Margot Wallström
 (c) Kancelaria Senatu Rzeczypospolitej Polskiej , CC BY-SA 3.0 pl | |
| Data i miejsce urodzenia | 28 września 1954 Skellefteå |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | polityk |
| Stanowisko | minister spraw obywatelskich (1988–1991), minister kultury (1994–1996), minister spraw społecznych (1996–1998), komisarz europejski (1999–2010), wicepremier (2014–2019), minister spraw zagranicznych (2014–2019) |
| Partia | Szwedzka Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza |
 | |
Margot Elisabeth Wallström[1] (ur. 28 września 1954 w Skellefteå) – szwedzka polityk, działaczka Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej, w latach 1999–2010 członkini Komisji Europejskiej, a od 2004 do 2010 jej pierwsza wiceprzewodnicząca, minister w socjaldemokratycznych rządach (w tym od 2014 do 2019 minister spraw zagranicznych).
Życiorys
W 1973 ukończyła szkołę średnią. Zaangażowała się w działalność organizacji młodzieżowej socjaldemokratów – w latach 1974–1977 była ombudsmanem w Lidze Młodych Szwedzkiej Socjaldemokracji (SSU). Następnie do 1979 pracowała jako księgowa w kasie oszczędnościowej Alfa w Karlstadzie. Od 1979 do 1985 przez dwie kadencje sprawowała mandat posłanki do Riksdagu, po czym powróciła do poprzedniej pracy[2].
Od 1988 do 1991 wchodziła w skład rządu Ingvara Carlssona jako minister spraw obywatelskich (odpowiedzialny za sprawy konsumentów, kobiet i młodzieży). Przez rok kierowała regionalną telewizją TV Värmland. W 1993 dołączyła do komitetu wykonawczego Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej (do 1999). W 1994 Ingvar Carlsson powierzył jej tekę ministra kultury w swoim drugim rządzie. W 1996 nowy premier Göran Persson powołał ją na urząd ministra minister spraw społecznych. W 1998 Margot Wallström wyjechała do Kolombo jako zastępczyni dyrektora zarządzającego Worldview Global Media[2].
Od września 1999 do listopada 2004 była komisarzem Unii Europejskiej ds. środowiska i komisji Romano Prodiego, następnie do lutego 2010 zasiadała w pierwszej komisji José Barroso jako jej pierwsza wiceprzewodnicząca odpowiedzialna za sferę spraw instytucjonalnych i strategię komunikacji społecznej[2]. Po odejściu z KE została specjalnym przedstawicielem sekretarza generalnego ONZ ds. przemocy seksualnej podczas konfliktów[3].
Po wyborach w 2014 w utworzonym przez socjaldemokratów i zielonych mniejszościowym rządzie Stefana Löfvena została powołana na ministra spraw zagranicznych[4]. Objęła również obowiązki wicepremiera[5]. W styczniu 2019 w drugim gabinecie dotychczasowego premiera pozostała na stanowisku ministra spraw zagranicznych[6]. Nadal też jako członek gabinetu z najdłuższym stażem pełniła funkcję wicepremiera zastępującego premiera. We wrześniu 2019 ogłosiła swoje odejście z rządu[7], kończąc urzędowanie jeszcze w tym samym miesiącu.
Życie prywatne
Margot Wallström jest mężatką (mąż Håkan), ma dwóch synów – Viktora i Erika.
Przypisy
- ↑ Margot Elisabeth Wallström (szw.). mrkoll.se. [dostęp 2019-03-24].
- ↑ a b c Curriculum vitae na stronie Komisji Europejskiej. [dostęp 2014-10-12].
- ↑ Secretary-General Pledges United Nations Full Support 'to Build Peace and Prosperity for All Africans', in Remarks to African Union Summit (ang.). un.org, 1 lutego 2010. [dostęp 2014-10-12].
- ↑ Sveriges nya regering (szw.). regeringen.se, 3 października 2014. [dostęp 2014-10-12].
- ↑ Stefan Löfven hemma igen efter akut sjukhusbesök (szw.). dn.se, 16 lipca 2015. [dostęp 2018-12-14].
- ↑ Sveriges nya regering (szw.). regeringen.se, 21 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-21].
- ↑ Swedish Foreign Minister Margot Wallstrom to resign (ang.). reuters.com, 6 września 2019. [dostęp 2019-09-30].
|
Media użyte na tej stronie
Autor: Photographer: User:Jollyroger, Licencja: CC BY-SA 2.5
A cropped image of Romano Prodi, italian prime minister.
The signature of Margot Wallström
(c) Kancelaria Senatu Rzeczypospolitej Polskiej , CC BY-SA 3.0 pl
Wiceprzewodnicząca Komisji Europejskiej Margot Wallström w Senacie RP