Marek Jurek

Marek Jurek

Data i miejsce urodzenia	28 czerwca 1960 Gorzów Wielkopolski
Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej
Okres	od 26 października 2005 do 27 kwietnia 2007
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość / Prawica Rzeczypospolitej
Poprzednik	Włodzimierz Cimoszewicz
Następca	Ludwik Dorn
Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji
Okres	od 10 maja 1995 do 28 grudnia 1995
Poprzednik	Janusz Zaorski
Następca	Bolesław Sulik
Prezes Prawicy Rzeczypospolitej
Okres	od 19 kwietnia 2007 do 16 czerwca 2018
Przynależność polityczna	Prawica Rzeczypospolitej
Następca	Krzysztof Kawęcki
Odznaczenia

Marek Jurek (ur. 28 czerwca 1960 w Gorzowie Wielkopolskim) – polski polityk. Marszałek Sejmu V kadencji w latach 2005–2007.

Poseł na Sejm X, I, IV i V kadencji (1989–1993, 2001–2007), poseł do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji (2014–2019). Członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w latach 1995–2001 oraz jej przewodniczący w 1995. Współzałożyciel Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego i Przymierza Prawicy, jeden z liderów Prawa i Sprawiedliwości w pierwszych latach jego istnienia, wiceprezes PiS w latach 2002–2007. Założyciel Prawicy Rzeczypospolitej i jej prezes w latach 2007–2018. Kandydat w wyborach prezydenckich w 2010.

Życiorys

Wykształcenie i działalność w okresie PRL

Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki w Gorzowie Wielkopolskim, następnie studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Temat jego pracy magisterskiej brzmiał Nacjonalizm i totalizm. Porównanie programów Stronnictwa Narodowego i Ruchu Narodowo-Radykalnego.

Pod koniec lat 70. zaangażował się w działalność opozycyjną. W latach 80. był współzałożycielem i uczestnikiem opozycyjnego Ruchu Młodej Polski, członkiem władz krajowych Niezależnego Zrzeszenia Studentów, pracował w redakcji podziemnej „Polityki Polskiej” i emigracyjnych „Znaków Czasu”.

Działalność publiczna w III RP

Lata 1989–2005

W 1989 należał do założycieli Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, był wiceprezesem i przewodniczącym rady naczelnej tej partii. W latach 1989–1993 sprawował mandat posła na Sejm X kadencji z listy Komitetu Obywatelskiego i I kadencji z listy Wyborczej Akcji Katolickiej. W Sejmie kontraktowym wspólnie z Janem Łopuszańskim i Stefanem Niesiołowskim współtworzył charakterystyczny wizerunek ZChN. W trakcie I kadencji Sejmu był wiceprzewodniczącym Komisji Spraw Zagranicznych.

Od 10 maja 1995 do 9 maja 2001 zasiadał w Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji z nominacji Lecha Wałęsy, przewodniczył KRRiT od 10 maja do 28 grudnia 1995.

W 1999 wraz z Michałem Kamińskim udał się do Wielkiej Brytanii, by prywatnie spotkać się z osadzonym w areszcie domowym generałem Augustem Pinochetem, oskarżonym w Hiszpanii o zbrodnie przeciwko ludzkości, zabójstwa i stosowanie tortur. W wyjeździe brał udział również dziennikarz Tomasz Wołek.

W latach 2001–2002 był członkiem Przymierza Prawicy, pełnił funkcję przewodniczącego rady politycznej tego ugrupowania. W wyborach parlamentarnych w 2001 uzyskał ponownie mandat poselski z ramienia Prawa i Sprawiedliwości w okręgu rzeszowskim. Po zjednoczeniu Przymierza Prawicy z PiS 2 czerwca 2002 został wiceprezesem tej partii do spraw chrześcijańsko-społecznych. 18 stycznia 2003 na zjeździe partii razem z mniejszością działaczy opowiedział się przeciw uchwale wzywającej do głosowania za wstąpieniem do Unii Europejskiej w referendum.

W wyborach parlamentarnych w 2005 po raz czwarty uzyskał mandat poselski, tym razem w okręgu piotrkowskim.

