Marek Safjan

Marek Safjan

Marek Safjan jako sędzia TK
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	28 sierpnia 1949 Warszawa
Profesor nauk prawnych
Specjalność: prawo cywilne, prawo europejskie, prawo handlowe, prawo medyczne
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1980 – prawo Uniwersytet Warszawski
Habilitacja	1990 – prawo Uniwersytet Warszawski
Profesura	22 października 1998
Doktor honoris causa Europejski Instytut Uniwersytecki – 2012
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Katolicki Uniwersytet Lubelski
Uczelnia	Uniwersytet Warszawski
Polski sędzia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej
Okres spraw.	od 2009
Poprzednik	Jerzy Makarczyk
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Okres spraw.	1998–2006
Poprzednik	Andrzej Zoll
Następca	Jerzy Stępień
Odznaczenia

Marek Henryk Safjan (ur. 28 sierpnia 1949 w Warszawie) – polski prawnik, sędzia, profesor nauk prawnych, specjalista w zakresie prawa cywilnego, w latach 1997–2006 sędzia, w latach 1998–2006 prezes Trybunału Konstytucyjnego, a od 2009 sędzia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, nieetatowy pracownik Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys

W 1971 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego^[1]. W 1973 zdał egzamin sędziowski^[1]. Był uczestnikiem prac Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności^[2]. W 1980 uzyskał stopień doktora nauk prawnych, a w 1990 stopień doktora habilitowanego^[3]. Za pracę habilitacyjną pt. Prawo wobec ingerencji w naturę ludzkiej prokreacji^[4] otrzymał I nagrodę przyznaną przez czasopismo „Państwo i Prawo”^[1]. W 1998 otrzymał tytuł naukowy profesora^[4]. Jest również absolwentem studium prawa porównawczego w Strasburgu^[3]. Specjalizuje się m.in. w prawie cywilnym i prawie medycznym^[4].

W latach 80. przyjął otrzymaną od Adama Strzembosza propozycję pracy na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim^[5], dołączając m.in. do Wojciecha Łączkowskiego, Hanny Suchockiej, Wiesława Chrzanowskiego czy Alicji Grześkowiak – kadry tworzącej w późniejszych latach – jak sam stwierdził – „struktury nowego, demokratycznego państwa”^[5]. Na lubelskim uniwersytecie pracował do 1998^[6], kiedy to został prezesem Trybunału Konstytucyjnego. W latach 1993–1996 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Prawa Cywilnego Uniwersytetu Warszawskiego, a w latach 1996–1997 funkcję prorektora tego uniwersytetu^[3]. Był tutorem^[7], a także członkiem rady naukowej^[8] Collegium Invisibile. Pełnił też funkcję przewodniczącego rady naukowej Instytutu Wymiaru Sprawiedliwości^[3]. Na UW był zatrudniony na stanowisku profesora zwyczajnego^[4], a późniejszych latach został pracownikiem nieetatowym tej uczelni^[9].

W latach 1994–1998 był sekretarzem generalnym sekcji polskiej Association Henri Capitant des amis de la culture juridique française, a w latach 1991–1997 przedstawicielem Polski w Komitecie ds. Bioetyki Rady Europy^[10]. Od 1994 członek Académie internationale de droit comparé, a od 2010 jej wiceprzewodniczący^[10]. W 1995 został członkiem Association internationale droit, éthique et science^[10]. Członek krajowy korespondent Polskiej Akademii Umiejętności^[11], członek Komitetu Etyki w Nauce Polskiej Akademii Nauk^[12], a także rady Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka^[13]. Wszedł w skład rad naukowych „Studiów Prawniczych KUL”^[14] oraz „Roczników Nauk Prawnych”^[15] wydawanych na Wydziale Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego^[16].

W listopadzie 1997 objął urząd sędziego Trybunału Konstytucyjnego, a w styczniu 1998 został powołany przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego na stanowisko prezesa TK^[3]. 5 listopada 2006 zakończył dziewięcioletnią kadencję sędziego^[17].

W lutym 2009 został nominowany do objęcia stanowiska polskiego sędziego w Trybunale Sprawiedliwości Unii Europejskiej^[18]. 6 października 2009 podczas uroczystej sesji inauguracyjnej złożył ślubowanie jako nowy sędzia TSUE, zastępując na tym stanowisku Jerzego Makarczyka^[18]. W kwietniu 2015 otrzymał nominację na drugą sześcioletnią kadencję^[19].

Wszedł w skład Komitetu Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie^[20].

Życie prywatne

Jest synem Doroty i Zbigniewa Safjanów^[21]. Jego żoną jest Dorota Safjan^[22]. Włada językiem angielskim, francuskim i rosyjskim^[23]. Publikował na łamach „Newsweeka”^[12].

Odznaczenia i wyróżnienia

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2010)^[24]
• Order Zasługi Republiki Włoskiej II klasy (Włochy, 2000)^[25]
• Krzyż Komandorski Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa, 2003)^[26]

Nagrody i wyróżnienia

W 2003 otrzymał Nagrodę im. Księdza Idziego Radziszewskiego Towarzystwa Naukowego KUL^[27]. W 2006 został laureatem Nagrody Kisiela^[28], a w 2007 został uhonorowany w Strasburgu Medalem Pro merito za działalność jako prezes Trybunału Konstytucyjnego oraz za zaangażowanie w prace i działalność europejskich instytucji badawczych i akademickich^[29]. W 2007 otrzymał Wielką Odznakę Adwokatura Zasłużonym^[30].

Wyróżniony tytułem doktora honoris causa Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego we Florencji (2012)^[31].

Wybrane publikacje

• Instytucja rodzin zastępczych: problemy prawno-organizacyjne, 1982^[32]
• Koszty sądowe w sprawach cywilnych: raport z badań (współautor), 1994^[33]
• Odpowiedzialność odszkodowawcza władzy publicznej (po 1 września 2004 roku), 2004^[34]
• Osamotnione dzieci: rodziny zastępcze i rodzinne domy dziecka, 1983^[35]
• Prawo i medycyna: ochrona praw jednostki a dylematy współczesnej medycyny, 1998^[36]
• Prawo wobec ingerencji w naturę ludzkiej prokreacji, 1990^[37]
• Wyzwania dla państwa prawa, 2007^[38]
• Zobowiązania: zarys wykładu. Witold Czachórski (współautor aktualizacji), 1994 (wielokrotnie wznawiane)^[39]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Prof. dr hab. Marek Henryk Safjan, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2016-04-06] .