Maria Katarzyna Gieysztor
Data i miejsce urodzenia | 25 listopada 1869 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 1948 |
Zawód, zajęcie | nauczycielka |
Odznaczenia | |
Maria Katarzyna Gieysztor (ur. 25 listopada 1869 w Szałtupiach[1] koło Suwałk, zm. w czerwcu 1948 w powiecie nyskim) – polska działaczka społeczna, nauczycielka.
Życiorys
Była córką Emila i Jadwigi z Szusztów. Po ukończeniu (z wyróżnieniem) pensji Z. Czarnockiej w Warszawie pracowała od 1887 jako nauczycielka. Lata 1901–1909 spędziła na Suwalszczyźnie, gdzie była jedną z organizatorek Nadniemeńskiego Koła Ziemianek. Od 1909 uczestniczyła w działalności niepodległościowej w Warszawie; od 1913 w szeregach Polskiej Drużyny Strzeleckiej, w latach 1914–1918 w Polskiej Organizacji Wojskowej (była komendantką Oddziału Żeńskiego, pseud. Mirska).
W niepodległej Polsce kontynuowała działalność pedagogiczną i społeczną, była instruktorką oświatową, inicjatorką powstania i wieloletnią kierowniczką instytucji pomocy ociemniałym „Latarnia”; była również zatrudniona jako sekretarka w redakcji biuletynu Głównego Urzędu Statystycznego „Wiadomości Statystyczne”. W czasie II wojny światowej należała do AK.
Była odznaczona m.in. Krzyżem Walecznych i Złotym Krzyżem Zasługi.
Bibliografia
- Józef Gieysztor, Maria Katarzyna Gieysztor, w: Polski Słownik Biograficzny, tom VII, 1949-1958
Przypisy
- ↑ Szałtupie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 774 .
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).