Maria Wierna

Maria Wierna
Data urodzenia

24 kwietnia 1914

Data śmierci

26 stycznia 2004

Miejsce spoczynku

Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Zawód, zajęcie

działaczka partyjna, urzędniczka

Narodowość

polska

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Pracodawca

Ministerstwo Spraw Zagranicznych

Partia

KPP, ZPP, PPR, PZPR

Małżeństwo

Juliusz Burgin

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej Order Lwa Białego III Klasy (Czechosłowacja)
Nagrobek Juliusza Burgina i Marii Wiernej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Maria Wierna-Burgin (ur. 24 kwietnia 1914, zm. 26 stycznia 2004) – polska działaczka partyjna i urzędniczka.

Życiorys

Pochodziła z rodziny górniczej. Ukończyła studia geograficzne (specjalność – kartografia) na Uniwersytecie Warszawskim. W 1934 została członkinią Komunistycznego Związku Młodzieży Polski, a w 1935 Komunistycznej Partii Polski. Łączniczka KC KZMP, członkini WKiO KC KZMP. Spędziła 3,5 roku w więzieniu za działalność wywrotową, w tym sądzona w ramach sprawy KC Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom. W 1939 wyjechała do Mińska. Pracowała m.in. w twierdzy Brześć jako kierowniczka kancelarii w szpitalu wojskowym. W 1940 została zatrudniona w redakcji „Sztandaru Wolności” i „Pioniera”. W 1942 w Ufie objęła stanowisko kierowniczki kancelarii i wydziału kadr pracowników cywilnych w specjalnym szpitalu wojskowym dla dowódców Armii Czerwonej. Od września 1943 była w ZG Związku Patriotów Polskich, następnie w Ambasadzie w Moskwie. Członkini Polskiej Partii Robotniczej, kierowniczka wydziału konsularnego Poselstwa w Pradze (maj 1945 – lipiec 1946)[1]. W 1947 pełniła funkcję naczelniczki Wydziału Środkowo-Europejskiego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych PRL. Od lipca 1948 dyrektorka departamentu. Od 1956 do 1968 sprawowała stanowisko dyrektor generalnej MSZ PRL w randze ambasador tytularnej (jako pierwsza kobieta)[2][3][4][5][6]. Była członkinią Komitetu POP PZPR przy MSZ od 4 czerwca 1958 do 26 listopada 1959[7].

Jej mężem był Juliusz Burgin[8]. Oboje zostali pochowani na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B33, rząd 6, grób 13)[9].

Odznaczenia i ordery

Przypisy

  1. ↑ Paweł Libera, Marcel Reich-Ranicki przed Centralna Komisją Kontroli Partyjnej (1950–1957), „Zeszyty Historyczne”, 167, 2009, s. 235 [dostęp 2021-11-13].
  2. ↑ W Moskwie osiągnięto porozumienie, jakiego oczekiwał naród. „Dziennik Polski”, s. 1, 3, Nr 277 z 20 listopada 1956. 
  3. ↑ Wspólna deklaracja Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i Związku Komunistów Jugosławii oraz rządów Polski i Jugosławii. „Głos Koszaliński”, s. 1, 3, Nr 222 z 17 września 1957. 
  4. ↑ János Tischler. Rewolucja węgierska 1956 w polskich dokumentach. „Dokumenty do Dziejów MSZ”. 8, s. 23, 1995. Instytut Studiów Politycznych PAN. 
  5. ↑ Piotr Długołęcki: Archiwum dyplomatyczne. Polski Instytut Spraw Międzynarodowych. s. 125. [dostęp 2016-02-01].
  6. ↑ Stanisław H. Kaj, Parę słów o roli kobiet we współczesnej dyplomacji, „Przegląd Ekonomiczny”, 17, Poznań: Polskie Towarzystwo Ekonomiczne Oddział w Poznaniu, 2018, s. 42, ISSN 2082-3312 [dostęp 2019-04-05] (pol.).
  7. ↑ Paweł Ceranka. Podstawowa Organizacja Partyjna PZPR w Ministerstwie Spraw Zagranicznych 1949–1989. „Pamięć i Sprawiedliwość”. Nr 1 (27), s. 301, 2016. ISSN 1427-7476. 
  8. ↑ Daniel Passent: Zbrodniarz na łamach. polityka.pl, 2007-03-06. [dostęp 2016-02-01].
  9. ↑ Wyszukiwarka cmentarna, Warszawskie cmentarze [dostęp 2021-11-13].
  10. ↑ Uchwała Rady Państwa z dnia 20 lipca 1954 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1484).
  11. ↑ Uchwała Prezydium Krajowej Rady Narodowej z dnia 19 lipca 1946 r. o odznaczeniach pracowników Ministerstwa Spraw Zagranicznych za gorliwą i wydajną pracę (M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 115).
  12. ↑ Uchwała Rady Państwa z dnia 10 stycznia 1955 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 415).
  13. ↑ Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 marca 1947 r. o udzieleniu obywatelom zezwolenia na przyjęcie i noszenie orderów państw obcych (M.P. z 1947 r. nr 68, poz. 465).

Media użyte na tej stronie