Maria Hrabowska

Maria Hrabowska
Ilustracja
Maria Hrabowska (1999)
Data i miejsce urodzenia

8 lutego 1936
Poznań

Data i miejsce śmierci

14 lipca 2008
Gdańsk

Stopień instruktorski

harcmistrzyni

Organizacja harcerska

Związek Harcerstwa Polskiego

Przewodnicząca ZHP
Okres sprawowania

od 13 lipca 1996
do 7 grudnia 2001

Poprzednik

Stefan Mirowski

Następca

Wojciech Katner

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej
Grób Marii Hrabowskiej na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni

Maria Hrabowska (ur. 8 lutego 1936 w Poznaniu, zm. 14 lipca 2008 w Gdańsku) – prof. dr hab. n. med., patomorfolog, immunolog Akademii Medycznej w Gdańsku, członek NSZZ „Solidarność”, instruktorka Związku Harcerstwa Polskiego w stopniu harcmistrzyni, Przewodnicząca ZHP (1996–2001).

Medycyna

Maria Hrabowska była kierownikiem Samodzielnej Pracowni Patomorfologii Klinicznej Instytutu Położnictwa i Chorób Kobiecych Akademii Medycznej w Gdańsku. 31 marca 1993 uzyskała tytuł profesora nauk medycznych.

Harcerstwo

Maria Hrabowska urodziła się w rodzinie oficera Wojska Polskiego, który poległ we wrześniu 1939 roku. Po wojnie wraz z matką mieszkała w Gdyni. Wstąpiła do harcerstwa mając 11 lat.

W 1957 roku jako studentka Akademii Medycznej uczestniczyła w reaktywowanie harcerstwa w Gdańsku, prowadziła drużynę harcerek, działała w kręgu starszoharcerskim „Westerplatte”. W 1959 roku została podharcmistrzynią w kręgu akademickim Akademii Medycznej w Gdańsku. Była ostatnią komendantką Hufca Harcerek Gdańsk-Śródmieście, rozwiązanego w 1961 roku. Po wprowadzeniu w ZHP nowego systemu stopni i sprawności harcerskich według projektu Jacka Kuronia, zrywającego z tradycyjną metodyką harcerską, na prawie 20 lat zrezygnowała z działalności w harcerstwie i poświęciła się pracy naukowej.

W latach 1972–1975 Maria Hrabowska systematycznie odwiedzała chorego Józefa Grzesiaka „Czarnego”, była jego lekarzem.

Wróciła do harcerstwa w 1980 roku, wstępując do Kręgu im. Andrzeja Małkowskiego w Gdańsku, była zastępczynią komendanta kręgu. Działała w Kręgu Seniorów „Korzenie”, prowadziła szkolenia drużynowych, pomagała prowadzić obozy harcerskie. W 1982 roku została harcmistrzynią, a w 1990 roku przewodniczącą Naczelnego Sądu Harcerskiego. Z jej inicjatywy stworzono przy nim Harcerski Rejestr Represjonowanych. Współtworzyła program wychowania zdrowotnego w ZHP.

Od 1993 roku była wiceprzewodniczącą Związku Harcerstwa Polskiego, a po śmierci Stefana Mirowskiego, w latach 1996–2001, pełniła funkcję Przewodniczącej ZHP.

W wyborach parlamentarnych w 1993 roku kandydowała do Senatu z Komitetu Wyborczego „Służba Dziecku” w Gdańsku.

Była aktywnym członkiem NSZZ „Solidarność”. Zaangażowała się też w działalność Związku Legionistów Polskich, gdzie pełniła funkcję komendantki Okręgu Północnego. Współpracowała z Muzeum Czynu Niepodległościowego w Krakowie.

Pochowana na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni (kwatera 55-32-34a)[1].

Odznaczenia

Przypisy

  1. Wyszukiwarka cmentarna - Cmentarze Komunalne w Gdyni
  2. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 grudnia 2007 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2008 r. nr 33, poz. 295, pkt 5.)
  3. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16 maja 2001 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2001 r. nr 23, poz. 405, pkt 13.)
  4. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 stycznia 1997 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 1997 r. nr 19, poz. 191, pkt 16.)

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

POL Srebrny Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej BAR.png
Baretka Srebrnego Medalu Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej
Prof. hm. Maria Hrabowska.jpg
Autor: Dariusz Szczecina, Licencja: CC BY-SA 4.0
Prof. hm. Maria Hrabowska.
Grób Marii Hrabowskiej.jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
grób Marii Hrabowskiej na Cmentarzu Witomińskim