Marek Kłodziński

Marek Kłodziński
Ilustracja
Marek Kłodziński (2020)
Data i miejsce urodzenia

11 maja 1938
Warszawa

Zawód, zajęcie

ekonomista

Tytuł naukowy

prof. dr hab.

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi
Odznaka honorowa „Zasłużony dla Rolnictwa”

Marek Kłodziński (ur. 11 maja 1938 w Warszawie[1]) – polski ekonomista, specjalista od problematyki rolnej i wielofunkcyjnego rozwoju obszarów wiejskich, były dyrektor Instytutu Rozwoju Wsi i Rolnictwa Polskiej Akademii Nauk[1][2][3].

Życiorys

W latach 1964–1968 był doktorantem Komitetu Badań Rejonów Uprzemysławianych PAN. W latach 1968–1971 pracował na stanowisku adiunkta w Zakładzie Badań Rejonów Uprzemysławianych PAN. Od 1971 roku do chwili obecnej pracuje naukowo w Instytucie Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN na stanowiskach: Kierownika Zakładu Realizacji Badań (lata 1975–1985), Dyrektora Instytutu (1997–2008) oraz Kierownika Zakładu Ekonomii Wsi (lata 2008–2014)[4]. W okresie 1992–1999 był Dyrektorem Centrum Naukowo-Wdrożeniowego Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, a w latach 1997–2008 Kierownikiem Katedry Rozwoju Obszarów Wiejskich i Gospodarki Żywnościowej Akademii Rolniczej w Szczecinie[5]. Od 2020 roku jest prezesem zarządu Fundacji Badań Wiejsko-Miejskich RURall (Rural and Urban Research)[6].

Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego im. T. Reytana w Warszawie (1955)[7] rozpoczął studia na Wydziale Rolniczym SGGW, które ukończył w 1963 roku jako magister inżynier rolnik. Stopień naukowy doktora nauk rolniczych uzyskał w roku 1971 uchwałą Rady Wydziału Ekonomiczno-Rolniczego SGGW po obronie pracy doktorskiej pt. Zmiany w produkcji rolniczej zachodzące w latach 1961–1966 w uprzemysłowionym regionie płockim. Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk rolniczych w zakresie ekonomiki rolnictwa otrzymał w 1974 roku na podstawie uchwały Rady Wydziału Ekonomiczno-Rolniczego SGGW w wyniku pozytywnej oceny ogólnego dorobku naukowego i przedłożonej rozprawy habilitacyjnej pt. Gospodarstwa chłopo-robotnicze. Stopień naukowy profesora uzyskał w wyniku wniosku popartego przez Radę Wydziału Ekonomiczno-Rolniczego SGGW w 1992 roku, a stopień naukowy profesora zwyczajnego w Polskiej Akademii Nauk w 1997 roku[1].

Dorobek naukowy

Dorobek naukowy prof. Marka Kłodzińskiego obejmuje 432 pozycje opublikowane, z czego 276 to oryginalne prace twórcze. Jest autorem 11 książek, 25 książek wydano pod jego redakcją lub współredakcją naukową, w tym czterech w językach obcych, 98 rozdziałów w monografiach, 164 artykułów w czasopismach naukowych i 124 artykułów popularnonaukowych. W czasie swojej kariery zawodowej wygłosił ponad 70 referatów na konferencjach oraz był przewodniczącym komitetów organizacyjnych 29 konferencji, w tym 7 międzynarodowych. Zrecenzował wiele prac naukowych, w tym 89 recenzji książek i artykułów, 23 recenzje rozpraw doktorskich, 6 recenzji prac habilitacyjnych oraz 11 recenzji dorobku naukowego osób ubiegających się o tytuł naukowy profesora[1].

