Marsylia | Twarda (hala) | Dominic Inglot |  Raven Klaasen Michael Venus | 7:6(2), 3:6, 4–10 |
| Finalista | 6. | 21 października 2018 | Sztokholm | Twarda (hala) |  Wesley Koolhof | Luke Bambridge Jonny O’Mara | 5:7, 6:7(8) |
| Zwycięzca | 4. | 6 stycznia 2019 | Brisbane | Twarda | Wesley Koolhof |  Rajeev Ram Joe Salisbury | 6:4, 7:6(6) |
| Finalista | 7. | 28 kwietnia 2019 | Budapeszt | Ceglana | Wesley Koolhof | Ken Skupski Neal Skupski | 3:6, 4:6 |
| Finalista | 8. | 15 czerwca 2019 | Rosmalen | Trawiasta | Wesley Koolhof | Dominic Inglot Austin Krajicek | 4:6, 6:4, 4–10 |
| Finalista | 9. | 18 stycznia 2020 | Auckland | Twarda | Philipp Oswald | Luke Bambridge Ben McLachlan | 6:7(3), 3:6 |
| Zwycięzca | 5. | 17 października 2020 | Cagliari | Ceglana | Philipp Oswald |  Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 6:3, 6:4 |
| Finalista | 10. | 12 marca 2021 | Doha | Twarda | Philipp Oswald |  Asłan Karacew Andriej Rublow | 5:7, 4:6 |
Bibliografia
- Profil na stronie ATP (ang.). Association of Tennis Professionals. [dostęp 5 lutego 2014].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 5 lutego 2014].
- Profil na stronie Pucharu Davisa (ang.). Davis Cup. [dostęp 5 lutego 2014].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
