Maria Eiger-Kamińska
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie | działaczka komunistyczna |
| Odznaczenia | |
  | |
Maria Eiger-Kamińska, właśc. Maria Franciszka Eiger lub Maryla Eiger, pseud. „Klara”, ur. 5 listopada 1897 w Warszawie, zm. 21 grudnia 1983[1]) – polska działaczka komunistyczna, członek KC KPP, później w PPR i PZPR.
Życiorys
Córka Bolesława i Diany z Silbersteinów, zamożnej rodziny przemysłowców, wnuczka Markusa Silbersteina[2]. W latach 1903-1913 uczęszczała do szkoły Heleny Skłodowskiej-Szalay, maturę zdała eksternistycznie w 1916. W latach 1917-1920 studiowała na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1918 członek Sekcji Akademickiej PPS-Lewicy, później Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (KPRP). Studiując, pracowała w latach 1919-20 jako nauczycielka w szkole żydowskiej w Drohiczynie. Studia kontynuowała w Berlinie, powróciła do Polski jesienią 1921, pracowała w szkole dla dzieci opóźnionych w rozwoju w Łodzi.
Członkini WKP(b). Od 1920 do 1938 w Komunistycznej Partii Polski (instruktorka na Śląsku), w latach 1930-32 zastępca członka Komitetu Centralnego KPP. W 1942 w Moskiewskim Instytucie Zootechnicznym. W latach 1942-1943 w Centralnej Szkole Specjalnej Ministerstwa Obrony ZSRR. 24 kwietnia 1945 powołana na stanowisko I Sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PPR w Poznaniu[3]. Dyrektor departamentu szkolenia w MBP. Od 1952 do 1953 w Ministerstwie Państwowych Gospodarstw Rolnych, gdzie pełniła funkcję podsekretarza stanu. Była zastępcą naczelnego redaktora w piśmie Chłopska Droga, redaktorem pisma Gromada[4] (2 lutego 1949-30 marca 1952), sekretarzem Zarządu Głównego Związku Samopomoc Chłopska.
Była również delegatką na I Zjazd PPR, II Zjazd PPR, I Zjazd PZPR, II Zjazd PZPR. W latach 1948-1959 członek Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej PZPR.
Uchwałą KRN z 3 stycznia 1945 odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[5]. Postanowieniem prezydenta Bolesława Bieruta z 17 czerwca 1952 została odznaczona Orderem Sztandaru Pracy I klasy w związku z 55 rocznicą urodzin za zasługi w pracy politycznej i społecznej[6].
Po wydarzeniach grudniowych 1970 r. wystąpiła z PZPR[7].
Została pochowana na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach (kwatera C39-2-1)[8].
Jej młodszym bratem był Marek Stefan Eiger (Stefan Napierski) (1899-1940) – polski poeta, tłumacz i eseista, rozstrzelany w Palmirach. Miała jeszcze dwóch młodszych braci: Kazimierza i Zdzisława.
Przypisy
- ↑ Sejm Wielki
- ↑ Anna Augustyniak Irena Tuwim. Nie umarłam z miłości. Biografia, wyd. trzecia strona, Warszawa 2016, s. 79, 80
- ↑ Tadeusz Świtała, Poznań 1945. Kronika Wydarzeń, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1986, s. 156, ISBN 83-210-0607-8, OCLC 830203088.
- ↑ I. Turowska-Bar: Polskie czasopisma o wsi i dla wsi od XVIII w. do r. 1960. Materiały bibliograficzno-katalogowe. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1963, s. 91.
- ↑ Lista osób odznaczonych M.P. z 1945 r. nr 5, poz. Lista osób odznaczonych
- ↑ M.P. z 1952 r. nr 57, poz. 874.
- ↑ Łukasz Bertram, Wyrastanie z pałacu. Analiza narracji autobiograficznej Marii Kamińskiej (1897-1983), w: To idzie młodość! Młodzież w ideologii i praktyce komunizmu, red. D. Magier, Towarzystwo Nauki i Kultury „Libra”, Lublin –Radzyń Podlaski 2016, s. 190.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-27].
Bibliografia, linki
- Łukasz Bertram, Wyrastanie z pałacu. Analiza narracji autobiograficznej Marii Kamińskiej (1897-1983), w: To idzie młodość! Młodzież w ideologii i praktyce komunizmu, red. D. Magier, Towarzystwo Nauki i Kultury „Libra”, Lublin –Radzyń Podlaski 2016, s. 171–192.
- Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944-1991. Władze państwowe i polityczne Polski według stanu na dzień 28 II 1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991, ISBN 83-01-10386-8 s.197.
- Maria Kamińska, Ścieżkami wspomnień, Warszawa 1960, wyd. Książka i Wiedza
- Maria Kamińska. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2018-03-09].
Media użyte na tej stronie
Maria Kamińska - polska komunistka.
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy