Marcus Miller
 Marcus Miller, 2010 | |
| Imię i nazwisko | William Henry Marcus Miller Jr. |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Instrumenty | gitara basowa, gitara elektryczna, klarnet, saksofon, instrumenty klawiszowe |
| Gatunki | contemporary jazz[1], funk[1], fusion[1], jazz-funk[1], post-bop[1] |
| Zawód | |
| Aktywność | od 1975 |
| Wydawnictwo | Warner Bros. Records, Dreyfus Jazz, Concord Jazz, Blue Note Records |
| Powiązania | Jack DeJohnette, Cassandra Wilson, Al Jarreau, Miles Davis, Jean-Michel Jarre |
| Strona internetowa | |
Marcus Miller, właśc. William Henry Marcus Miller Jr.[1] (ur. 14 czerwca 1959 na Brooklynie[1]) – amerykański muzyk, kompozytor, aranżer i multiinstrumentalista, grający przede wszystkim na gitarze basowej.
W fachowym środowisku jego styl gry uchodzi za melodyjny, zachwycający dodatkowo wirtuozyjną szybkością i precyzją. Uznanie zyskał sobie zarówno jako artysta solowy, jak również jako producent muzyczny. Szczególne popularny jest jako muzyk studyjny, zapraszany do nagrania konkretnych albumów. Można go usłyszeć na ponad 400 albumach, m.in. na płytach: Milesa Davisa, Arethy Franklin, Luthera Vandrossa, Davida Sanborna, Budki Suflera oraz Ala Jarreau.
Życiorys
Jako nastolatek grał w grupie soulowej Harlem River Drive. W 1977 podejmował próby współpracy z wieloma muzykami, m.in. z Bobbym Humphreyem. Koncertował z perkusistą Lennym White’em. W tym czasie stał się cenionym muzykiem studyjnym, uczestnicząc w nagraniach innych artystów, m.in. Arethy Franklin. W 1980 zauważył go Miles Davis, który przez dwa lata z nim współpracował. Była to dla niego istna szkoła jazzu. Niedługo trzeba było czekać żeby w 1984 r. powstał jego pierwszy krążek solowy który otworzył mu drogę do bycia światowej sławy gitarzystą basowym.
Technika gry
Jego charakterystyczny styl gry na tym instrumencie przyczynił się do spopularyzowania tzw. slappingu, polegającego na uderzaniu za pomocą kciuka o struny gitary basowej i uzyskiwaniu, poprzez uderzanie o progi tych strun, charakterystycznego, perkusyjnego dźwięku. Ta technika często używana jest w kombinacji z tzw. poppingiem. Miller odkrył, że poprzez perkusyjny styl gry na gitarze basowej – slap zwany też klangiem lepiej przedziera się poprzez transmisję granego bądź odtwarzanego utworu.
