Marek Dukaczewski

Marek Dukaczewski
Ilustracja
Wręczenie Markowi Dukaczewskiemu nominacji na stanowisko Podsekretarza Stanu, zastępcy szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego przez Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego, grudzień 2000
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

9 kwietnia 1952
Ciechanów

Przebieg służby
Siły zbrojne

Orzeł LWP.jpg Siły Zbrojne PRL
POL Wojska Lądowe.svg Siły Zbrojne RP

Stanowiska

szef Wojskowych Służb Informacyjnych

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal Pamiątkowy Ministra Obrony Republiki Słowackiej I Stopnia

Marek Dukaczewski (ur. 9 kwietnia 1952 w Ciechanowie) – generał brygady Sił Zbrojnych RP, oficer służb specjalnych PRL i III RP. Podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego. Szef Wojskowych Służb Informacyjnych w latach 2001–2004 i 2004–2005.

Życiorys

Jego rodzicami byli Zdzisław Dukaczewski (ur. 1926)[1][2] i Jadwiga z domu Mirosz (1930–2017)[3][4]. Matka była pracownicą Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Warszawie, ojciec pracował na stanowiskach w WUBP w Warszawie oraz jako szef Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Ciechanowie w stopniu porucznika[5][6].

Od 1961 należał do Związku Harcerstwa Polskiego[6]. W latach 1966–1971 uczęszczał do Technikum Nukleonicznego w Otwocku[6][7]. Od 1966 był działaczem Związku Młodzieży Socjalistycznej, gdzie sprawował kolejno funkcje przewodniczącego koła, wiceprzewodniczącego Zarządu Szkolnego ds. ideowych oraz przewodniczącego Zarządu Szkolnego[6] oraz Koła Młodzieży Wojskowej (członek Zarządu Koła, instruktor Komendy Chorągwi Mazowieckiej, członek Wojewódzkiego Kręgu Instruktorskiego[6]). Należał do Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej[6] oraz Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (do której wstąpił w 1975)[6][8].

Od września 1971 pełnił służbę w Wojsku Polskim[8]. Absolwent studiów z wynikiem bardzo dobrym na Wydziale Cybernetyki Wojskowej Akademii Technicznej (1976) oraz w Podyplomowym Studium Zagranicznym przy Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych (studiował tam w latach 1992–1993)[8].

Był oficerem wywiadu wojskowego PRL i III RP. Pracował w Zarządzie II Sztabu Generalnego WP. W latach 80. brał udział w operacjach wywiadowczych w Stanach Zjednoczonych i Izraelu. Uczestniczył w kursach GRU w Moskwie (od lipca do sierpnia 1989)[9][10] (później Dukaczewski określił je jako „dwumiesięczne seminarium”)[11]. Jako żołnierz Zarządu II SG WP miał kryptonim „Speedy”. W okresie PRL dosłużył się stopnia majora[12].

Od 1990 do 1992 pełnił funkcję attaché wojskowego w Norwegii[13][6][14]. W latach 1992–1997 był głównym specjalistą w WSI. 3 marca 1997 został powołany na funkcję podsekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego, z oddelegowaniem do pracy w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego[15][16], 28 grudnia 2000 został powołany na stanowisko zastępcy szefa BBN, Marka Siwca[17][18], którą pełnił do listopada 2001[19]. Od listopada 2001 do 14 grudnia 2005 szef Wojskowych Służb Informacyjnych. 15 sierpnia 2002 Prezydent RP Aleksander Kwaśniewski awansował go na generała brygady[20][21]. Został prezesem Stowarzyszenia „SOWA”[22][23], skupiającego żołnierzy rezerwy i w stanie spoczynku oraz pracowników byłych Wojskowych Służb Informacyjnych, a także innych wojskowych i cywilnych służb specjalnych[24]. W 2012 został prezesem zarządu Int Corps sp. z o.o.[25][26][27]

Jego nazwisko znalazło się na liście Wildsteina[28].

