Maria Walliser

Maria Walliser

Data i miejsce urodzenia	27 maja 1963 Mosnang
Klub	SC Libingen
Debiut w PŚ	Sezon 1979/1980
Pierwsze punkty w PŚ	3.12 1980, Val d’Isère (9. miejsce – zjazd)
Pierwsze podium w PŚ	8.02 1981, Zwiesel (2. miejsce – kombinacja)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria Igrzyska olimpijskie srebro Sarajewo 1984 Zjazd brąz Calgary 1988 Kombinacja brąz Calgary 1988 Gigant Mistrzostwa świata złoto Crans-Montana 1987 Zjazd złoto Crans-Montana 1987 Supergigant złoto Vail 1989 Zjazd brąz Crans-Montana 1987 Gigant Puchar Świata Kryształowa Kula 1985/1986 Kryształowa Kula 1986/1987 2. miejsce 1988/1989 3. miejsce 1984/1985 Puchar Świata (zjazd) Mała Kryształowa Kula 1983/1984 Mała Kryształowa Kula 1985/1986 2. miejsce 1982/1983 2. miejsce 1984/1985 2. miejsce 1986/1987 2. miejsce 1988/1989 3. miejsce 1987/1988 Puchar Świata (gigant) Mała Kryształowa Kula 1986/1987 3. miejsce 1988/1989 Puchar Świata (supergigant) Mała Kryształowa Kula 1986/1987 Puchar Świata (kombinacja) Mała Kryształowa Kula 1985/1986 3. miejsce 1984/1985

Maria Walliser (ur. 27 maja 1963 w Mosnang) – szwajcarska narciarka alpejska, trzykrotna medalistka olimpijska, czterokrotna medalistka mistrzostw świata oraz dwukrotna zdobywczyni Pucharu Świata.

Kariera

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała w sezonie 1979/1980, jednak pierwsze punkty wywalczyła 3 grudnia 1980 roku w Val d’Isère, zajmując dziewiąte miejsce w zjeździe. W kolejnych startach wielokrotnie plasowała się w pierwszej dziesiątce, w tym 8 lutego 1981 roku w Zwiesel po raz pierwszy stanęła na podium, zajmując drugie miejsce w kombinacji. W zawodach tych wyprzedziła ją tylko Hanni Wenzel z Liechtensteinu, a trzecie miejsce zajęła Christin Cooper z USA. W sezonie 1980/1981 na podium stanęła także 24 marca 1981 roku w Wangs, gdzie była trzecia w slalomie. W klasyfikacji generalnej zajęła ostatecznie dwunaste miejsce. Podobne wyniki osiągnęła w sezonie 1981/1982, który ukończyła na siedemnastej pozycji. Na podium stawała dwukrotnie: 13 lutego 1982 roku w Arosa była trzecia w zjeździe, a dzień później w tej samej konkurencji zajęła drugie miejsce. Na przełomie stycznia i lutego 1982 roku brała udział w mistrzostwach świata w Schladming, gdzie jej najlepszym wynikiem było jedenaste miejsce w kombinacji. W zawodach tych wygrała zjazd do kombinacji, jednak w slalomie uzyskała dopiero dziewiętnasty wynik i ostatecznie uplasowała się tuż poza czołową dziesiątką.

Sezon 1982/1983 zajęła od zajęcia trzeciego miejsca w zjeździe 7 grudnia 1982 roku w Val d’Isère. Następnie 21 stycznia w Megève odniosła pierwsze pucharowe zwycięstwo, wygrywając bieg zjazdowy. Ponadto w tej konkurencji wygrała także 5 lutego w Sarajewie, 5 marca Mont-Tremblant była druga, a 18 marca 1983 roku w Furano zajęła trzecie miejsce w gigancie. W klasyfikacji generalnej była piąta, a w klasyfikacji zjazdu zajęła drugie miejsce, przegrywając tylko ze swą rodaczką, Doris de Agostini. Pięciokrotnie na podium stawała także w sezonie 1983/1984, który ukończyła na ósmym miejscu. W najlepszej trójce plasowała się: 8 grudnia w Val d’Isère wygrywając zjazd, 21 grudnia w Haus, 7 stycznia w Puy-Saint-Vincent i 13 stycznia w Bad Gastein zajmowała trzecie miejsce, a 21 stycznia 1984 roku w Verbier ponownie wygrała zjazd. Wyniki te dały jej Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji zjazdu. Podczas igrzysk olimpijskich w Sarajewie wywalczyła swój pierwszy medal na arenie międzynarodowej. W biegu zjazdowym zajęła drugie miejsce, rozdzielając na podium swą rodaczkę Michelę Figini oraz Olgę Charvatovą z Czechosłowacji. Na tej samej imprezie wystąpiła także w gigancie, jednak nie ukończyła pierwszego przejazdu.

