Maria Mateusz Szymanowski

Maria Mateusz Szymanowski
Feliks Franciszek Korwin Szymanowski
Inżynier, architekt, kapłan
Ilustracja
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

1875
Cygów

Data i miejsce śmierci

1943
Warszawa

Wyznanie

mariawickie

Kościół

Kościół Starokatolicki Mariawitów

Prezbiterat

15 sierpnia 1914

Grób Korwin-Szymanowskiego na cmentarzu mariawickim w Warszawie

Feliks Maria Mateusz Korwin-Szymanowski, właściwie Feliks Franciszek Szymanowski[1] (ur. 1875 w Cygowie, zm. 1943 w Warszawie) – polski inżynier, architekt i duchowny starokatolicki, kapłan mariawicki, jeden z autorów projektu Świątyni Miłosierdzia i Miłości w Płocku i działacz społeczny.

Młodość

Pochodził z rodziny Korwin-Szymanowskich, herbu Ślepowron. Był najstarszym synem Teodora Dyzmy Korwin Szymanowskiego i Julii z Jełowickich.[2]

Dzięki wsparciu materialnemu krewnych wraz z młodszymi braćmi, między innymi z Eustachym, późniejszym dyrektorem Banku Gospodarstwa Krajowego, był uczniem w Gimnazjum oo. Jezuitów w Chyrowie.[3] Idąc śladami stryja matki, Edwarda Jełowickiego, w 1896 ukończył z wyróżnieniem studia w zakresie inżynierii mechanicznej na politechnice paryskiej École centrale Paris[4]. Po studiach podjął pracę w Europie zachodniej.

Kariera

Pracował we Francji, Egipcie i Stanach Zjednoczonych jako inżynier przy budowie wieżowców i mostów, potem w Rosji przy budowie kolei transsyberyjskiej[5]. Zachęcony przez swojego brata Józefa, niegdyś jezuitę (kapłana Stanisława)[6], zrezygnował z dalszej kariery i po studiach na Cesarskiej Rzymskokatolickiej Akademii Duchownej w Petersburgu został kapłanem mariawickim[7]. Wraz z kapłanem Wacławem Przysieckim opracował technicznie projekt katedry mariawickiej i klasztoru w Płocku. Święcenia kapłańskie otrzymał w Świątyni Miłosierdzia i Miłości 15 sierpnia 1914. Należał do grona sześciu pierwszych kapłanów wyświęconych w Kościele mariawickim. Jak wynika z opracowania Borysa Przedpełskiego[8], interesowała go rola kobiet w ówczesnym kościele. Pisał o tym już w 1929[9], co świadczyłoby o otwarciu intelektualnym, jakie mógł odziedziczyć od ojca swego, Teodora. Oprócz pracy duszpasterskiej, Szymanowski zajmował się do końca życia zagadnieniami mechanicznymi.

Życie rodzinne

Małżeństwo zawarł z Leokadią Schultz, nauczycielką w przedszkolu i potem kapłanką[10]. Mieli sześcioro dzieci. Najstarsza córka, Julita, brała udział w powstaniu warszawskim i została wzięta do niewoli niemieckiej.[11] Pierwszy syn, Mateusz zaniechał z kapłaństwa i został inżynierem elektrykiem oraz działaczem społecznym[12]. Drugi syn, Felix, pracował jako dyplomowany geolog. Syn Franciszek był slawistą i pisarzem[13]. Syn Jan jest ekonomistą, a najmłodszy, Teodor, był profesorem prawa.

Feliks Szymanowski został postrzelony w czasie okupacji niemieckiej i zmarł w 1943 w Warszawie. Jest pochowany na tamtejszym cmentarzu mariawickim.

Przypisy

  1. Świadectwo chrztu Feliksa Szymanowskiego. [dostęp 2014-02-19]. (fr.).
  2. Józef Wolff, Kniaziowie litewsko-ruscy od końca XIV wieku, Warszawa 1895, s. 660.
  3. Korwin-Szymanowski, M. Szymanowski Eustachy Maria Henryk (1876-1936), „Polski Słownik Biograficzny”, zeszyt 204, Warszawa, Kraków 2014, s. 55
  4. „Kurjer Warszawski”. Dodatek poranny. 1897, r. 77, nr 29
  5. Thierry Claeys 'Les Investissements Français en Russie de 1857 À 1914: Сonseils, Expertises et Stratégies', Quaestio Rossica 2015, no.4, 165-179
  6. Historia parafii kościoła starokatolickiego mariawitów p.w. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Warszawie. [dostęp 2015-01-27]
  7. Jerzy Pietrkiewicz Peterkiewicz Jerzy, "The Third Adam", Londyn 1975, Oxford University Press, ISBN 0-19-212190-7, s. 47
  8. Borys Przedpełski, Kapłaństwo kobiet w Kościele Mariawitów: Notatki Płockie 38/3-156,1993, bazhum.muzhp.pl. s. 25–31
  9. Mateusz Korwin-Szymanowski, Rola polskich kobiet w odrodzeniu Kościoła Polskiego, Królestwo Boże na ziemi, nr. 18/1929, Płock, s. 149.
  10. i, podać źródło informacji.
  11. Archiwum Historii Mówionej - Julita Maria Korwin-Szymanowska, www.1944.pl [dostęp 2020-01-03] (ang.).
  12. Witryna internetowa Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-29)].
  13. Andrzej Bogusławski, 'Franciszek Korwin-Szymanowski (1930-1988), Przegląd Humanistyczny, 1990, tom 34, nr 2, s. 169–171

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Fasada2.jpg
Autor: Mateusz Szymkiewicz, Licencja: CC BY 3.0
Fasada Świątyni Miłosierdzia i Miłości w Płocku
Feliks Szymanowski - 1942.jpg
Autor: Po Kadzieli, Licencja: CC BY-SA 4.0
Portret Feliksa Korwin Szymanowskiego w brzozowej oprawce 1942/1974
Maria Mateusz Korwin-Szymanowski (grób) 1.jpg
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób kapłana Marii Mateusza Korwin-Szymanowskiego – duchownego mariawickiego, jednego z projektantów Świątyni Miłosierdzia i Miłości w Płocku. Nagrobek na Cmentarzu Mariawickim w Warszawie.