Marek Mietelski

Marek Mietelski

Marek Mietelski (maj, 2011)
Data i miejsce urodzenia	27 lutego 1933 Kraków
Zawód, zajęcie	pianista
Alma Mater	Akademia Muzyczna w Krakowie
Odznaczenia

Marek Mietelski (z lewej) z bratem, matką i jej rodzicami na wakacjach w Rabce - lipiec 1935

Marek Mietelski (z lewej) ze swymi rodzicami w Krakowie w 1961

Marek Mietelski z żoną na wakacjach w Zakliczynie w 1990

Marek Mietelski podczas jubileuszu 80. rocznicy swych urodzin w Krakowie (2013)

Marek Stefan Mietelski (ur. 27 lutego 1933 w Krakowie) – polski pianista i pedagog, profesor Akademii Muzycznej w Krakowie.

Życiorys

Ukończył szkołę podstawową w Zakliczynie, gdzie jego ojciec był w latach okupacji notariuszem. Po powrocie do Krakowa uczęszczał do III Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Króla Jana Sobieskiego, gdzie zdał maturę w 1951. W tym samym roku rozpoczął studia muzykologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim^[1]. Studia pianistyczne ukończył dyplomem w klasie fortepianu prof. Jana Hoffmana w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie w 1962. Jeszcze będąc studentem, w 1960 podjął pracę jako pedagog w Państwowym Liceum Muzycznym im. Fryderyka Chopina w Krakowie^[2] (obecnie Państwowa Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna II st. im. Fryderyka Chopina w Krakowie).

Jako stypendysta francuskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych doskonalił swoje umiejętności pianistyczne u Claude’a Helffera w Paryżu w 1972, a w 1974 u Aloysa Kontarsky’ego jako stypendysta Międzynarodowego Instytutu Muzycznego w Darmstadt podczas Wakacyjnych Kursów Muzyki Współczesnej. Występował na koncertach jako solista (również z towarzyszeniem orkiestr) lub kameralista, najczęściej z repertuarem muzyki współczesnej w Zespole MW2 (czasem Ensemble MW 2)^[3], którego był członkiem od chwili jego założenia przez Adama Kaczyńskiego w 1962. Wraz z MW2 został w 1965 laureatem Międzynarodowego Konkursu dla Młodych Wykonawców Muzyki Współczesnej w Utrechcie, a w 1973 został odznaczony Medalem Honorowym Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich za szczególne zasługi w propagowaniu polskiej muzyki współczesnej. Ma na swoim koncie kilkadziesiąt prawykonań światowych utworów kompozytorów polskich i zagranicznych (w tym dedykowanych jemu lub Zespołowi MW 2) oraz szereg nagrań radiowych, telewizyjnych, płytowych i filmowych^[4][5].

Brał udział w ponad 500 koncertach i blisko 100 festiwalach krajowych i zagranicznych, takich jak: Warszawska Jesień (1963, 1964, 1966, 1972, 1978, 1981, 1997, 2017), Semaines Musicales Internationales de Paris (1966), Société Internationale de la Musique Contemporaine w Lozannie (1966), Musique de Notre Temps w Strasburgu (1966), Reconnaissance des Musiques Modernes w Brukseli (1966), Muzički Biennale Zagreb (1967, 1973), Musique du Temps w Lyonie (1968), Ny Musikk w Oslo (1968), Bemus Festival w Belgradzie (1969), Festiwal Polskiej Muzyki Współczesnej we Wrocławiu (1972, 1976, 1984, 2004), Poznańska Wiosna Muzyczna (1971, 1972, 1973, 1975, 1977, 1978, 1981, 1984, 1985, 1990), Autunno Musicale di Como (1971), Semana de Nueva Música w Barcelonie (1973), Holland Festival (1973), Festival d'Avignon (1973)^[6],International Carnival of Experimental Sound w Londynie (1974), Festival International de Baalbeck w Bejrucie (1974), Istanbul Festivali (1976), Festival of Arts Shiraz-Persepolis (1976), Festival of Athens (1979), Primer Foro Internacional de la Música Nueva w Meksyku (1979), Internationale Musikfestwochen w Lucernie (1980), Aspekte Salzburg (1979, 1981), holenderski Nieuwe Muziek Festival (1981, 1985), Numus Festival w Aarhus (1983), Levande Musik w Göteborgu (1983), Contemporary Music Festival w Huddersfield (1984), Nuova Consonanza w Rzymie (1985), Bornholms Musik-Festival w Rønne (1986), Multi-Art Festival w Seulu (2000) oraz 17 Dresdner Tage der zeitgenossischen Musik (2003)^[2][7][8].

Pracował w Akademii Muzycznej w Krakowie od 1977, a w Katedrze Interpretacji Muzyki Współczesnej (potem Katedrze Muzyki Współczesnej i Jazzu) od początku jej istnienia (tj. od 1990), w tym jako profesor od 1998 do końca roku akademickiego 2012/13. Brał udział jako wykładowca w kursach interpretacji muzyki współczesnej w kraju i za granicą (na Międzynarodowych Kursach Jeunesses Musicales w Belgii: w Irchonwelz (1973) i w Keerbergen (1975), zasiadał w jury konkursów krajowych oraz międzynarodowych^[9].

Życie prywatne

Jest synem notariusza dr. Leona Mietelskiego (1894–1967) oraz Ireny ze Stankiewiczów (1902–1992), nauczycielki. Jego brat, dr Jan Mietelski jest astronomem, a siostra – Agnieszka Mietelska-Ciepierska (1939–2008) była muzykologiem. Od 1962 jego żoną jest Krystyna Ungeheuer-Mietelska, tancerka i choreograf.

Jest byłym więźniem politycznym. Po aresztowaniu w 1952 został uwięziony na mocy wyroku Wojskowego Sądu Rejonowego w Krakowie za działalność polityczną w podziemnej organizacji niepodległościowej Związek Walczącej Młodzieży Polskiej. Po unieważnieniu wyroku w 1992 posiada nadany mu przez Instytut Pamięci Narodowej status pokrzywdzonego^[2].

Odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (1985 r.)
• Zasłużony Działacz Kultury (1988 r.)
• Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny (1995 r.)
• Krzyż Niezłomnych (1999 r.)
• Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie (2013 r.)^[2].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Przew. kwal. II Marek Mietelski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2020-06-15] .
• Krąg kwintowy na fortepian (wyk. Marek Mietelski). ninateka.pl.