Maria Dudzikowa

Maria Dudzikowa
Data i miejsce urodzenia

23 kwietnia 1938
Ożenin

Data śmierci

30 października 2018

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: socjopedagogika szkoły, teoria wychowania i samowychowania
Profesura

22 grudnia 1994

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Bałtycka Wyższa Szkoła Humanistyczna w Koszalinie

Maria Teresa Dudzikowa (ur. 23 kwietnia 1938 w Ożeninie, zm. 30 października 2018[1]) – polska pedagog[2], profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Specjalizowała się w zakresie socjopedagogiki szkoły, teorii wychowania i samowychowania[3].

Życiorys

W latach 70. i 80. współpracowała z Heliodorem Muszyńskim nad eksperymentem w zakresie wprowadzenia jednolitego systemu wychowawczego szkoły[4]. Doktorat oraz habilitację uzyskała w Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 1989 roku była kierownikiem Zakładu Pedagogiki Szkolnej tej uczelni. Od 1988 roku pełniła stanowisko redaktora naczelnego „Rocznika Pedagogicznego” PAN[2], a następnie członka rady redakcyjnej[5]. Od 1993 roku była zastępcą przewodniczącego Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk[4]. W 1994 roku uzyskała tytuł profesora nauk humanistycznych[2][3]. Była Kierownikiem Letnich Szkół Młodych Pedagogów PAN[4], promotorem prac doktorskich, recenzentem prac doktorskich i habilitacyjnych oraz kierownikiem prac badawczo-naukowych[3].

Została pochowana na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu[6].

Zainteresowania naukowe

Zainteresowania naukowe Marii Dudzikowej koncentrowały się wokół problematyki socjopedagogicznego i psychopedagogicznego funkcjonowania szkoły w Polsce na tle oczekiwań społecznych i skutków jej działalności, metodologii badań pedagogicznych oraz procesów i działalności jednostki oraz jej uwarunkowaniami osobowościowymi i socjalizacyjnymi[2]. Ponadto zajmowała się zagadnieniami szkoły jako podmiotu zmian i miejsca rozwoju ucznia, życia codziennego w szkole oraz autokreacji, wychowania i enkulturacji. Autorka około dwustu prac z dziedziny pedagogiki[7].

Główne prace

  • Wychowanie w toku procesu lekcyjnego, 1979
  • O trudnej sztuce tworzenia samego siebie, 1985
  • Wychowanie przez aktywne uczestnictwo, 1987
  • Praca młodzieży nad sobą, 1993
  • Osobliwości śmiechu uczniowskiego, 1996
  • Nauczyciel-uczeń. Między przemocą a dialogiem. Obszary napięć i typy interakcji, 1996
  • Mit o szkole jako miejscu „wszechstronnego rozwoju” ucznia. Eseje etnopedagogiczne, 2002
  • Pomyśl siebie... Minieseje dla wychowawcy klasy, 2007
  • Wychowanie: pojęcia, procesy, konteksty: interdyscyplinarne ujęcie, t. 1–5, 2007–2010 (redakcja naukowa)
  • Doświadczenia szkolne pierwszego rocznika reformy edukacji, 2010 (współautorka)
  • Kapitał społeczny w szkołach różnego szczebla, 2011 (współautorka)
  • Sprawcy i/lub ofiary działań pozornych w edukacji szkolnej, 2013 (współautorka)[2][7][8]

Przypisy

  1. ↑ Maria Dudzikowa. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2018-11-04].
  2. ↑ a b c d e Wincenty Okoń: Nowy słownik pedagogiczny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”, 2001, s. 81. ISBN 83-88149-41-5.
  3. ↑ a b c Prof. dr hab. Maria Teresa Dudzikowa, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2013-08-31].
  4. ↑ a b c Maria Dudzikowa. pan.uz.zgora.pl. [dostęp 2013-08-31].
  5. ↑ Studia Pedagogiczne – redakcja. spedagogiczne.ptp-pl.org. [dostęp 2013-08-31].
  6. ↑ Janusz Nyczak – miejsce pochówku [dostęp 2019-02-19]
  7. ↑ a b Dudzikowa Maria. impulsoficyna.com.pl. [dostęp 2013-08-31].
  8. ↑ Bibliografia – Maria Dudzikowa. pbp.poznan.pl. [dostęp 2013-08-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].