Marek Bratuń
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data urodzenia | 1953 |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia idei, literaturoznawstwo staropolskie[1] | |
| Alma Mater | |
| Habilitacja | 12 czerwca 2003[1] |
| Profesura | 15 kwietnia 2015[1] |
Marek Edward Bratuń (ur. 1953[2]) – polski filolog, prof. dr hab. nauk humanistycznych, profesor nadzwyczajny Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego[1].
Życiorys
W 1982 ukończył studia filozoficzne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim[1]. W 1988 obronił w Instytucie Badań Literackich PAN pracę doktorską Historycznoliteracka geneza twórczości markiza de Sade napisaną pod kierunkiem Jerzego Łojka i po śmierci pierwszego promotora - Romana Kalety[3]. W latach 1988–1992 pracował jako adiunkt w Pracowni Historii Literatury i Edytorstwa Wieku Oświecenia IBL PAN z siedzibą we Wrocławiu, w latach 1992–2004 w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Opolskiego, gdzie w latach 1995–1999 i 2002–2004 kierował Zakładem Literatury Staropolskiej i Oświeceniowej[4]. 12 czerwca 2003 habilitował się na podstawie pracy zatytułowanej Ten wykwintny, wykształcony Europejczyk. Zagraniczne studia i podróże edukacyjne Michała Jerzego Wandalina Mniszcha w latach 1762–1768[1].
Od 2004 jest zatrudniony na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego[1]. 15 kwietnia 2015 nadano mu tytuł profesora w zakresie nauk humanistycznych[5][1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Prof. dr hab. Marek Edward Bratuń, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2020-07-12].
- ↑ Marek Bratuń w bazie fbc.pionier.net.pl
- ↑ Anna Grygo Wykaz prac habilitacyjnych i doktorskich, w: Biuletyn Polonistyczny, nr 2 (113), czerwiec 1989, s. 4
- ↑ Marek Bratuń. Sylwetka na stronie Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UWr.
- ↑ M.P. z 2015 r. poz. 470.
