Maria Morstin-Górska

Maria Morstin-Górska

Leliwa
Rodzina	Morsztynowie
Data i miejsce urodzenia	9 lipca 1893 Pławowice
Data i miejsce śmierci	14 października 1972 Kraków
Ojciec	Ludwik Morsztyn
Matka	Amelia Lubieniecka
Mąż	Franciszek Górski
Dzieci	Ludwik Górski, Anna Górska

Maria Helena Morstin-Górska z Raciborska, herbu Leliwa (ur. 9 lipca 1893 w Pławowicach, zm. 14 października 1972 w Krakowie) – polska poetka, publicystka i tłumaczka.

Była córką hrabiego Ludwika Morsztyna i jego żony Amelii. 28 sierpnia 1923 w Pławowicach poślubiła Franciszka Górskiego. Mieli dwoje dzieci: Ludwika Górskiego i Annę Górską.

Studiowała na wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w latach 1912-1914 oraz po zakończeniu I wojny światowej. Po studiach podjęła współpracę z różnymi czasopismami: krakowskim „Czasem”, „Pamiętnikiem Warszawskim”, „Verbum”, „Pax”. Od 1927 należała do Związku Zawodowego Literatów Polskich. Po II wojnie światowej współpracowała z „Tygodnikiem Powszechnym” (1945-1952, 1957-1962, 1967-1972). Od 1962 należała do zespołu redakcyjnego pisma „Znak”.

Jest autorką zbiorów poezji: Elegie jesienne (1917), Sursum corda (1920), Błyski latarni (1922), Krąg miłości (1929), Poezje. Wybór (1974). Przekładała także powieści Sigrid Undset: Gymnadenia i Krzak gorejący oraz Antoine’a de Saint-Exupéry’ego: Ziemia, ojczyzna ludzi.

Pochowana została na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie (sektor SC14-1-11)^[1].

Grób Marii Morstin-Górskiej na Cmentarzu Salwatorskim

Wywód przodków

Przypisy

Bibliografia

• Marek Jerzy Minakowski: Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego. [dostęp 2010-11-13].
• Bednarek A., Morstin Górska Maria, [w:] Encyklopedia Katolicka, t. 13, Lublin 2009, kolumny 311-312.