Marek Burnat

Marek Burnat (ur. 28 maja 1929 w Krakowie, zm. 19 grudnia 2015 w Warszawie^[1]) – polski matematyk zajmujący się równaniami różniczkowymi oraz ich zastosowaniami; profesor^[2].

Życiorys

W 1947 ukończył I Miejskie Gimnazjum i Liceum im. Tadeusza Kościuszki w Łodzi. W latach 1949–1952 studiował matematykę na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie 18 lutego 1952 uzyskał tytuł magistra filozofii w zakresie matematyki. Studia doktoranckie, zakończone 27 października 1955 obroną dysertacji doktorskiej, odbywał w Uniwersytecie Państwowym w Leningradzie, uzyskując 27 marca 1956 stopień naukowy doktora (radziecki stopień kandydata nauk). Promotorem jego pracy była Olga Ładyżenska. Stopień doktora habilitowanego nauk matematycznych otrzymał decyzją ministra z 11 kwietnia 1963 na po uprzednim przedstawieniu i obronie 10 grudnia 1962 rozprawy habilitacyjnej zatytułowanej Teoria rozwiązań prostych dla nieliniowych równań różniczkowych I rzędu i zastosowań w dynamice gazów. W latach 1964–1972 pracował w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki PAN. Tytuł profesora nadzwyczajnego nauk technicznych nadano mu 5 lipca 1971, a 15 września 1988 tytuł profesora zwyczajnego nauk matematycznych. Wieloletni kierownik Zakładu Równań Fizyki Matematycznej przy Instytucie Matematyki Stosowanej i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego, który to współtworzył. W latach 1987–1993 dyrektor rzeczonego Instytutu. Członek komitetu redakcyjnego czasopisma „Topological Methods in Nonlinear Analysis”. Pochowany został na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach^[3].

Wśród wypromowanych przez niego doktorów znalazł się m.in. Marcin Moszyński (1998)^[2].

Przypisy