Z rozgrywanych w 1985 roku mistrzostw świata w Bormio wróciła bez medalu. W zjeździe zajęła tam szóste miejsce, a w gigancie uplasowała się dwie pozycje niżej. Wygrała zjazd do kombinacji, jednak w slalomie uzyskała 22. wynik i ostatecznie zajęła 21. miejsce. W zawodach pucharowych jedenaście razy stawała na podium, odnosząc przy tym zwycięstwo 8 marca 1985 roku w Banff, gdzie była najlepsza w zjeździe. Sezon 1984/1985 ukończyła na trzeciej pozycji w klasyfikacji generalnej, ulegając tylko dwóm innym Szwajcarkom: Micheli Figini i Brigitte Oertli. Była także druga w klasyfikacji zjazdu oraz trzecia w kombinacji.

Przez dwa kolejne sezony Walliser zdobywała Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. W tym czasie łącznie 29. razy stawała na podium tego cyklu, w tym trzynaście razy zwyciężając. Najlepsza była 11 i 12 stycznia 1986 roku w Bad Gastein (zjazd i kombinacja), 5 lutego Valzoldana (gigant), 1 marca w Furano (zjazd), 8 i 9 maca 1986 roku w Sunshine (zjazd i kombinacja), 14 grudnia 1986 roku w Val d’Isère (supergigant), 20 grudnia 1986 roku w Valzoldana (gigant), 6 stycznia 1987 roku w Saalbach (supergigant), 18 stycznia w Bischofswiesen i 27 lutego Zwiesel (gigant), 15 marca w Vail (supergigant) oraz 22 marca 1987 roku w Sarajewie (gigant). Dzięki temu w sezonie 1985/1986 była najlepsza w klasyfikacjach zjazdu i kombinacji, a rok później zwyciężyła w klasyfikacjach giganta i supergiganta, a w zjeździe była druga. W lutym 1987 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Crans-Montana, gdzie w czterech startach zdobyła trzy medale. Szwajcarka zwyciężyła tam w zjeździe i supergigancie, a w gigancie zajęła trzecie miejsce, plasując się za rodaczką Vreni Schneider i Mateją Svet z Jugosławii.

Najważniejszym punktem sezonu 1987/1988 były igrzyska olimpijskie w Calgary. Starty rozpoczęła od zajęcia czwartego miejsca w biegu zjazdowym, w którym walkę o podium przegrała o 0,27 sekundy z Kanadyjką Karen Percy. Następnie wywalczyła brązowy medal w kombinacji. Po zjeździe do kombinacji zajmowała drugie miejsce, tracąc do prowadzącej Francuzki Carole Merle 0,52 sekundy. W slalomie uzyskała jedenasty wynik, co dało jej jednak trzeci łączny czas, za Austriaczką Anitą Wachter i Brigitte Oertli. Dzień później była szósta w supergigancie, a w swoim ostatnim olimpijskim starcie zajęła trzecie miejsce w gigancie. W konkurencji tej uzyskiwała kolejno szósty i czwarty wynik przejazdów; wyprzedziły ją tylko Vreni Schneider oraz Christa Kinshofer z RFN. W zawodach pucharowych sezonu 1987/1988 na podium stanęła tylko trzy razy: 4 grudnia w Val d’Isère i 16 stycznia w Zinal wygrywała zjazd, a 6 stycznia 1988 roku w Tignes zajęła drugie miejsce w gigancie. W klasyfikacji generalnej była tym razem siódma, a w zjeździe zajęła trzecie miejsce.

Ostatni medal zdobyła na mistrzostwach świata w Vail w 1989 roku, zwyciężając w zjeździe. W zawodach tych wyprzedziła Karen Percy o 1,50 sekundy i Karin Dedler z RFN o 1,51 sekundy. Na tych samych mistrzostwach zajmowała także czwarte miejsce w gigancie i supergigancie. Najpierw walkę o podium przegrała z Mateją Svet o 0,13 sekundy, a następnie z Michaelą Gerg z RFN o 0,19 sekundy. W zawodach PŚ na podium znalazła się dziesięć razy, przy czym zwyciężała w zjeździe 15 grudnia w Altenmarkt i 19 stycznia w Tignes oraz w gigancie 4 marca 1989 roku w Furano. W klasyfikacji generalnej była druga za Vreni Schneider, drugie miejsce zajęła także w klasyfikacji zjazdu, a w gigancie była trzecia. Startowała także w sezonie 1989/1990, który ukończyła na czwartej pozycji. Na podium plasowała się pięć razy, w tym 9 grudnia w Steamboat Springs i 13 stycznia 1990 roku w Haus i wygrywała zjazd. Triumf w Haus był jej ostatnim zwycięstwem na arenie międzynarodowej. Ostatni raz na podium zawodów pucharowych znalazła się niecały miesiąc później, 11 lutego 1990 roku w Meribel, zajmując trzecie miejsce w supergigancie. W sezonie tym zajęła ponadto piąte miejsce w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta, szóste w gigancie i siódme w kombinacji. W marcu 1990 roku zakończyła karierę.

Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw Szwajcarii, w tym sześć złotych: w gigancie w 1985 roku, zjeździe w 1987 roku, supergigancie w 1990 roku oraz kombinacji w latach 1985, 1986 i 1987. W 1986 roku otrzymała nagrodę Skieur d’Or, przyznawaną przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Dziennikarzy Narciarskich^[1]. W latach 1986-1987 była wybierana sportsmenką roku w Szwajcarii.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
DNF	13 lutego	1984	Sarajewo	Gigant	2:20,98 min	-	Debbie Armstrong
3.	16 lutego	1984	Sarajewo	Zjazd	1:13,36 min	+0,05 s	Michela Figini
4.	19 lutego	1988	Calgary	Zjazd	1:25,86 min	+1,03 s	Marina Kiehl
3.	21 lutego	1988	Calgary	Kombinacja	29,25 pkt	+22,03 pkt	Anita Wachter
6.	22 lutego	1988	Calgary	Supergigant	1:19,03 min	+1,45 s	Sigrid Wolf
3.	24 lutego	1988	Calgary	Gigant	2:06,49 min	+1,23 s	Vreni Schneider

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
11.	31 stycznia	1982	Schladming	Kombinacja	8,99 pkt	+66,75 pkt	Erika Hess
12.	4 lutego	1982	Schladming	Zjazd	1:37,47 min	+1,47 s	Gerry Sorensen
6.	3 lutego	1985	Bormio	Zjazd	1:26,96 min	+1,80 s	Michela Figini
21.	4 lutego	1985	Bormio	Kombinacja	18,72 pkt	+126,51 pkt	Erika Hess
8.	6 lutego	1985	Bormio	Gigant	2:18,53 min	+1,58 s	Diann Roffe
DNF	30 stycznia	1987	Crans-Montana	Kombinacja	15,32 pkt	-	Erika Hess
1.	1 lutego	1987	Crans-Montana	Zjazd	1:43,80 min	-	-
1.	3 lutego	1987	Crans-Montana	Supergigant	1:19,17 min	-	-
3.	5 lutego	1987	Crans-Montana	Gigant	2:21,22 min	+2,29 s	Vreni Schneider
1.	5 lutego	1989	Vail	Zjazd	1:46,50 min	-	-
4.	8 lutego	1989	Vail	Supergigant	1:19,46 min	+0,23 s	Ulrike Maier
4.	11 lutego	1989	Vail	Gigant	2:29,37 min	+2,68 s	Vreni Schneider

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1980/1981: 12.
• sezon 1981/1982: 17.
• sezon 1982/1983: 5.
• sezon 1983/1984: 8.
• sezon 1984/1985: 3.
• sezon 1985/1986: 1.
• sezon 1986/1987: 1.
• sezon 1987/1988: 7.
• sezon 1988/1989: 2.
• sezon 1989/1990: 4.

Zwycięstwa w zawodach

1. Megève – 21 stycznia 1983 (zjazd)
2. Sarajewo – 5 lutego 1983 (zjazd)
3. Val d’Isère – 8 grudnia 1983 (zjazd)
4. Verbier – 21 stycznia 1984 (zjazd)
5. Banff – 8 marca 1985 (zjazd)
6. Bad Gastein – 11 stycznia 1986 (zjazd)
7. Bad Gastein – 12 stycznia 1986 (kombinacja)
8. Valzoldana – 5 lutego 1986 (gigant)
9. Furano – 1 marca 1986 (zjazd)
10. Sunshine – 8 marca 1986 (zjazd)
11. Sunshine – 9 marca 1986 (kombinacja)
12. Val d’Isère – 14 grudnia 1986 (supergigant)
13. Valzoldana – 20 grudnia 1986 (gigant)
14. Saalbach – 6 stycznia 1987 (supergigant)
15. Bischofswiesen – 18 stycznia 1987 (gigant)
16. Zwiesel – 27 lutego 1987 (gigant)
17. Vail – 15 marca 1987 (supergigant)
18. Sarajewo – 22 marca 1987 (gigant)
19. Val d’Isère – 4 grudnia 1987 (zjazd)
20. Zinal – 16 stycznia 1988 (zjazd)
21. Altenmarkt – 15 grudnia 1988 (zjazd)
22. Tignes – 19 stycznia 1989 (zjazd)
23. Furano – 4 marca 1989 (gigant)
24. Steamboat Springs – 9 grudnia 1989 (zjazd)
25. Haus – 13 stycznia 1990 (zjazd)

• 25 zwycięstw pucharowych (14 zjazdów, 6 gigantów, 3 supergiganty i 2 kombinacje).