Lata 2005–2007

Podczas 62. rocznicy powstania warszawskiego

26 października 2005 został wybrany na funkcję Marszałka Sejmu V kadencji, głosami PiS, Samoobrony RP, Ligi Polskich Rodzin oraz Polskiego Stronnictwa Ludowego. Uzyskał 265 głosów, a jego kontrkandydat z Platformy Obywatelskiej, Bronisław Komorowski, 133 głosy. Jako marszałek odbył kilka wizyt zagranicznych m.in. do Wilna, Londynu, Berlina, Turcji i Lwowa.

13 kwietnia 2007 po odrzuceniu przez Sejm projektu zmiany Konstytucji RP w tzw. sprawie ochrony życia poczętego zapowiedział, że podda pod głosowanie wniosek o odwołanie siebie z funkcji Marszałka Sejmu. 14 kwietnia tego samego roku zrezygnował również z członkostwa w PiS oraz wszelkich funkcji partyjnych. 27 kwietnia Sejm 402 głosami przyjął jego dymisję z funkcji marszałka.

19 kwietnia 2007 ogłosił decyzję o utworzeniu nowej, prawicowej partii politycznej o profilu chrześcijańsko-konserwatywnym pod nazwą Prawica Rzeczypospolitej. 10 września tego samego roku podpisał porozumienie z LPR i Unią Polityki Realnej o nazwie Liga Prawicy Rzeczypospolitej celem wspólnego startu do Sejmu w przedterminowych wyborach. Do Senatu partie te utworzyły odrębne komitety. Marek Jurek bez powodzenia kandydował do Senatu z ramienia komitetu „KWW Prawica Marka Jurka”, tworzonego przez Prawicę Rzeczypospolitej.

Od 2007

Marek Jurek podczas spotkania z mieszkańcami Zagórza 30 maja 2008

W 2008 został zarejestrowany jako kandydat w wyborach uzupełniających do Senatu zarządzonych w okręgu krośnieńskim na dzień 22 czerwca w związku ze śmiercią senatora Andrzeja Mazurkiewicza. Uzyskał 10 751 głosów, zajmując 3. miejsce spośród 12 kandydatów.

W 2009 ubiegał się o mandat w wyborach do Parlamentu Europejskiego jako lider listy Prawicy Rzeczypospolitej w okręgu warszawskim, jego partia nie przekroczyła jednak progu wyborczego. Na Marka Jurka zagłosowało 33 925 osób, co stanowiło 4,10% wszystkich głosów ważnych oddanych w tym okręgu^[1].

13 lutego 2010 podczas konwencji wyborczej Prawicy Rzeczypospolitej w Warszawie zadeklarował swój start w wyborach prezydenckich^[2]. 6 maja 2010 został zarejestrowany jako kandydat przez Państwową Komisję Wyborczą. 16 czerwca przedstawił Społeczny Komitet Poparcia swojej kandydatury, w skład którego weszli m.in. Ludwik Dorn, Robert Friedrich, Marcin Libicki, Cezary Mech, Andrzej Mikosz oraz Robert Tekieli^[3]. W pierwszej turze uzyskał 177 315 głosów (1,06%), zajmując 8. miejsce spośród 10 kandydatów^[4]. Przed drugą turą wyborów poparł Jarosława Kaczyńskiego^[5].

24 marca 2012 podpisał w imieniu własnej partii porozumienie o współpracy z PiS^[6]. Na mocy tego porozumienia wystartował w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 z listy PiS w okręgu warszawskim z pozycji nr 5, uzyskując mandat eurodeputowanego VIII kadencji. Oddano na niego 66 505 głosów, co stanowiło 8,55% wszystkich głosów ważnych w okręgu warszawskim^[7]. W październiku 2016 został wybrany w skład komitetu wykonawczego Europejskiej Federacji dla Życia i Godności Człowieka „One of Us”^[8]. 16 czerwca 2018 ustąpił z funkcji prezesa Prawicy Rzeczypospolitej^[9].

