Maria Trąmpczyńska

Maria Joanna Laura Trąmpczyńska ps. Maria d’Otto (ur. 27 grudnia 1875 w Orzeszkowie, zm. 8 maja 1967 w Poznaniu) – polska śpiewaczka, profesor Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Poznaniu.

Życiorys

Córka Henryka, który był administratorem majątku oraz Pauliny z domu Pągowska. W 1894 roku zdała maturę i jako prywatna nauczycielka uczyła: w latach 1895–1897 w Małopolsce Wschodniej i w latach 1900–1902 na Żmudzi. W Paryżu na Sorbonie w latach 1897–1900 ukończyła studia przyrodnicze i historię sztuki, a podczas nich pobierała lekcje gry na fortepianie. W Warszawiea w latach 1902–1903 u W. Grąbczewskiego uczyła się śpiewu^[1]. W Paryżu w latach 1903–1911 początkowo u G. Sbrigli studiowała śpiew solowy, później w Schola Cantorum zdając egzamin w 1906 roku oraz deklamację liryczną w 1907 roku. Następnie u J. Sonadrou uczyła się gry scenicznej oraz w szkole Sandriniego taniec i mimikę. W Operze i Filharmonii Warszawskiej śpiewała w sezonie 1907 roku. Jako solistka koncertów Colonne i Lamoureux występowała m.in.w Paryżu. W Petersburgu występowała gościnnie w 1910 roku, a w monachijskiej operze była śpiewaczką w latach 1911–1914 i śpiewała w latach 1914–1917 w operze w Budapeszcie^[1]. Carmen i Amneris w Aidzie należały do jej najlepszych partii. Na scenie śpiewała z M. Battistinim, T. Ruffą, Gemmą Bellincioni i innymi. Do Polski powróciła w 1917 roku i została zaangażowana na okres roku przez Operę Warszawską. Występowała gościnnie na scenach i estradach w Warszawie, Poznaniu, Krakowie oraz większych miastach polskich. Profesorem śpiewu została w 1919 roku w Konserwatorium Warszawskim, a w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Poznaniu od roku 1926. Nadal koncertowała 25 maja 1929 roku w Poznaniu, a 8 listopada 1929 roku w Warszawie śpiewając m.in. w Stabat Mater Karola Szymanowskiego^[2]. W Poznaniu ośrodkiem bujnego życia towarzyskiego i artystycznego był jej dom. W Poznaniu była podczas okupacji i stworzyła wokół siebie drugie, obok Gertrudy Konatkowskiej, konspiracyjne środowisko muzyczne podczas którego kształciła m.in. Stefana Stuligrosza). W PWSM w Poznaniu w 1945 roku objęła klasę śpiewu, wychowując szereg wybitnych śpiewaków. Prodziekan w latach 1948–1950, a dziekan w latach 1950–1952 Wydziału Wokalnego. Profesorem nadzwyczajnym została w 1956 roku, a w 1958 roku przeszła na emeryturę. Zmarła 8 maja 1967 roku w Poznaniu, a pochowana została na cmentarzu Górczyńskim^[2] (kwatera IPd-13-5)^[3].

Grób prof. Marii Trąmpczyńskiej na cmentarzu Górczyńskim

Przypisy

Bibliografia

• Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.): Wielkopolski słownik biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 769–770. ISBN 83-01-02722-3.