Pozostałe miejsca na podium

1. Pfronten – 8 lutego 1981 (kombinacja) – 2. miejsce
2. Wangs – 24 marca 1981 (slalom) – 3. miejsce
3. Arosa – 13 lutego 1982 (zjazd) – 3. miejsce
4. Arosa – 14 lutego 1982 (zjazd) – 2. miejsce
5. Val d’Isère – 7 grudnia 1982 (zjazd) – 3. miejsce
6. Mont-Tremblant – 5 marca 1983 (zjazd) – 2. miejsce
7. Furano – 18 marca 1983 (gigant) – 3. miejsce
8. Haus – 21 grudnia 1983 (zjazd) – 3. miejsce
9. Puy-Saint-Vincent – 7 stycznia 1984 (zjazd) – 3. miejsce
10. Bad Gastein – 13 stycznia 1984 (zjazd) – 3. miejsce
11. Davos – 8 grudnia 1984 (supergigant) – 2. miejsce
12. Madonna di Campiglio – 15 grudnia 1984 (gigant) – 2. miejsce
13. Santa Caterina – 9 stycznia 1985 (kombinacja) – 3. miejsce
14. Bad Kleinkirchheim – 10 stycznia 1985 (zjazd) – 3. miejsce
15. Bad Kleinkirchheim – 11 stycznia 1985 (kombinacja) – 2. miejsce
16. Pfronten – 13 stycznia 1985 (supergigant) – 3. miejsce
17. Vail – 2 marca 1985 (zjazd) – 3. miejsce
18. Vail – 3 marca 1985 (gigant) – 3. miejsce
19. Arosa – 8 marca 1985 (kombinacja) – 3. miejsce
20. Banff – 9 marca 1985 (zjazd) – 3. miejsce
21. Sestriere – 12 grudnia 1985 (kombinacja) – 3. miejsce
22. Val d’Isère – 12 grudnia 1985 (zjazd) – 3. miejsce
23. Val d’Isère – 13 grudnia 1985 (zjazd) – 2. miejsce
24. Maribor – 6 stycznia 1986 (kombinacja) – 2. miejsce
25. Puy-Saint-Vincent – 17 stycznia 1986 (supergigant) – 2. miejsce
26. Crans-Montana – 2 lutego 1986 (zjazd) – 2. miejsce
27. Sunshine – 9 marca 1986 (gigant) – 2. miejsce
28. Vail – 15 marca 1986 (zjazd) – 3. miejsce
29. Waterville Valley – 6 grudnia 1986 (gigant) – 2. miejsce
30. Val d’Isère – 12 grudnia 1986 (zjazd) – 2. miejsce
31. Val d’Isère – 13 grudnia 1986 (zjazd) – 2. miejsce
32. Saalbach – 5 stycznia 1987 (gigant) – 3. miejsce
33. Mellau – 10 stycznia 1987 (zjazd) – 2. miejsce
34. Pfronten – 16 stycznia 1987 (zjazd) – 3. miejsce
35. Megève – 13 lutego 1987 (gigant) – 3. miejsce
36. Vail – 14 marca 1987 (zjazd) – 3. miejsce
37. Tignes – 6 stycznia 1988 (gigant) – 2. miejsce
38. Schwarzenberg – 6 stycznia 1989 (gigant) – 3. miejsce
39. Grindelwald – 13 stycznia 1989 (zjazd) – 3. miejsce
40. Grindelwald – 14 stycznia 1989 (supergigant) – 3. miejsce
41. Tignes – 21 stycznia 1989 (gigant) – 3. miejsce
42. Lake Louise – 18 lutego 1989 (zjazd) – 2. miejsce
43. Lake Louise – 19 lutego 1989 (zjazd) – 2. miejsce
44. Steamboat Springs – 24 lutego 1989 (zjazd) – 2. miejsce
45. Maribor – 20 stycznia 1990 (gigant) – 3. miejsce
46. Méribel – 10 lutego 1990 (supergigant) – 2. miejsce
47. Méribel – 11 lutego 1990 (supergigant) – 3. miejsce

Bibliografia

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-31)]. (ang.)

Przypisy