Maria Jarosz (socjolog)

Maria Jarosz (ur. 30 maja 1931 w Łodzi, zm. 30 sierpnia 2016) – polska socjolog, profesor nauk humanistycznych.

Życiorys

W 1955 ukończyła studia na Wydziale Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, tam pracowała jako asystent. W latach 1957-1973 była pracownikiem Instytutu Filozofii i Socjologii PAN, w 1968 obroniła pracę doktorską. W latach 1973-1978 pracowała jako główny specjalista w Departamencie Badań Demograficznych i Społecznych Głównego Urzędu Statystycznego. W 1978 habilitowała się i od tego roku do 1983 pracowała jako docent w Instytucie Problematyki Przestępczości, w latach 1983-1991 była pracownikiem Instytutu Nauk Ekonomicznych PAN, w 1986 mianowana profesorem nadzwyczajnym, w 1989 otrzymała tytuł profesora zwyczajnego. Od 1992 była zatrudniona w Instytucie Studiów Politycznych PAN, gdzie kierowała Zakładem Badań Przekształceń Własnościowych, a następnie Zakładem Przemian Społecznych i Gospodarczych.

Od 1964 była członkiem Polskiego Towarzystwa Socjologicznego.

Publikacje

  • Samorząd robotniczy w przedsiębiorstwie przemysłowym (1967)
  • Problemy dezorganizacji rodziny. Determinanty i społeczne skutki (1979)
  • Samoniszczenie. Samobójstwo, alkoholizm, narkomania (1980)
  • Nierówności społeczne (1984)
  • Bariery życiowe młodzieży (1986)
  • Dezorganizacja w rodzinie i społeczeństwie (1987)
  • Samorządność pracownicza. Aspiracje i rzeczywistość (1988)
  • Samobójstwa (1997)
  • Sukcesy i klęski prywatyzacji w krajach postkomunistycznych (2002 - z Piotrem Kozarzewskim)
  • Władza, przywileje, korupcja (2004)
  • Obyś żył w ciekawych czasach. Fakty, wydarzenia, anegdoty (2009)
  • Eksplozja nierówności? (2015 - z Markiem W. Kozakiem)
  • Poza systemem. Instytucje i społeczeństwo (2016 - z Markiem W. Kozakiem)

Nagrody i wyróżnienia

  • wyróżnienie jury nagrody Polskiego Towarzystwa Socjologicznego im. Stanisława Ossowskiego za książkę Problemy dezorganizacji rodziny. Determinanty i społeczne skutki (1980)
  • nagroda im. Ludwika Waryńskiego za książkę Nierówności społeczne (1985)
  • nagroda im. Ludwika Krzywickiego za książkę Samobójstwa (1999) i za książkę Władza, przywileje, korupcja (2004)
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2000, M.P. z 2000, nr. 15, poz. 333)

Bibliografia

  • Kto jest kim w Polsce. Edycja IV, wyd. Warszawa 2001, s. 341-342