Maria i Bogdan Kalinowscy

Maria i Bogdan Kalinowscy (czerwiec 2012)

W drodze do kina (listopad 2014)

Maria Makowska-Kalinowska (ur. 1945^[1], zm. 14 listopada 2020^[2]) i Bogdan Kalinowski (ur. 1939^[1], zm. 9 listopada 2017^[3]) – poznańskie małżeństwo miłośników kina, które wspólnym oglądaniem filmów zajmowało się regularnie od 1973 roku. W samym 2010 roku obejrzeli 563 filmy, na przestrzeni lat 1973–2011 zobaczyli w sumie ponad 11 tys. produkcji^[4][5], a do połowy 2015 roku blisko 14 000 filmów^[6].

Pasji Kalinowskich poświęcono filmy dokumentalne, m.in. Rekord absolutny (1998) i Jeden dzień bliżej kina (2002)^[7][8]. W 2006 roku z okazji 110-lecia kina otrzymali od prezydenta Poznania Ryszarda Grobelnego list z gratulacjami i podziękowania^[9]. W 2008 roku dostali nagrodę specjalną na festiwalu filmowym „Prowincjonalia”^[10].

Od 2021 roku w Poznaniu odbywa się Festiwal Poznańskich Kinomanów, poświęcony pamięci Marii i Bogdana Kalinowskich^[11].

Życiorys

Poznali się w 1973 na kursach bibliotecznych, ślub cywilny wzięli w 1986^[8][10]. Pracowali w szkolnych bibliotekach^[8]. Mieszkali w Poznaniu, do 2007 w dwóch lokalach: w domu rodzinnym Marii przy ul. Konopnickiej oraz w niewielkim wynajmowanym mieszkaniu przy ul. Polnej. Z obu musieli się wyprowadzić^[9]. Od władz miasta otrzymali niewielkie mieszkanie w oficynie kamienicy, położone nad kinem studyjnym Muza; do mieszkania tego wprowadzili się w lipcu 2010^[12][13]. Koszty kapitalnego remontu tego lokalu opłacono z publicznej zbiórki pieniędzy, zgromadzonych m.in. podczas charytatywnego seansu w kinie Muza^[14].

Pierwszym wspólnie obejrzanym filmem był Król, dama, walet Jerzego Skolimowskiego w kwietniu 1973 w kinie Wilda^[8]. Był to już 1798. film Marii – pierwszym filmem, który zapisała, była radziecka komedia pt. Dziewczyna z gitarą, obejrzana w 1959^[8][10]. Bogdan zaczął wówczas prowadzić dokładną, złożoną ewidencję obejrzanych filmów; przy ich katalogowaniu korzystał z systemu bibliotecznego przeznaczonego dla szkolnej biblioteki (każdy film zapisywany był na osobnej karteczce w określony sposób). Do momentu poznania Bogdana Maria obejrzane filmy spisywała kolejno w zeszycie^[8]. W 2008 obejrzeli film o numerze 10 tys. (była to brytyjska komedia pt. Happy-Go-Lucky, czyli co nas uszczęśliwia), po seansie pracownicy kina wręczyli Kalinowskim kwiaty i tort^[15]. W 2010 obejrzeli 563 filmy, a na przestrzeni lat 1973–2011 zobaczyli w sumie ponad 11 tys. produkcji^[4][5]. Oglądali wszystkie filmy, bez względu na gatunek, co do zasady tylko raz i tylko w kinie^[10].

W 2006 otrzymali od prezydenta Poznania Ryszarda Grobelnego list z gratulacjami i podziękowaniami z okazji 110-lecia kina^[9]. W 1998 Sebastian Butny i Radosław Ładczuk nakręcili film dokumentalny poświęcony Kalinowskim pt. Rekord absolutny, za który otrzymali nagrodę Złoty Zamek na festiwalu filmowym Off Cinema^[8][16]. W 2002 Joanna Sokołowska wyreżyserowała poświęcony im film pt. Jeden dzień bliżej kina^[7], który rok później otwierał Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni^[1]. W 2008 dostali nagrodę specjalną Jańcia Wodnika na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej „Prowincjonalia”^[10]. Byli honorowymi gośćmi większości polskich festiwali filmowych^[15], np. festiwalu Nowe Horyzonty we Wrocławiu^[5].

Bogdan Kalinowski był synem Zofii Męczyńskiej oraz malarza Tadeusza Kalinowskiego^[17].

Przypisy