Maria Szraiber

Maria Szraiber
Data i miejsce urodzenia

3 sierpnia 1943
Chorzów

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianistka, pedagog

Odznaczenia
Medal Złoty za Długoletnią Służbę Złote Promienie ze Wstęgą Orderu Wschodzącego Słońca (Japonia)

Maria Szraiber (ur. 3 sierpnia 1943 roku w Chorzowie) – polska pianistka, profesor sztuk muzycznych, juror konkursów pianistycznych.

Życiorys

Maria Szraiber uczyła się w Liceum Muzycznym w Bytomiu w klasie fortepianu prof. Wandy Chmielowskiej, spadkobierczyni tradycji słynnej szkoły Teodora Leszetyckiego[1][2]. Ukończyła z wyróżnieniem studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach pod kierunkiem prof. Bolesława Woytowicza pianisty i kom­po­zy­to­ra, wychowanka Aleksandra Michałowskiego, spadkobiercy tradycji chopinowskiej Karola Mikulego, ucznia Fryderyka Chopina. Studia kontynuowała podczas stypendialnego pobytu w Konserwatorium im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie, gdzie kształciła się pod kierunkiem Tatjany Nikołajewej i Rudolfa Kerera[1][2][3].

Koncertuje na estradach polskich i zagranicznych. Występowała w wielu krajach Europy, a także w USA, Chinach, Japonii, Korei Płd. i Australii. W swoim dorobku ma szereg nagrań. Na sta­no­wi­sku pro­fe­so­ra zwy­czaj­ne­go w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie pro­wa­dzi pianistycz­ne stu­dia magi­ster­skie, dok­toranc­kie i pody­plo­mo­we dla stu­den­tów pol­skich i zagra­nicz­nych. Była dwu­krot­nie wybie­ra­na na sta­no­wi­sko dzie­ka­na Wydziału Fortepianu, Klawesynu i Organów (1993–1999), peł­ni­ła tak­że funk­cję kie­row­ni­ka Katedry Fortepianu[1][2][4].

Od wie­lu lat pro­wa­dzi kur­sy pia­ni­stycz­ne w kra­ju i za gra­ni­cą oraz wygła­sza wykła­dy o tema­ty­ce zwią­za­nej z pia­ni­sty­ką. Zasiada rów­nież w komisjach kon­kur­so­wych róż­no­rod­nych kon­kur­sów pia­ni­stycz­nych. Prowadzi cykl wspo­mnie­nio­wo-kon­cer­to­wy Nestorzy Polskiej Pianistyki[1][4]. Owocem cyklu jest dwutomowa publikacja pod tym samym tytułem, zawierającą biografie oraz zapis treści spotkań poświęconych Zbigniewowi Drzewieckiemu, Jerzemu Lefeldowi, Aleksandrowi Michałowskiemu, Stanisławowi Szpinalskiemu, Józefowi Śmidowiczowi, Margericie Trombini-Kazuro, Józefowi Turczyńskiemu, Marii Wiłkomirskiej i Jerzemu Żurawlewowi. Publikacji, wydanej również w języku angielskim, towarzyszą płyty CD z nagraniami przedstawionych w niej pianistów[2].

W 2011 roku z okazji Święta Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina została odznaczona Złotym Medalem za Długoletnią Służbę[5].

W 2021 roku otrzymała Order Wschodzącego Słońca, Złote Promienie ze Wstęgą[6][1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Prof. Maria Szraiber. Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina. [dostęp 2020-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-06)].
  2. ↑ a b c d Wanda Pazdan: Maria Szraiber – biografia artystki i pedagoga. Emi.pl. [dostęp 2020-03-15].
  3. ↑ Maria Szraiber. koncerty-chopinowskie.pl. [dostęp 2020-03-15].
  4. ↑ a b Maria Szraiber. Narodowy Instytut Fryderyka Chopina. [dostęp 2020-03-15].
  5. ↑ Odznaczenia państwowe z okazji Święta Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina. Prezydent.pl. [dostęp 2020-03-15].
  6. ↑ Pani profesor Maria Szraiber laureatką Orderu Wschodzącego Słońca. chopin.edu.pl, 2021-12-14. [dostęp 2022-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-06)]. (pol.).

Media użyte na tej stronie

POL Medal Za Długoletnią Służbę Złoty BAR.svg
Baretka: Złoty Medal za Długoletnią Służbę