Maria Bobrownicka
| Data i miejsce urodzenia | 8 czerwca 1920 |
|---|---|
| Data śmierci | 29 maja 2012 |
| Miejsce spoczynku | Cmentarz Rakowicki |
| Zawód, zajęcie | slawistka |
| Tytuł naukowy | profesor zwyczajny |
| Alma Mater | Uniwersytet Jagielloński |
| Uczelnia | Uniwersytet Jagielloński |
| Odznaczenia | |
  | |
Maria Bobrownicka (ur. 8 czerwca 1920 w Krakowie, zm. 29 maja 2012) – polska filolog, slawistka, bohemistka i komparatystka, wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek czynny Polskiej Akademii Umiejętności.
Życiorys
Maria Bobrownicka była córką Edmunda, mistrza krawieckiego, mającego swój zakład w Pasażu Bielaka. Ukończyła prywatne gimnazjum prowadzone przez Zgromadzenie Córek Bożej Miłości. W 1938 roku rozpoczęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim[1]. Podczas okupacji kontynuowała studia na Tajnym Uniwersytecie Jagiellońskim[2]. Tytuł magistra uzyskała w 1947 roku[1], na podstawie pracy Tomasz Padurra, zapomniany poeta romantyczny. Rozpoczęła pracę w Zakładzie Młodszych Literatur Słowiańskich, kierowanym przez profesora Tadeusza Stanisława Grabowskiego[2].
Stopień doktora uzyskała w 1949 roku, na podstawie pracy Recepcja Juliusa Zeyera wśród Młodej Polski[2], pisanej pod kierunkiem profesora Stanisława Pigonia[1], habilitację w 1960 roku na podstawie rozprawy Studia nad twórczością Juliusa Zeyera. Po przejściu profesora Grabowskiego na emeryturę objęła kierownictwo Zakładem[2]. W marcu 1968 roku stanęła po stronie studentów, uczestniczyła w ich wiecu, co spowodowało odroczenie przyznania jej tytułu profesora nadzwyczajnego, otrzymanego ostatecznie w 1972 roku[1].
Tytuł profesora zwyczajnego otrzymała w 1990 roku[2]. W 1996 roku została członkiem korespondentem, w 2004 członkiem czynnym Polskiej Akademii Umiejętności[1]. Była również członkiem Komisji Historycznoliterackiej i Słowianoznawczej Polskiej Akademii Nauk, Komitetu Słowianoznawstwa PAN oraz Association Internationale de Littérature Comparée (Międzynarodowego Towarzystwa Literatury Porównawczej[2]. W zakres jej zainteresowań naukowych wchodziły zagadnienia oświecenia i modernizmu oraz teatru i dramatu w literaturach zachodnio- i południowosłowiańskich[3]. Jej dorobek obejmuje 245 pozycji: monografii, artykułów, prac zbiorowych, haseł encyklopedycznych, recenzji i innych[4]. W 1996 roku zorganizowała, na zaproszenie papieża Jana Pawła II, z którym rozpoczynała studia polonistyczne przed wojną, sympozjum slawistyczne w Castel Gandolfo[1]. Do przejścia na emeryturę była związana z Instytutem Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego[3].
Była odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem Komisji Edukacji Narodowej[2]. Z okazji 90. urodzin Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego opublikowało poświęcony jej zbiór artykułów Zrozumieć Słowiańszczyznę, redagowany przez profesor Marię Dąbrowską-Partykę[3].
Zmarła 29 maja 2012 roku i została pochowana na Cmentarzu Rakowickim[5].
Przypisy
- ↑ a b c d e f Elżbieta Dziwisz: Punkt odniesienia. „Alma Mater”. Nr 68/2005. ISSN 1427-1176.
- ↑ a b c d e f g Łukasz Bieńkowski: Zmarła Profesor Maria Bobrownicka. Wydział Filologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2012-07-28]
- ↑ a b c Barbara Suchoń-Chmiel: 90. rocznica urodzin prof. Marii Bobrownickiej. „Alma Mater”. Nr 130–131. ISSN 1427-1176.
- ↑ Bibliografia prac prof. Marii Bobrownickiej.
- ↑ Nekrolog. [dostęp2012-07-28]