Wybrana dyskografia
- Albumy studyjne
| Tytuł | Dane dot. albumu | Pozycja na liście | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| USA [2] | USA Jazz [2] | USA Cont. Jazz [2] | GER [3] | NLD [4] | FRA [5] | POL [6] | JPN [7] | ||||||||||||
| Suddenly |
| – | – | – | – | – | – | – | – | ||||||||||
| The Sun Don’t Lie |
| – | – | 7 | – | – | – | – | – | ||||||||||
| Tales |
| – | – | 7 | – | – | – | – | – | ||||||||||
| M² |
| – | – | 1 | 87 | – | 72 | – | – | ||||||||||
| Silver Rain |
| – | – | 2 | – | – | 67 | – | – | ||||||||||
| Free |
| – | – | – | – | 50 | 91 | – | 33 | ||||||||||
| Marcus |
| 191 | – | 3 | – | – | – | – | – | ||||||||||
| Renaissance |
| 170 | 1 | – | 80 | 26 | 87 | 43 | 30 | ||||||||||
| Afrodeezia |
| – | 3 | – | 84 | 26 | 36 | 50 | 35 | ||||||||||
| „–” album nie był notowany. | |||||||||||||||||||
- Albumy koncertowe
| Tytuł | Dane dot. albumu | Pozycja na liście | Certyfikat | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| USA Jazz [2] | USA Cont. Jazz [2] | GER [3] | NLD [4] | FRA [5] | JPN [7] | ||||||||||||||
| Live and More |
| – | 6 | – | 90 | – | – | ||||||||||||
| The Ozell Tapes – Official Bootleg (Live) |
| – | 19 | – | – | 114 | – | ||||||||||||
| Dreyfus Night in Paris |
| – | – | 82 | – | 125 | – | ||||||||||||
| A Night in Monte Carlo – Live 2009 |
| 16 | – | – | 59 | 89 | 109 | ||||||||||||
| Tutu Revisited – Live 2010 |
| – | – | – | 45 | 86 | 163 | ||||||||||||
| „–” album nie był notowany. | |||||||||||||||||||
- Kompilacje
| Tytuł | Dane dot. albumu | Pozycja na liście |
|---|---|---|
| JPN [7] | ||
| Another Side of Me |
| 153 |
Nagrody i wyróżnienia
| Rok | Kategoria | Tytułem | Nagroda | Nota | Źródło |
|---|---|---|---|---|---|
| 2001 | Best Contemporary Jazz Album | M² | Nagroda Grammy | Laur | [12] |
Filmografia
| Tytuł | Rok | Rola | Uwagi | Źródło |
|---|---|---|---|---|
| „The Wayman Tisdale Story” | 2011 | jako on sam | film dokumentalny, reżyseria: Brian W. Schodorf | [13] |
| „Finding the Funk” | 2013 | film dokumentalny, reżyseria: Nelson George | [14] | |
| „Wayne Shorter: Zero Gravity” | 2015 | film dokumentalny, reżyseria: Dorsay Alavi | [15] |
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Andy Kellman: Marcus Miller Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2015-04-03]. (ang.).
- ↑ a b c d e Marcus Miller Billboard Chart. www.allmusic.com. [dostęp 2015-04-03]. (ang.).
- ↑ a b Marcus Miller German Chart. www.officialcharts.de. [dostęp 2015-04-03]. (niem.).
- ↑ a b Marcus Miller Dutch Albums Chart. dutchcharts.nl. [dostęp 2015-04-03]. (niderl.).
- ↑ a b Marcus Miller French Albums Chart. lescharts.com. [dostęp 2015-04-03]. (ang.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 04.06.2012 – 10.06.2012. olis.onyx.pl. [dostęp 2015-04-03]. (pol.).
OLiS – sprzedaż w okresie 23.03.2015 – 29.03.2015. olis.onyx.pl. [dostęp 2015-04-03]. (pol.). - ↑ a b c Oricon: Marcus Miller. www.oricon.co.jp. [dostęp 2015-04-03]. (jap.).
- ↑ Marcus Miller – Silver Rain. www.discogs.com. [dostęp 2015-04-03]. (ang.).
- ↑ Marcus Miller – Marcus. www.discogs.com. [dostęp 2015-04-03]. (ang.).
- ↑ Marcus Miller – Tutu Revisited. www.discogs.com. [dostęp 2015-04-03]. (ang.).
- ↑ ZPAV: złote płyty 2012. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2015-04-03]. (pol.).
- ↑ Grammy: Marcus Miller. www.grammy.com. [dostęp 2016-10-23]. (ang.).
- ↑ The Wayman Tisdale Story (2011). www.imdb.com. [dostęp 2015-09-06]. (ang.).
- ↑ Finding the Funk (2013). www.imdb.com. [dostęp 2015-09-06]. (ang.).
- ↑ Wayne Shorter: Zero Gravity (2015) Full Cast & Crew. www.imdb.com. [dostęp 2015-09-06]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Strona oficjalna. marcusmiller.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-23)].
Media użyte na tej stronie
Autor: Rafael Rezende, Licencja: CC BY-SA 2.0
Marcus Miller at New Orleans Jazz Fest