Marek Jerzy Olbrycht

Marek Olbrycht

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	23 sierpnia 1952 Kraków
Przebieg służby
Lata służby	1972–2012
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Formacja	Wojska Specjalne RP
Jednostki	WCSdpSP ONZ, PKW Syria, PKW b. Jugosławia, PKW Liban; DWS
Stanowiska	Komendant WCSdpSP ONZ, Zastępca Dowódcy Wojsk Specjalnych, p.o. Dowódcy Wojsk Specjalnych, szef P-2 SG WP.
Główne wojny i bitwy	UNDOF, UNPROFOR, UNIFIL
Odznaczenia

Marek Jerzy Olbrycht (ur. 23 sierpnia 1952 w Krakowie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu (1976). Rozpoczął w niej zawodową służbę wojskową na stanowisku dowódcy plutonu, a następnie dowódcy kompanii. W 1984 roku uczestniczył w Wyższym Kursie Doskonalenia Oficerów. Po ukończeniu Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie (1987), zajmował stanowiska służbowe w pionie dydaktycznym w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych, Wyższej Szkole Oficerskiej Inżynierii Wojskowej i Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Lądowych we Wrocławiu. W latach 1996–2000 był Komendantem Wojskowego Centrum Szkolenia dla potrzeb Sił Pokojowych ONZ (WCSdpSP ONZ) w Kielcach. Następnie pracował na stanowiskach: szefa oddziału w Generalnym Zarządzie Operacyjnym P-3 (SG WP), zastępcy Szefa Szefostwa Transportu i Ruchu Wojsk – Centrum Koordynacji Ruchu Wojsk oraz zastępcy Szefa Szefostwa Działań Specjalnych (SG WP). W latach 1991–1992 wykonywał zadania na stanowisku Szefa Wojsk Inżynieryjnych w Kwaterze Głównej Misji ONZ UNDOF w Syrii. Służył od 1994 do 1995 w Polskim Kontyngencie Wojskowym ONZ w b. Jugosławii w Misji ONZ UNPROFOR na stanowisku zastępcy dowódcy PKW. W latach 1998–1999 wykonywał zadania na stanowisku zastępcy Dowódcy Sił Pokojowych ONZ – szefa sztabu w Kwaterze Głównej Misji UNIFIL w Libanie. W Akademii Obrony Narodowej ukończył w 1996 roku Kurs Przeszkolenia Specjalistycznego Dowódców Oddziałów, a w 1998 studia podyplomowe na kierunku spraw zagranicznych. Był słuchaczem Wyższego Kursu Polityki NATO w Szkole NATO w Oberammergau oraz Studiów Podyplomowych w Akademii Obrony NATO w Rzymie (2001-2002). W latach 2003–2004 zajmował stanowisko szefa Polskiego Zespołu Operacyjno–Łącznikowego w Centralnym Dowództwie Amerykańskim (CENTCOM) w Tampie w USA.

Od 1 stycznia 2007 do 10 kwietnia 2010 był zastępcą dowódcy Wojsk Specjalnych, a po tragicznej śmierci gen. broni Włodzimierza Potasińskiego pod Smoleńskiem, do 15.08.2010 – pełnił obowiązki dowódcy Wojsk Specjalnych. Następnie został wyznaczony na stanowisko Szefa Zarządu Analiz Wywiadowczych i Rozpoznawczych P-2 (SG WP), realizując jednocześnie zadania szefa polskiej Misji Wojskowej w Komisji Nadzorczej Państw Neutralnych w Panmunjom w Korei. 1 lutego 2012 przeszedł do rezerwy.

3 maja 2007 mianowany na stopień generała brygady^[1].

Ordery, odznaczenia, nagrody

• Nagroda Miasta Kielce – 1997^[2]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2011^[3]
• Złoty Krzyż Zasługi – 2001^[4]
• Złoty Medal za Długoletnią Służbę – 2012
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Medal ONZ za misję UNPROFOR
• Medal ONZ za misję UNDOF
• Medal ONZ za misję UNIFIL
• Odznaka Skoczka Spadochronowego Wojsk Powietrznodesantowych
• Odznaka pamiątkowa Dowództwa Wojsk Specjalnych
• Explosive Ordnance Disposal Badge (Master)(ang.) – Stany Zjednoczone

Przypisy

Bibliografia

• Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2008, s. 99. ISSN 1734-2317.

Linki zewnętrzne

• Uroczystość wręczenia odznaczeń państwowych i nominacji generalskich w Pałacu Prezydenckim
• zdjęcie – gen. bryg. Marek Olbrycht (po prawej). wp.mil.pl, 17 maja 2010.
• zdjęcie – gen. bryg. Marek Olbrycht. gazeta.pl. [dostęp 2011-11-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 maja 2013)].