Marek Łuszczyna

Marek Łuszczyna (ur. 1980 w Warszawie) – polski dziennikarz, reporter, pisarz. Pracował, m.in. dla „Dużego Formatu”, radiowej Trójki, „Życia Warszawy”, magazynów Press, Bluszcz i „Chimera”[1]. Jest absolwentem dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim.

W 2004 roku znalazł się wśród laureatów Ogólnonarodowego Konkursu na Opowiadanie zorganizowanego przez tygodnik Polityka. Zostało ono opublikowane w zbiorze „Pisz do Pilcha” (Świat Książki, 2005). Zwyciężył również w konkursie na reportera ogłoszonym przez „Duży Format” oraz zdobył wyróżnienie na 7. Międzynarodowym festiwalu Opowiadania.

W 2013 roku nakładem Wydawnictwa Naukowego PWN ukazała się jego książka „Igły. Polskie agentki, które zmieniły historię”, która zyskała status bestsellera. To opowieść o kobietach które pracowały dla polskiego, brytyjskiego i hitlerowskiego wywiadu. Autor przybliża sylwetki, m.in. Haliny Szymańskiej, Krystyny Skarbek i Władysławy Macieszyny.

Fascynującym, ale też nierzadko budzącym kontrowersje bohaterkom, Marek Łuszczyna poświęcił także kolejny tom reportaży, pt. „Zimne. Polki, które nazywano zbrodniarkami” (Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014). Przypomina w nim, m.in. losy Julii Brystygier, współtwórczyni aparatu bezpieczeństwa PRL, siostry Zdzisława Marchwickiego - Wampira z Zagłębia, ale też młodej anonimowej dziewczyny, która targnęła się na życie swojej matki.

W 2017 roku ukazała się najgłośniejsza książka autora, pt. „Mała zbrodnia. Polskie obozy koncentracyjne” (Znak Horyzont). To przez lata przemilczana historia ludzi (Ślązaków, Żołnierzy Wyklętych, więźniów politycznych) przetrzymywanych i torturowanych w ośrodkach tworzonych na bazie nazistowskiej infrastruktury obozowej.

W 2017 roku autor za ten reportaż był nominowany do Nagrody Newsweeka im. Teresy Torańskiej[2]. W 2018 Łuszczyna został jednym z pięciu finalistów Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za Reportaż Literacki[3].

W 2021 roku nakładem wydawnictwa ZNAK Horyzont ukazali się „Nocni Myśliwi”. Autor opisał w niej niedocenianą, a nawet nieznaną rolę sześciu polskich lotników w tzw. Wielkiej Ucieczce z obozu jenieckiego Stalag Luft 3 w Żaganiu w marcu 1944 roku[4].

Przypisy

Linki zewnętrzne