Marek Licyniusz Krassus Frugi (konsul 27 n.e.)
Marcus Licinius Crassus Frugi – polityk rzymski w początku pryncypatu.
Syn Marka Licyniusza Krassusa Frugi konsula w 14 p.n.e. rodzonego syna Marka Kalpurniusza Pizona Frugi, ale adoptowanego przez Marka Licyniusza Krassusa, wnuka triumwira Krassusa.
W młodości studiował w Atenach. Był członkiem kolegium pontyfików[1]. Około 22 n.e. był członkiem pięcioosobowej komisji senackiej, nadzorującej budowle publiczne (curatores locorum publicorum iudicandorum)[2]. W 24 n.e. sprawował urząd pretora miejskiego[3] zastępując Marka Plaucjusza Sylwana[4]. Konsul w 27 n.e. razem z Lucjuszem Kalpurniuszem Pizonem[5].
Naraził się na niełaskę cesarza Kaliguli przez nazwanie sewgo najstarszego syna Gnejuszem Pompejuszem Wielkim, na cześć znamienitego przodka Pompejusza. Kaligula zabronił używania synowi Licyniusza przydomka Wielki (Magnus)[6][7] i nie skazał go na śmierć tylko dlatego, że ten był jeszcze chłopcem[8].
Cesarz Klaudiusz, odmiennie niż poprzednik, obdarzył rodzinę Krassusa licznymi łaskami. Wydał także swoją córkę Klaudię Antonię za jego syna[9]. Krassus został też mianowany propretorem Macedonii[10] na lata 41-42 n.e. Za osiągnięcia wojenne zostały mu przyznane oznaki triumfalne. W 43 n.e. wziął udział w wyprawie Klaudiusza na Brytanię i po powrocie wziął udział w triumfie Klaudiusza, po raz drugi dostępując zaszczytu przyznania oznak triumfalnych[11]. Jednak od roku 46 n.e. Krassus i jego rodzina stali się ofiarami intryg cesarzowej Messaliny. Syn Krassusa a zarazem zięć Klaudiusza został stracony[12][13]. Na śmierć zostali później skazani przez Klaudiusza sam Licyniusz Krassus i jego żona Skrybonia[14].
Potomkowie
Marek Licyniusz Krassus Frugi | |||||||||||||||||||||||
Marek Licyniusz Krassus Frugi | Lucjusz Kalpurniusz Pizon Frugi Licynianus | Licynia Wielka | |||||||||||||||||||||
Licyniusz Skrybonian Kamerin | Gajusz Kalpurniusz Pizon Krassus Frugi Licynian | Licynia Preteksta | Lucjusz Skryboniusz Libon Rupilius Frugi | Licynia Kornelia Woluzja Torkwata | Kalpurnia | ||||||||||||||||||
Gajusz Kalpurniusz Pizon Krassus Frugi Licynian | Kalpurnia Preteksta | Rupilia Faustina | Matidia Młodsza | Gajusz Kalpurniusz Pizon | |||||||||||||||||||
Gajusz Kalpurniusz Pizon | |||||||||||||||||||||||
Kalpurnia Cetegilla | Lucjusz Kalpurniusz Pizon | Serwiusz Kalpurniusz Scypion Orfitus | |||||||||||||||||||||
Zobacz też
Drzewo genealogiczne Licyniuszów
Przypisy
- ↑ "Dis / Manibus / Liciniae Crassi / Frugi pontificis f(iliae) / Magnae / L(uci) Pisonis pontificis uxor " w CIL VI 01445 (p 3142, 3805, 4699, 4774, 4778) = CIL VI 31655 = D 00956 (łac.). [dostęp 2009-06-22]..
- ↑ "T(itus) Quinctius Crispinus / Valerianus / C(aius) Calpetanus Statius Rufus / C(aius) Pontius Paelignus / C(aius) Petronius Umbrinus / M(arcus) Crassus Frugi / curatores / locor(um) publicor(um) iudicand(orum) / ex s(enatus) c(onsulto) causa cognita / ex privato in public(um) restituer(unt)" w CIL VI 01266 (łac.). [dostęp 2009-06-26]..
- ↑ "M(arcus) Licinius / M(arci) f(ilius) Men(enia) / Crassus Frugi / pontif(ex) pr(aetor) urb(anus) / co(n)s(ul) leg(atus) / Ti(beri) Claudi Caesaris / Aug(usti) Ge[r]manici / in M[auretan]ia" w CIL VI 31721 (łac.). [dostęp 2009-06-26]..
- ↑ "...M(arcus) Plautius Silvanus urb(anus) / suf(fectus) M(arcus) Licinius Cras(sus) Frugi..." w InscrIt-13-01, 000241 (łac.). [dostęp 2009-06-26]..
- ↑ "... L(ucius) Calpur[nius Piso] / M(arcus) Cras[sus Frugi] / su[f(fecti)] P(ublius) Le[ntulus(?)] / C(aius) Sall[ustius Crispum] ..." w InscrIt-13-01, 000241 (łac.). [dostęp 2009-06-26]..
- ↑ Swetoniusz, Żywoty cezarów, Gajus Kaligula 35. Swetoniusz 1972 ↓, s. 265.
- ↑ Seneka, Apocolocyntosis, XI 2. Seneka 1965 ↓, s. 466.
- ↑ Kasjusz Dion, Historia rzymska, LX 5.
- ↑ Swetoniusz, Żywoty cezarów, Boski Klaudiusz 27. Swetoniusz 1972 ↓, s. 311.
- ↑ CIL VI 31721.
- ↑ Swetoniusz, Żywoty cezarów, Boski Klaudiusz 17. Swetoniusz 1972 ↓, s. 299.
- ↑ Swetoniusz, Żywoty cezarów, Boski Klaudiusz 29. Swetoniusz 1972 ↓, s. 312.
- ↑ Tacyt, Dzieje, I 48. Tacyt 2004 ↓, s. 414.
- ↑ Seneka, Apocolocyntosis, XI 2, 5; XIII 5. Seneka 1965 ↓, s. 466, 469.
Bibliografia
- Swetoniusz: Żywoty Cezarów. Przekład i wstęp Janina Niemirska-Pliszczyńska, przedmowa Józef Wolski. Wrocław: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1972.Sprawdź autora:1.
- Satyra na śmierć Klaudiusza Cezara. W: Seneka: Pisma Filozoficzne. Przełożył Leon Jachimowicz. T. II. Instytut Wydawniczy Pax, 1965.Sprawdź autora:1.
- Tacyt: Dzieła. Tłumaczenie Seweryn Hammer. Warszawa: Czytelnik, 2004. ISBN 83-07-02993-7.Sprawdź autora:1.