Maria Valtorta

Maria Valtorta

1912
Data i miejsce urodzenia	14 marca 1897 Caserta
Data i miejsce śmierci	12 października 1961 Viareggio
Dziedzina sztuki	literatura
Ważne dzieła
Poemat Boga-Człowieka

Maria Valtorta (ur. 14 marca 1897 w Casercie zm. 12 października 1961 w Viareggio) – włoska pisarka i poetka, przez wielu uważana za mistyczkę i wizjonerkę. Jej najsłynniejszym dziełem jest Poemat Boga-Człowieka.

Życie i twórczość

Maria Valtorta była jedynym dzieckiem pochodzących z Lombardii Józefa (Giuseppe'a) Valtorty, podoficera służącego w kawalerii, oraz Izydy Fioravanzi, nauczycielki języka francuskiego^[1]. W szkole podstawowej wyróżniała się jako najlepsza uczennica w klasie. Z racji pracy ojca, rodzina często musiała zmieniać miejsce zamieszkania. Miała trudne życie, naznaczone przez nieustanne konflikty z niezwykle surową i despotyczną matką, a potem przez napad, w wyniku którego została ciężko ranna^[2]. Począwszy od 1917 roku, przez półtora roku pracowała jako sanitariuszka w szpitalu wojskowym we Florencji^[3]. Dnia 17 marca 1920 roku, kiedy spacerowała ulicą w towarzystwie matki, została uderzona metalowym prętem w plecy przez młodocianego przestępcę. Wskutek napadu przez 3 miesiące leżała w łóżku, zaś z biegiem lat jej stan się pogarszał. Od lat trzydziestych stan jej zdrowia pogorszył się tak znacznie, że była przykuta do łóżka. Wówczas oddała się modlitwie i twórczości pisarskiej. Wtedy też zaczęła twierdzić, że w jej pokoju, kiedy nikt nie widzi, pojawiają się Jezus Chrystus oraz Jego Matka i dyktują jej szczegóły ze swego życia. Opisała to w autobiografii, dodając, że czasem pisała coś, czego nawet nie rozumiała.

Jej największe dzieło, Poemat Boga-Człowieka, to powstały w latach 1943-1947 monumentalny zbiór opowieści o życiu Jezusa. Opublikowała też komentarze do fragmentów Pisma Świętego, wykłady doktryny Chrystusa, dzieje pierwszych chrześcijan, utwory o pobożności. Twórczość Marii Valtorty trwała równo 10 lat, od 1943 do 1953 roku. W tym czasie zapisała ponad 15 tysięcy stron^[4]. Główne, dziesięciotomowe dzieło przetłumaczono na wiele języków. Maria Valtorta, widząc, że nie będzie jej dane zobaczyć aprobaty władz Kościoła rzymskokatolickiego dla jej pracy, ofiarowała swe życie Bogu, a od roku 1956 zaczęła stopniowo zamykać się w sobie, popadając w rodzaj psychicznego wyobcowania. Stała się bezczynna, mówiła nie na temat, albo przestawała mówić wcale^[5].

Pisarka zmarła w 1961. Jej ciało spoczywa we Florencji, w głównym krużganku kościoła Zwiastowania, dokąd zostało przeniesione w 1973. Uroczystościom pogrzebowym przewodniczył wówczas o. Gabriel Roschini, włoski mariolog i profesor Uniwersytetu Papieskiego na Lateranie, zafascynowany twórczością Valtorty i wyrażający uznanie dla sposobu przedstawiana Matki Bożej w jej pismach^[6].

Opinie Kościoła

Władze kościelne początkowo zezwoliły na druk książek Valtorty, potem jednak uznały, że głoszone przez pisarkę i jej zwolenników tezy, iż treść tej literatury została podyktowana z Nieba, może przynieść złe skutki. 16 grudnia 1959 Dekret Świętego Oficjum wprowadził to dzieło na Indeks^[7]. W 1966 usunięcie przez Pawła VI artykułów 1399 i 2318 z Kodeksu Prawa Kanonicznego zniosło wymóg starania się o kościelną zgodę dla publikowania pism tego rodzaju. Poemat Boga-Człowieka został wydrukowany w całości i zdobył dużą popularność. Przez lata toczy się dyskusja na temat stanowiska Kościoła wobec pism Marii Valtorty. Zwolennicy posługują się informacją z Osservatore Romano z roku 1948, które doniosło o audiencji specjalnej udzielonej ojcom Andrea M. Cecchin, Corrado Berti i Romualdo M. Migliorini, teologom z Zakonu Serwitów Najświętszej Maryi Panny, opiekunom Marii Valtorty, którzy usłyszeli z ust Ojca Świętego Piusa XII, 26 lutego 1948, zdanie: «Opublikujcie to dzieło takie jakie jest. Nie ma potrzeby wydawać opinii o jego pochodzeniu. Kto przeczyta, ten zrozumie». Kardynał Gagnon wydał 31.10.1987 oświadczenie: «Sąd wydany przez Ojca Świętego w roku 1948 stanowił oficjalne imprimatur nadane w obecności świadków.»^[8] Osoby nieprzychylne przytaczają fragmenty listów kard. Ratzingera, w których wyraził on brak przekonania co do nadprzyrodzonego pochodzenia pism Marii Valtorty. Listy te jednak nie stanowią oficjalnych dokumentów Kościoła. Chiński Kościół katolicki na watykańskiej stronie zachęca do posługiwania się "Poematem Boga-Człowieka" w ewangelizacji^[9], a jego znajomość zawdzięcza bł. ojcu Allegra^[10]. W roku 2011 w 50 rocznicę śmierci Marii Valtorty mszę św. w jej intencji odprawił w bazylice Zwiastowania we Florencji Nunucjusz Apostolski Pier Giacomo de Nicolo^[11]. W swoim kazaniu stwierdził, że pisma Marii nie zawierają błędów doktrynalnych. W roku 2016 (22-23.10.2016) odbyła się w Pizie pierwsza Konferencja naukowa poświęcona pismom Marii Valtorty^[12] i stała się wydarzeniem cyklicznym, odbywającym się co roku. Lista teologów wypowiadających się przychylnie o pismach Marii Valtorty jest długa, choć wielu uważa nadal to dzieło za kontrowersyjne nie uznając jego nadprzyrodzonego pochodzenia, którego Kościół oficjalnie nie zatwierdził.^[13]. W diecezji czynione są starania o beatyfikację Marii Valtorty^[14]

Dorobek literacki

• Autobiografia, 1997, ISBN 88-7987-034-3
• Quaderni
• Libro di Azaria, 1988, ISBN 88-7987-046-7
• Preghiere, 1993, ISBN 88-7987-012-2
• L' Evangelo come mi è stato rivelato, 2001, ISBN 88-7987-100-5
• Fior di parabole, 2000, ISBN 88-7987-087-4
• La Maddalena, 2004, ISBN 88-7987-126-9

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Maria Valtorta (1897-1961) – wizjonerka i przyjaciółka Boga. voxdomini.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-04)].
• Pisma Marii Valtorty «Poemat Boga-Człowieka». voxdomini.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-03)].
• http://www.mariavaltorta.pl
• http://mariavaltorta.com
• http://www.mariavaltorta.it