Marek Kinczyk

Marek Kinczyk

Data i miejsce urodzenia	14 maja 1964 Bytom
Prezydent Bytomia
Okres	od 1996 do 1998
Przynależność polityczna	Unia Wolności
Poprzednik	Józef Korpak
Następca	Krzysztof Wójcik
Odznaczenia

Marek Andrzej Kinczyk^[1] (ur. 14 maja 1964^[2] w Bytomiu^[3]) – polski polityk, prezydent Bytomia w latach 1996–1998.

Życiorys

Areszt Śledczy w Katowicach, w którym osadzono Marka Kinczyka w 1982 roku (2020)

Jego rodzicami są Władysław i Maria^[3]. Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Smolenia w Bytomiu^[4]. Należał do Ruchu Młodzieży Niepodległej^[3][5] (Bytomskich Dzieci) – nieformalnej organizacji licealnej, zawiązanej 6 lutego 1982 roku^[6]. Został aresztowany 19 marca 1982 roku i osadzony w Areszcie Śledczym w Katowicach^[6]. Pisał maturę 10 i 11 maja 1982 roku, na którą dowieziono go z aresztu w Katowicach, gdzie przebywał jako podejrzany prowadzenia antyrządowej działalności konspiracyjnej (kolportaż ulotek^[1] – podczas przeszukania znaleziono w jego miejscu zamieszkania szereg antypaństwowych pism i ulotek^[3]). 17 maja 1982 roku^[5] Sąd Śląskiego Okręgu Wojskowego na posiedzeniu w Katowicach skazał go na rok więzienia w zawieszeniu na 3 lata^[2] oraz otrzymał dozór kuratorski^[3]. Dzień później został zwolniony z aresztu^[5]. Ze względu na swoją wrogą antypaństwową działalność nie zostało mu wydane zezwolenie na sportowe pływanie morskie w latach 1982–1986^[3].

Od 1992 roku należał do bytomskiego koła Unii Wolności^[7]. Zajmował stanowisko wiceprezydenta Bytomia^[7]. Piastował urząd prezydenta Bytomia w latach 1996–1998^[8] – był najmłodszą osobą na tym stanowisku^[9], rządził z ramienia Unii Wolności w koalicji z Sojuszem Lewicy Demokratycznej^[8]. Z początkiem 1998 roku został powołany na pełniącego funkcję organów gminy^[10]. 26 sierpnia 1998 roku premier Jerzy Buzek podjął decyzję o odwołaniu Marka Kinczyka z tegoż stanowiska^[11]; poprzedziło ją pismo wojewody katowickiego Marka Kempskiego do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, w którym prosił wicepremiera Janusza Tomaszewskiego o odwołanie Marka Kinczyka z zajmowanego stanowiska^[10]. Przez cztery lata po odwołaniu był następnie radnym Bytomia^[12]. Został członkiem zarządu Komunikacyjnego Związku Komunalnego Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego w latach 1994–1998^[13]. W 1999 roku został członkiem Rady Społecznej Szpitala Specjalistycznego Nr 2 w Bytomiu^[14]. W 2001 roku miał być kandydatem Platformy Obywatelskiej do Sejmu w polskich wyborach parlamentarnych; w wyniku zatargu z Januszem Paczochą, którego pozwał do sądu, został skreślony wraz z nim z listy decyzją liderów partii^[15][16].

Około 2011 roku był zatrudniony w firmie, która zajmowała się obsługą dystrybucji funduszy unijnych^[2]. Wycofał się z działalności w ruchu samorządowym^[12], pracował m.in. w: IMC Polska, Zakładzie Budynków Miejskich, Polskiej Sieci Doradców Biznesu, Fundacji Dla Równości Szans „Wspólnota”, WYG International, Euro Quorum, Emiter PR, Terra Novie^[17].

Nagrody

Za swoją działalność konspiracyjną podczas stanu wojennego otrzymał w 2014 Krzyż Wolności i Solidarności postanowieniem prezydenta Bronisława Komorowskiego^{[18][1][19][20]}. Przyznano mu także Złotą Honorową Odznakę Regionalnej Izby Gospodarczej w Katowicach w uznaniu zasług na rzecz rozwoju przedsiębiorczości^[21] w 2016 roku^[22].

Przypisy