Monografie autorskie

  • Aktywizacja społeczno-gospodarcza gmin wiejskich i małych miast, IRWiR PAN, Warszawa 2006
  • Aktywizacja gospodarcza obszarów wiejskich, IRWiR PAN, Warszawa 1999
  • Wielofunkcyjny rozwój terenów wiejskich w Polsce i krajach Unii Europejskiej, Wydawnictwo SGGW, Warszawa 1996
  • Polska na tle ogólnoświatowych tendencji w rozwoju dwuzawodowości w rolnictwie, PWN, Warszawa 1986
  • Gospodarstwa o mieszanych źródłach dochodu w Polsce i w innych krajach, IRWiR PAN, Warszawa 1982
  • Dwuzawodowość w rolnictwie polskim, IRWiR PAN, Warszawa 1978
  • Proste formy kooperacji w rolnictwie polskim, IRWiR PAN, Warszawa 1976
  • Kooperacja pozioma w rolnictwie krajów kapitalistycznych, IRWiR PAN, Warszawa 1976
  • Gospodarstwa chłopsko-robotnicze, PWN, Warszawa 1974
  • Wpływ uprzemysłowienia na poziom i strukturę produkcji rolniczej, IRWiR PAN, Warszawa 1972
  • Rolnictwo w Wielkiej Brytanii, PWRiL, Warszawa 1969

Nagrody i wyróżnienia

Uhonorowany tytułem doktora honoris causa przez Senat Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie[8]. Otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Polskiej Akademii Nauk za szczególne zasługi dla rozwoju nauki polskiej i światowej związane ze społeczną rolą nauki, Laur Wydziału V PAN za wybitny wkład w rozwój nauk ekonomiczno-rolniczych, Odznakę Instytutu Ekonomii Rosyjskiej Akademii Nauk, Odznakę Honorową Senatu SGGW, Odznakę Honorową Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, Medal za Zasługi dla Ubezpieczenia Społecznego Rolnika, Odznakę Honorową Senatu Akademii Rolniczej w Szczecinie[2].

Przypisy

  1. a b c d Jan Górecki, Profesor dr hab. Marek Władysław Kłodziński jako Człowiek i Uczony, „Wieś i Rolnictwo” (3(140)), 2008, s. 10–17, ISSN 0137-1673.
  2. a b Instytut Rozwoju Wsi i Rolnictwa Polskiej Akademii Nauk. Prof. dr hab. dr h.c. Marek Kłodziński, www.irwirpan.waw.pl [dostęp 2018-05-05].
  3. Prof. Marek Kłodziński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2019-07-13].
  4. Jerzy Wilkin, Profesor Marek Kłodziński – badacz, organizator, opiekun naukowy i człowiek wszechstronnie zaangażowany (w 80. rocznicę urodzin), „Wieś i Rolnictwo” (2(179)), 2018, s. 9–11, ISSN 0137-1673.
  5. Grzegorz Spychalski, Wkład profesora Marka Kłodzińskiego w rozwój Wydziału Ekonomiki i Organizacji Gospodarki Żywnościowej Akademii Rolniczej w Szczecinie, „Wieś i Rolnictwo” (3(140)), 2008, s. 29–36, ISSN 0137-1673.
  6. FUNDACJA BADAŃ WIEJSKO-MIEJSKICH RURALL (RURAL AND URBAN RESEARCH), rejestr.io [dostęp 2020-05-06].
  7. Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1955. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2021-09-03].
  8. Uroczystość nadania tytułu Doktora Honoris Causa Prof. dr. hab. Markowi Kłodzińskiemu przez Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, www.irwirpan.waw.pl [dostęp 2018-05-05].

Media użyte na tej stronie

Odznaka honorowa Zasłużony dla Rolnictwa.jpg
Odznaka honorowa Zasłużony dla Rolnictwa
Marek Klodzinski 2020.png
Autor: Wszechnica FWW, Licencja: CC BY 3.0
Prof. Marek Kłodziński podczas rozmowy szerzej opowiada o historii, a także teraźniejszości Przybyszewa