Marek z Montegallo
 Vicenza – Kościół San Giuliano – Marek z Montegallo | |
| Data i miejsce urodzenia | 1425 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Czczony przez | |
| Beatyfikacja | 20 września 1839 |
| Wspomnienie | 19 marca |
Marek z Montegallo (wł. Marco da Montegallo, Marco del Monte Santa Maria – ur. 1425 w Fonditore di Montegallo, zm. 19 marca 1496 w Vicenza) – włoski gwardian, lekarz, kierownik duchowy św. Kamili Baptysty Varano, kaznodzieja i błogosławiony Kościoła katolickiego[1].
Życiorys
Studiował najpierw w Ascoli, potem na uniwersytetach w Bolonii i Perugii. Po uzyskaniu w latach 1444 – 1445 doktoratu z medycyny i prawa rozpoczął praktykę jako lekarz w Ascoli Piceno. W 1451 poślubił Klarę Tobaldeschi. Rok później małżonkowie za obopólną zgoda wstąpili do zakonów – Klara do klarysek w Ascoli Piceno, a on do Zakonu Braci Mniejszych. Nowicjat odbywa w pustelni Fabriano, a następnie w San Severino, pod przewodnictwem Jakuba z Marchii. Po przyjęciu święceń kapłańskich został gwardianem, jego przełożeni powierzyli mu kierownictwo wspólnoty w San Severino. Przekazy hagiograficzne głoszą, iż pewnego dnia, gdy był głęboko pogrążony w modlitwie, miał usłyszeć głos, który mówił: "Bracie Marku, wyjdź i głoś miłość!". Został kaznodzieją i mówcą. Zajmował się z piętnowaniem sporów i lichwy. Zakładał tzw. Monte di Pieta[2] – kasy udzielające ubogim pożyczek na niewielki procent[3]. Brak wyraźnych źródeł co do działalności w innych miejscowościach, ale na pewno w Fabriano w kwietniu 1470 r. została założona przez niego Monte di Pieta, zatwierdzona przez Radę Generalną miasta i burmistrza. W kolejnych latach, między 1471 i 1486 r., był aktywny jako kaznodzieja w Fano, Fermo, Ripatransone, Roccacontradzie (obecnie Arcevia), Ankonie i innych miastach na północy Włoch, dając impuls do założenia, regulacji lub reorganizacji lokalnych Monte di Pieta[4]. W 1480 został mianowany przez papieża Sykstusa IV propagatorem i kolektor dziesięciny na rzecz krucjaty przeciw muzułmanom. Założył Monte di Pieta w Vicenza, którego statut został zatwierdzony w 1486, pierwszą taką instytucję na terytorium Republiki Weneckiej. Od 1486 do 1496 r. mieszkał w Vicenza w klasztorze San Biagio Vecchio. Zmarł 19 marca 1496 r. w Vicenza, i został pochowany w kościele San Biagio Vecchio[5]; jego szczątki zostały po raz pierwszy przeniesione w 1522 r., kiedy to bracia przenieśli się do San Biagio Nuovo, a następnie w 1797 roku do kościoła San Giuliano, gdzie są wciąż obiektem kultu.
Beatyfikowany 20 września 1839 roku przez papieża Grzegorza XVI[1][6].
Dzieło
- Marco da Montegallo, Corona della Vergine, Venezia, Bernardino Benali, 1494. URL consultato il 22 aprile 2015.
- Marco da Montegallo, Libro dei comandamenti di Dio, Impresso in Firenze, per mastro Antonio Miscomini, 1494. URL consultato il 22 aprile 2015.
- Marco da Montegallo, Tabula della salute, Venezia, Nicola Balaguer, 1486.
Przypisy
- ↑ a b Bł. Marek z Montegallo. franciszkanie.pl. [dostęp 2014-12-21]. (pol.).
- ↑ wł. Wzgórze Miłosierdzia
- ↑ Blessed Mark of Montegallo, www.roman-catholic-saints.com [dostęp 2017-11-18].
- ↑ Hélène Angiolini, Marco da Montegallo Enciclopedie on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana, 2011
- ↑ św. Błażeja Starszego
- ↑ Bl. Mark of Montegallo (1425-1496), Franciscan friar, stevenwood.com [dostęp 2017-11-18].
Media użyte na tej stronie
Autor: Claudio Gioseffi, Licencja: CC BY-SA 3.0
Vicenza - Chiesa di San Giuliano - Marco da Montegallo
Autor: Claudio Gioseffi, Licencja: CC BY-SA 3.0
Vicenza - Chiesa di San Giuliano - Marco da Montegallo
Libro dei comandamenti di Dio. - Impresso in Firenze : per mastro Antonio Miscomini, Anno MCCCCLXXXXIIII. - 92 c. ; a-h⁸, i¹⁰, k⁸, l¹⁰ ; 4° .