Maria Molicka (architektka)
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 23 listopada 1931 r. Nowa Wilejka | |
| Data i miejsce śmierci | 15 lipca 2014 r. Wrocław | |
| Zawód, zajęcie | architektka | |
| Odznaczenia | ||
  | ||
Maria Hanna Molicka z domu Hamberger (ur. 23 listopada 1931 r. w Nowej Wilejce, zm. 15 lipca 2014 r. we Wrocławiu) – polska architektka.
Życiorys
Urodziła się 23 listopada 1931 r. w Nowej Wilejce[1]. W 1950 r. przyjechała do Wrocławia, zdawać na wydział architektury Politechniki Wrocławskiej, ale po ogłoszeniu wyników okazało się, że jej dokumenty aplikacyjne zaginęły. W związku z tym z powodzeniem starała się o przyjęcie na studia architektoniczne na Politechnice Śląskiej w Gliwicach, odbywane pod kierunkiem Mariana Thullie, Tadeusza Todorowicza-Todorowskiego i Henryka Śmiałowskiego. W 1954 r. przenosi się do Wrocławia, kontynuować studia u Andrzeja Frydeckiego, Władysława Czarneckiego i Oskara Muchy. Kilka dni po ukończeniu studiów, podejmuje pracę we wrocławskim Miastoprojekcie i tam wraz z m.in. mężem tworzyła plany zabudowy wielu kwartałów miasta m.in. osiedli Szczepin, Popowice i Przyjaźni. Ponadto brała udział w licznych konkursach architektonicznych i architektoniczno-urbanistycznych, m.in. na Panoramę Racławicką, Hotel Wrocław przy ul. Powstańców Śląskich i pl. Dominikański we Wrocławiu, jednak nie wygrała w tych postępowaniach[2]. Dwukrotnie otrzymała nagrodę Mister Wrocławia (1968 – trzy bloki mieszkalne przy ul. Mikołaja Reja, 1989) za budynki mieszkalne jedno i wielorodzinne[1], a w 1992 r. w konkursie Towarzystwa Miłośników Wrocławia na Najładniejszy Budynek Roku 1992 zdobyła pierwszą nagrodę za budynek Pekao SA (wspólnie z Ewą Zlat) i drugą nagrodę za siedzibę Instytutu Filologii Angielskiej Uniwersytetu Wrocławskiego[2].
Do jej najważniejszych realizacji należą:
- odbudowa Jeleniej Góry, Oławy i Zgorzelca (współprojektant)[1],
- odbudowa Bramy Maratońskiej i Trybuny Honorowej Stadionu Olimpijskiego we Wrocławiu[2],
- pawilony handlowe przy ul. Grabiszyńskiej we Wrocławiu (współprojektant)[1],
- odbudowa siedziby Polskiego Radia we Wrocławiu[2],
- odbudowa szpitala przy ul. Traugutta we Wrocławiu[2],
- odbudowa biblioteki przy ul.Gajowickiej we Wrocławiu[2],
- rewaloryzacja Bloku Zachodniego Rynku we Wrocławiu[1],
- Instytut Filologii Angielskiej przy ul. Kuźniczej we Wrocławiu[2],
- dom wczasowy "Orlen" w Karpaczu-Bierutowicach[1].
Od 1956 r. członkini[3] i aktywna działaczka SARP[1]. Do dnia ogłoszenia stanu wojennego radna dzielnicy Wrocławia Stare Miasto[3].
Żona architekta Witolda Molickiego[1].
Zmarła 15 lipca 2014 r. we Wrocławiu i została pochowana na Cmentarzu Grabiszyńskim[1].
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi[1],
- Srebrny Krzyż Zasługi[1],
- złota odznaka Zasłużony dla Województwa Wrocławskiego[1],
- brązowa odznaka SARP[1],
- srebrna odznaka SARP[1],
- Odznaka Budowniczego Wrocławia[1],
- złota odznaka Towarzystwa Miłośników Wrocławia[1],
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p In memoriam - Pamięci Architektów Polskich - Maria Hanna Molicka, www.inmemoriam.architektsarp.pl [dostęp 2021-03-30].
- ↑ a b c d e f g Architektki Wrocławia: Maria Molicka, Wroclife.pl, 27 marca 2021 [dostęp 2021-03-30] (pol.).
- ↑ a b SARP - Stowarzyszenie Architektów Polskich - oddział Wrocław, wroclaw.sarp.org.pl [dostęp 2021-03-30].