Maria Wiłkomirska
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 3 kwietnia 1904 |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | 19 czerwca 1995 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | pianistka, pedagog |
| Zespoły | |
| Trio Wiłkomirskich | |
| Odznaczenia | |
    | |
Maria Wiłkomirska (ur. 3 kwietnia 1904 w Moskwie, zm. 19 czerwca 1995 w Warszawie) – polska pianistka, solistka i kameralistka, wraz z braćmi Kazimierzem i Michałem (od 1945 z przyrodnią siostrą Wandą) członkini Tria Wiłkomirskich[1]; jej bratem był również Józef Wiłkomirski. Była profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie i Łodzi.
Życiorys
Naukę gry na fortepianie rozpoczęła u swojego ojca – Alfreda Wiłkomirskiego. W latach 1914–1917 odbyła studia pianistyczne w Konserwatorium w Moskwie w klasie Bolesława Jaworskiego. W 1919 wraz z rodziną przeniosła się do Polski. W Warszawie uczęszczała na prywatne lekcje gry na fortepianie u Józefa Turczyńskiego, które trwały do 1921.
Jako sanitariuszka brała udział w Powstaniu Warszawskim[2][3].
W latach 1945–1977 uczyła w PWSM w Łodzi i Warszawie. W 1956 otrzymała tytuł prof. nadzwyczajnego, a w 1967 prof. zwyczajnego. W latach 1964–1969 sprawowała funkcję kierownika II Katedry Fortepianu w PWSM w Warszawie[4]. Wykształciła wielu pianistów. Do jej absolwentów należeli m.in. Jerzy Godziszewski, Zygmunt Krauze i Jerzy Marchwiński.
Koncertowała w Polsce i za granicą. Dokonała wielu nagrań radiowych i fonograficznych. Zasiadała w jury konkursów pianistycznych, m.in. Międzynarodowego Konkursu im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1955, 1965), w Berlinie (1951) i w Bukareszcie (1967).
Odznaczenia
- Srebrny Krzyż Zasługi (1939)
- Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 lipca 1952 „na wniosek Ministra Kultury i Sztuki – za zasługi w dziedzinie „kultury i sztuki” została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[5].
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1959)
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1982)
Dyskografia
- Fryderyk Chopin – Dzieła wszystkie – Sonata na fortepian i wiolonczelę g-moll op. 65 (Kazimierz Wiłkomirski – wiolonczela, Maria Wiłkomirska – fortepian), Sonata c-moll na fortepian op. 4 (Maria Wiłkomirska – fortepian), Polskie Nagrania „Muza” (SXL 0081)[6]
- Piotr Czajkowski – Trio na fortepian, skrzypce i wiolonczelę a-moll op. 50 (Trio Wiłkomirskich: Maria Wiłkomirska – fortepian, Wanda Wiłkomirska – skrzypce, Kazimierz Wiłkomirski – wiolonczela), Polskie Nagrania „Muza” (SXL 0811)[7]
- Ludwig van Beethoven – Trio fortepianowe B-dur op. 11, Supraphon
Przypisy
- ↑ Zofia Stopińska, Wanda Wiłkomirska: "Miałam piękne życie" - część I, www.klasyka-podkarpacie.pl [dostęp 2022-01-30] (pol.).
- ↑ Dzieci Alfreda i Anieli. Archiwum Państwowe w Kaliszu. [dostęp 2017-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-03)].
- ↑ Maria Wiłkomirska Encyklopedia Medyków Powstania Warszawskiego
- ↑ Historia Katedry Fortepianu. Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina. [dostęp 2017-04-28].
- ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078
- ↑ Maria Wiłkomirska. discogs.com (ang.)
- ↑ Wiłkomirski Trio. discogs.com (ang.)
Bibliografia
- Maria Wiłkomirska w serwisie Culture.pl
- Maria Wiłkomirska. Polskie Centrum Informacji Muzycznej
Linki zewnętrzne
- Maria Wiłkomirska na zdjęciach w bibliotece Polona
- Maria Wiłkomirska na stronie Archiwum Państwowego w Kaliszu
Media użyte na tej stronie