Życie prywatne

Ma syna Marcina (ur. 1978)[29][30][31][32]. Jego żoną została Magdalena Fitas-Dukaczewska, tłumaczka, pracująca dla rządów RP[33][34][35] oraz do 2008 dla prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego[36][37][38].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2019-04-28].
  2. Akta osobowe członka ORMO: Dukaczewski Zdzisław, imię ojca: Władysław, data urodzenia: 20-06-1926. inwentarz.ipn.gov.pl. [dostęp 2019-04-28].
  3. Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2018-11-08].
  4. Nekrolog Jadwigi Dukaczewskiej. wyborcza.pl. [dostęp 2018-11-08].
  5. Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2019-04-28].
  6. a b c d e f g h Marek Dukaczewski. Człowiek Kwaśniewskiego, Sikorskiego i Palikota. rebelya.pl, 27 grudnia 2011. [dostęp 2014-01-01].
  7. 40- lecie Technikum Nukleonicznego. zs2otwock.internetdsl.pl, 15–16 października 2003. [dostęp 2014-01-01].
  8. a b c Dukaczewski – kursant GRU. wiadomosci.wp.pl. [dostęp 2016-02-02].
  9. Raport WSI Antoni Macierewicz, aneks nr 13, l. p. 60, s 321.
  10. „Kwit spod wycieraczki” na Dukaczewskiego. tvn24.pl, 26 września 2007. [dostęp 2014-01-01].
  11. Dlaczego zlikwidowano WSI. naszdziennik.pl, 3 lutego 2014. [dostęp 2014-02-05].
  12. Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2018-11-07].
  13. Raport z weryfikacji WSI. wp.pl, 16 lutego 2007. [dostęp 2014-01-01].
  14. Rola telewizji w stanach nadzwyczajnych. krrit.gov.pl, 20 września 2011. [dostęp 2014-01-01].
  15. Biuro Bezpieczeństwa Narodowego 1991–2011. bbn.gov.pl. [dostęp 2014-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 lutego 2014)].
  16. Nominacje w Kancelarii Prezydenta RP. prezydent.pl, 3 marca 1997. [dostęp 2014-02-05].
  17. Nominacje na kierownicze stanowiska w Kancelarii Prezydenta RP. prezydent.pl, 28 grudnia 2000. [dostęp 2014-02-05].
  18. „Stratedzy od prezydenta” – „Gazeta Polska”. bbn.gov.pl, 13 września 2006. [dostęp 2014-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 lutego 2014)].
  19. Spotkanie Prezydenta RP ze studentami i przedstawicielami władz Krakowa. prezydent.pl, 4 grudnia 2001. [dostęp 2014-02-05].
  20. Udział Prezydenta RP w obchodach Święta Wojska Polskiego (część I). prezydent.pl, 15 sierpnia 2002. [dostęp 2014-02-05].
  21. M.P. z 2002 r. nr 37, poz. 584 – pkt 9.
  22. Stowarzyszenie SOWA. [dostęp 2011-04-01].
  23. Stowarzyszenie Sowa. krs-online.com.pl. [dostęp 2014-08-03].
  24. Statut Stowarzyszenia (pol.). stowarzyszeniesowa.pl. [dostęp 2013-11-30].
  25. Int Corps sp z o o (KRS: 0000436006) (pol.). krs-online.com.pl. [dostęp 2013-11-30].
  26. Marek Dukaczewski. monitorfirm.pl. [dostęp 2015-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  27. Marek Dukaczewski (’52). Monitor Sądowy i Gospodarczy (okres od 2002 roku), MGBI sp. z o.o. [dostęp 2015-08-08].
  28. Lista Wildsteina – wykaz nazwisk z sygnaturami akt IPN zarejestrowanych przez tajne służby PRL. listawildsteina.eu. [dostęp 2014-01-01].
  29. Marcin Dukaczewski (’78) – Internetowy Monitor Sądowy i Gospodarczy, www.imsig.pl [dostęp 2018-11-07] (ang.).
  30. Marcin Dukaczewski. petrolinvest.pl. [dostęp 2014-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 lutego 2014)].
  31. „Resortowe” dzieci mają się dobrze także w biznesie. Syn szefa WSI – szefem Petrolinvest. niezalezna.pl, 13 stycznia 2014. [dostęp 2014-02-05].
  32. Nic się nie „wymknęło”. michalkiewicz.pl, 8 grudnia 2013. [dostęp 2014-02-05].
  33. Jaruga-Nowacka chce, by premier wyjaśnił sprawę Iwińskiego. interia.pl, 18 marca 2002. [dostęp 2014-01-01].
  34. Zginęłaby pod Smoleńskiem gdyby nie WSI. twojewiadomosci.com.pl. [dostęp 2014-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 stycznia 2014)].
  35. Prawda czy fotomontaż?. newsweek.onet.pl, 13 listopada 2013. [dostęp 2014-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 stycznia 2014)].
  36. Partnerka Dukaczewskiego tłumaczką Tuska. dziennik.pl, 21 marca 2008. [dostęp 2014-01-01].
  37. Rozmowy prezydenta na szczycie UE tłumaczyła przyjaciółka byłego szefa WSI. wprost.pl, 23 czerwca 2007. [dostęp 2014-01-01].
  38. Łukasz Warzecha: Lech Kaczyński. Ostatni wywiad. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2011, s. 143. ISBN 978-83-7648-619-2.
  39. M.P. z 2002 r. nr 55, poz. 750 – pkt 27.
  40. M.P. z 1995 r. nr 2, poz. 19 – pkt 12.

Bibliografia

  • Nominacje generalskie, „Przegląd Wojsk Lądowych” Nr 9, wrzesień 2002, s. 94.
  • Janusz B. Grochowski, Dawcy informacji. Rozmowa z gen. bryg. Markiem Dukaczewskim, szefem Wojskowych Służb Informacyjnych, Polska Zbrojna Nr 24 z 15 czerwca 2003.
  • Sławomir Cenckiewicz, Długie ramię Moskwy. Wywiad wojskowy Polski Ludowej 1943–1991, Zysk i S-ka, Poznań 2011.

Media użyte na tej stronie

POL Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny BAR.svg
Baretka: Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
POL Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju BAR.svg
Baretka: Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju.
Herb Polski.svg
Uproszczony obraz godła Polski; oficjalne godło: Coat of arms of Poland-official.png
Marek Dukaczewski.JPG
Autor: Oryginalnym przesyłającym był Skotos z polskiej Wikipedii, Licencja: GFDL 1.2
Wręczenie nominacji Markowi Dukaczewskiemu na stanowisko Podsekretarza Stanu, zastępcy Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego przez Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego. (grudzień 2000)
SVK Commemorative Medal Min-of-Def 1st BAR.svg
Baretka: Medal Pamiątkowy Ministra Obrony Republiki Słowackiej I Stopnia.
POL Wojska Lądowe.svg
Orzeł Wojsk Lądowych RP
Logo WSI.jpeg
Logo Wojskowych Służb Informacyjnych (WSI), Polska