W marcu 2019 ogłosił, że nie będzie ubiegał się o reelekcję w wyborach do Europarlamentu^[10]. Ostatecznie zmienił swoją decyzję, przyjmując propozycję startu z pierwszego miejsca ruchu Kukiz’15 w okręgu wielkopolskim^[11][12][13]; nie uzyskał jednak wówczas reelekcji, a komitet nie przekroczył progu wyborczego^[14].

W czerwcu 2020 minister kultury i dziedzictwa narodowego Piotr Gliński powołał go w skład Rady Programowej Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego^[15].

Działalność publicystyczna

Stały publicysta katolickich tygodników „Niedziela”, „Gość Niedzielny” i „Idziemy”. Jest autorem książki Reakcja jest objawem życia, będącej zbiorem jego felietonów z lat 1999–2000. Nawiązał współpracę z pismem „Christianitas”, publikując w nim swoje artykuły na tematy światopoglądowe i polityczne. Otrzymał także stałą rubrykę w miesięczniku „W Sieci Historii”. W 2009 wydał książkę Dysydent w państwie POPiS^[16], w której znajdują się m.in. notatki z jego dziennika i wpisy z jego bloga. Współpracuje także z Radiem Wnet.

W 2020 dołączył do redakcji „Do Rzeczy” jako stały felietonista tego tygodnika^[17].

Wyniki wyborcze

Wybory	Komitet wyborczy		Organ	Okręg	Wynik
1989			Sejm X kadencji	nr 54	69 428 (52,86%)[18]
1991		Wyborcza Akcja Katolicka	Sejm I kadencji	nr 14	17 618 (6,27%)[19]
1993		Katolicki Komitet Wyborczy „Ojczyzna”	Sejm II kadencji	nr 35	3337 (0,62%)[20]
2001		Prawo i Sprawiedliwość	Sejm IV kadencji	nr 23	14 256 (3,35%)[21]
2005		Prawo i Sprawiedliwość	Sejm V kadencji	nr 10	18 508 (8,31%)[22]
2007		KWW Prawicy Marka Jurka	Senat VII kadencji	nr 10	56 263 (19,22%)[23]
2008		KWW Prawicy Marka Jurka	Senat VII kadencji	nr 21	10 751 (19,64%)[24]
2009		Prawica Rzeczypospolitej	Parlament Europejski VII kadencji	nr 4	33 925 (4,10%)[1]
2010		KW Kandydata na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Marka Jurka	Prezydent RP	–	177 315 (1,06%)[4]
2014		Prawo i Sprawiedliwość	Parlament Europejski VIII kadencji	nr 4	66 505 (8,72%)[7]
2019		Kukiz’15	Parlament Europejski IX kadencji	nr 7	29 891 (2,49%)[14]

Odznaczenia i wyróżnienia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2009)^[25]
• Krzyż Wolności i Solidarności (2022)^[26]
• Medal Pamiątkowy 13 Stycznia (Litwa, 2006)^[27]
• Medal Golgoty Wschodu przyznany przez Fundację „Golgota Wschodu” (2006)^[28]
• Nagroda im. Sługi Bożego Jerzego Ciesielskiego – Ojca Rodziny (2014)

Poglądy

Marek Jurek deklaruje całkowite poparcie dla społecznego nauczania Kościoła katolickiego, jest przeciwny zapłodnieniu pozaustrojowemu, aborcji, eutanazji, związkom homoseksualnym, wspiera naprotechnologię^[29]. Opowiada się za oparciem przyszłości Polski i Europy na kultywowaniu tradycji cywilizacji chrześcijańskiej i kultury łacińskiej. Jest zwolennikiem mszy trydenckiej^[30]. Jest honorowym członkiem Klubu Zachowawczo-Monarchistycznego^[31].

Życie prywatne

Żonaty, jest ojcem czwórki dzieci, córek Zofii, Marii i Klary oraz syna Ludwika^[32].

Przypisy

Bibliografia

• Strona sejmowa posła V kadencji. [dostęp 2010-05-06].

Linki zewnętrzne

• Marek Jurek – strona prywatna. [dostęp 2010-05-06].