Maria Wocalewska
 | Ten artykuł od 2010-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| ||
 | ||
| Data i miejsce urodzenia | 24 kwietnia 1885 Łódź | |
| Data i miejsce śmierci | prawd. 4 sierpnia 1944 prawd. Warszawa | |
| Stopień instruktorski | Harcmistrzyni Rzeczypospolitej | |
| Organizacja harcerska | POS, ZHP, Szare Szeregi | |
| Naczelniczka Harcerek ZHP | ||
| Okres sprawowania | od 3 stycznia 1921 do 1923 | |
| Następca | Zofia Wocalewska | |
| Odznaczenia | ||
  | ||
Maria Wocalewska (ur. 24 kwietnia 1885 w Łodzi, zm. prawd. 4 sierpnia 1944 w Warszawie) – harcmistrzyni Rzeczypospolitej.
Życiorys
Urodziła się w rodzinie nauczycielskiej, była córką Bolesława Tadeusza i Anny z Zakrzewskich. Ukończyła gimnazjum w Łodzi, następnie studiowała nauki przyrodnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Po studiach wróciła do Łodzi i została nauczycielką. Stała na czele Narodowej Młodzieży Niepodległościowej. Prowadziła tajne nauczanie w kółkach samokształceniowych. Na ich bazie powstawały drużyny skautowe. W I Żeńskiej Drużynie Skautowej im. Emilii Plater była przyboczną. W 1914 została komendantką drużyn łódzkich i pełniła tę funkcję do 1916. W 1915 prowadziła pierwszą kolonię w Rudzie Pabianickiej, a w 1917 objęła komendę kursu dla instruktorek łódzkich w Okrągliku. W czasie wakacji korzystała z każdej okazji, by odwiedzić organizowane przez chorągiew łódzką placówki. Prowadziła wiele kursów dla opiekunek harcerskich. Wizytowała obozy w całej Polsce. Harcerstwo było jej drugą rodziną. Ideologię harcerska rozumiała, kochała, umiała interpretować i wpajać ją w młodzież. Często mawiała, że „do harcerstwa się nie należy, harcerką się jest lub się nią nie jest”. Świetnie bawiła się z dziećmi i młodzieżą. W gawędach często używała przypowieści. Cechowała ją pogoda ducha, wierzyła w piękno świata i dobro człowieka.
W 1915 była delegatką na Walny Zjazd Polskiej Organizacji Skautowej w Piotrkowie i została wybrana na członka Komendy Naczelnej POS. W 1918 weszła do Prezydium Zjazdu Zjednoczeniowego ZHP wszystkich organizacji harcerskich w kraju.
W lutym 1919 weszła do grona Naczelnictwa ZHP i objęła sprawy harcerstwa żeńskiego. W pierwszym rozkazie Naczelnictwa z 3 stycznia 1921, kiedy utworzono dwie gałęzie organizacji, na czele żeńskiej stanęła Maria Wocalewska i pełniła funkcję naczelniczki do 1923. W latach 1923–1926 – wiceprzewodnicząca ZHP. Ogromne zaangażowanie w sprawy harcerstwa poza granicami kraju spowodowało stały jej udział w Komisji Programowej dla Zagranicy w latach 1935–1939.
W czasie II wojny światowej weszła w skład Komendy Pogotowia Harcerek, współpracowała z PCK, prowadziła dom opiekuńczy dla dzieci w Skolimowie. Maria Wocalewska zginęła prawdopodobnie 4 sierpnia 1944 podczas powstania warszawskiego. Symboliczny grób rodzinny znajduje się na Starym Cmentarzu katolickim przy ul. Ogrodowej w Łodzi (kwatera 22).
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 26 września 2009)[1]
- Krzyż Niepodległości (23 grudnia 1933)[2]
Upamiętnienie
Maria Wocalewska jest patronką 22 Łódzkiej Drużyny Harcerek „Watra” ZHP oraz wraz ze swoimi siostrami Jadwigą i Zofią patronką Łódzkiego Hufca Zuchów i Harcerek „Róża” Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ M.P. z 2010 r. nr 27, poz. 296 „za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej”.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
| ||||
Media użyte na tej stronie
Autor: , Licencja: CC BY 3.0
Lilijka instruktorska noszona przez harcmistrza Rzeczypospolitej