Marek Kłoczko

Marek Kłoczko
Data i miejsce urodzenia

3 grudnia 1951
Augustów

Zawód, zajęcie

polityk, menedżer, działacz gospodarczy

Alma Mater

Szkoła Główna Planowania i Statystyki

Stanowisko

poseł na Sejm I kadencji (1991–1993)

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny) Order Gwiazdy Białej III Klasy (Estonia) Krzyż Kawalerski Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa)

Marek Franciszek Kłoczko (ur. 3 grudnia 1951 w Augustowie) – polski polityk, menedżer i działacz gospodarczy, poseł na Sejm I kadencji.

Życiorys

Ukończył w 1976 studia na Budapesti Műszaki Egyetem, a w 1979 na Wydziale Ekonomiki Produkcji Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. Był tłumaczem przysięgłym języka węgierskiego[1]. Pracował w przemyśle elektronicznym, w latach 1987–1990 pełnił funkcję dyrektora Warszawskich Zakładów Telewizyjnych „Elemis”[1].

Od 1991 do 1993 sprawował jednocześnie mandat posła I kadencji wybranego z listy Polskiej Partii Przyjaciół Piwa w okręgu leszczyńsko-zielonogórskim. Po rozłamie w macierzystej partii należał do klubu poselskiego Polski Program Gospodarczy (tzw. Duże Piwo), który 6 listopada 1992 wraz z posłami KLD współtworzył klub Polski Program Liberalny. W 1993 jako niezależny bez powodzenia kandydował do Senatu, później wycofał się z polityki.

Od początku lat 90. związany z Krajową Izbą Gospodarczą. W 1990 objął funkcję dyrektora generalnego izby, w 1993 został sekretarzem generalnym KIG, a w 2014 wiceprezesem i dyrektorem generalnym izby[2]. W 2015 powołany na wiceprezesa europejskiego zrzeszenia gospodarczego Eurochambres[1].

Zarządzał polskim udziałem na Expo 2000, był komisarzem generalnym polskiej sekcji Expo 2005. Występował jako ekspert gospodarczy w programie Plus Minus. Został powołany na konsula honorowego Salwadoru[3].

Oznaczenia

Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim (1998)[4], Oficerskim (2000)[5] i Komandorskim (2005)[6] Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Zasługi Republiki Węgierskiej (1990)[7], estońskim Orderem Gwiazdy Białej III klasy (2002)[8] oraz litewskim Order Wielkiego Księcia Giedymina V klasy (2002)[9].

Tłumaczenia

  • János Berecz, Kontrrewolucja piórem i bronią 1956, Marek Kłoczko, Warszawa: Książka i Wiedza, 1982, s. 276, ISBN 83-05-11106-7.

Przypisy

  1. ↑ a b c Marek Kłoczko, brieg.pl [dostęp 2021-04-30].
  2. ↑ Prezes i Wiceprezesi, kig.pl [dostęp 2021-03-25].
  3. ↑ Święto niepodległości krajów Ameryki Środkowej w KIG, kig.pl, 12 września 2019 [dostęp 2021-04-30].
  4. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 października 1998 r. o nadaniu orderów (M.P. z 1998 r. nr 45, poz. 634).
  5. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 listopada 2000 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2001 r. nr 2, poz. 44).
  6. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 stycznia 2005 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2005 r. nr 38, poz. 513).
  7. ↑ „Kryzys węgierski – jak uniknąć? Warunki konieczne”, zbp.pl, 7 grudnia 2006 [dostęp 2021-03-25].
  8. ↑ Eesti Vabariigi teenetemärgid – Marek Kłoczko – Valgetähe III klassi teenetemärk, president.ee [zarchiwizowane 2021-04-30] (est.).
  9. ↑ Apdovanotų asmenų duomenų bazė, lrp.lt [dostęp 2021-04-29] (lit.).

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

LTU Order of the Lithuanian Grand Duke Gediminas - Knight's Cross BAR.png
Baretka Rycerskiego Krzyża Orderu Wielkiego Księcia Giedymina - Knight's Cross
EST Order of the White Star - 3rd Class BAR.png
Baretka Orderu Białej Gwiazdy III klasy
HUN Order of Merit of the Hungarian Rep (civil) 5class BAR.svg
Baretka: Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej (Orderu Zasługi Węgier) – odmiana cywilna.